SIGMA-NOT - PORTAL INFORMACJI TECHNICZNEJ - Największa baza artykułów technicznych online

Nasze czasopisma
PRZEMYSŁ CHEMICZNY

PRZEMYSŁ CHEMICZNY

Miesięcznik ISSN 0033-2496, e-ISSN 2449-9951 - rok powstania: 1917
Czasopismo Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego (SITPChem.)

Prenumerata
O Czasopiśmie
Redakcja

Wydawca:
Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA-NOT Spółka z o.o.
ul. Ratuszowa 11, 03-450 Warszawa
KRS: 0000069968, Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, XIII Wydział Gospodarczy
NIP: 524 030 35 01

Tematyka:
Zgodnie z wykazem czasopism naukowych i recenzowanych materiałów konferencji międzynarodowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 31 lipca 2019 r. publikacje drukowane w "Przemyśle Chemicznym" mają 40 punktów.

Rozwój, ekonomika i organizacja przemysłu chemicznego, chemizacja gospodarki narodowej, baza surowcowa przemysłu chemicznego, wykorzystanie odpadów. Artykuły naukowo-techniczne dotyczące technologii chemii organicznej i nieorganicznej, przetwórstwa tworzyw sztucznych, technologii farmaceutycznych, katalizy, procesów sorpcyjnych, flotacji, elektrochemii, aparatury i inżynierii chemicznej. Zagadnienia ochrony środowiska w aspekcie przemysłu chemicznego. Nowości z życia zakładów przemysłowych. Nowości z życia zakładów przemysłowych. Sylwetki ludzi przemysłu chemicznego. Personalia. Przemysł chemiczny w Internecie. Informacje o pracach Polskiej Izby Przemysłu Chemicznego i SITPChem. Relacje z konferencji i wystaw. Artykuły dotyczące historii chemii. Informacje o przemyśle chemicznym z prasy zagranicznej. Zawiadomienia o krajowych konferencjach naukowo-technicznych.

Czytelnicy:
Kadra inżynierska i menedżerowie zakładów przemysłowych, pracownicy naukowi i inżynieryjno-techniczni instytutów naukowo-badawczych, przemysłowych ośrodków naukowo-badawczych i biur projektowych. Kadra naukowa i studenci wydziałów chemicznych wyższych uczelni.

ZESPÓŁ REDAKCYJNY
Redaktor naczelny Andrzej J. Szyprowski
Zastępca redaktora naczelnego Jerzy Polaczek
Sekretarz redakcji Anna Skurzewska
Redaktorzy Zofia Machowska, Teresa Kowalczyk, Małgorzata Jamróz, Ewa Spasówka, Mirosława Koperska, Artur Witowski
Redaktorzy tematyczni Anna M. Anielak, Krzysztof Biernat, Andrzej Błędzki, Andrzej Czerwiński, Aleksander Kołodziejczyk, Jerzy Polaczek, Wioletta Raróg-Pilecka, Andrzej Świątkowski, Jerzy Warych, Piotr Wierzchowski

RADA PROGRAMOWA
Walerian Arabczyk, Bogusław Buszewski, Zbigniew Florjańczyk, Henryk Górecki, Marian Gryta, Tadeusz Jakubas, Konrad Jaskóła, Bożenna Kawalec-Pietrenko, Jacek Antoni Kijeński (Przewodniczący Rady), Jerzy Kropiwnicki, Jerzy Majchrzak, Bogdan Marciniec, Andrzej Mianowski, Bożenna Pisarska, Józef Sas, Karol Marek Sęp, Eugeniusz Sutor, Witold Szczypiński, Janusz Zieliński

Prenumerata

Szanowny Kliencie!
Zamów roczną prenumeratę w wersji PLUS a uzyskasz dostęp do archiwalnych publikacji tego czasopisma.
Nie zwlekaj - skorzystaj z tysięcy publikacji o najwyższym poziomie merytorycznym.

prenumerata papierowa roczna PLUS (z dostępem do archiwum e-publikacji) - tylko 780.00 zł
prenumerata papierowa roczna PLUS z 10% rabatem (umowa ciągła) - tylko 702.00 zł *)
prenumerata papierowa roczna - 690.00 zł
prenumerata papierowa półroczna - 345.00 zł
prenumerata papierowa kwartalna - 172.50 zł

okres prenumeraty:

*) Warunkiem uzyskania rabatu jest zawarcie umowy Prenumeraty Ciągłej (wzór formularza umowy do pobrania).
Po jego wydrukowaniu, wypełnieniu i podpisaniu prosimy o przesłanie umowy (w dwóch egzemplarzach) do Zakładu Kolportażu Wydawnictwa SIGMA-NOT.

Zaprenumeruj także inne czasopisma Wydawnictwa "Sigma-NOT" - przejdź na stronę fomularza zbiorczego »

Wszelkich dodatkowych informacji w sprawie prenumeraty udzieli Zakład Kolportażu Wydawnictwa prenumerata@sigma-not.pl.

ul. Ratuszowa 11, pok. 719 i 741
03-450 Warszawa
tel.: +48 22 818 51 71, +48 22 818 72 86
faks: 22 619 21 87
e-mail: przemyslchemiczny@sigma-not.pl
www: https://przemchem.pl/start/

Artykuły naukowe zamieszczane w czasopiśmie są recenzowane.

Procedura recenzowania
Formularz recenzji
Zasady etyki w publikacjach
Reviewing procedure
Review form
Ethics and publication malpractice statement

2020-3

Rynek nawozów fosforowych oraz zróżnicowanie zawartości fosforu w glebach Polski - DOI:10.15199/62.2020.3.5

Agnieszka Rutkowska Piotr Rusek

W ramach przyjętej polityki zrównoważonego rozwoju oraz zobowiązań międzynarodowych Polska zobligowana jest do realizacji zadań ukierunkowanych na ochronę jakości wód, w tym przed zanieczyszczeniem związkami azotu i fosforu. Sektor rolniczy jest podstawowym odbiorcą fosforu z fosforytów i apatytów, trafia do niego ok. 90% urobku przetwarzanego na kwas fosforowy, a w dalszej kolejności na nawozy1). Według danych Komisji Helsińskiej (HELCOM) ładunek fosforu odprowadzany przez polskie rzeki i źródła punktowe stanowił w latach 2000-2006 aż 36-37% całkowitego ładunku fosforu wnoszonego do Bałtyku drogą wodną przez wszystkie kraje nadbałtyckie. Dopływ fosforu z obszaru Polski do Morza Bałtyckiego w latach 1995-2015 ciągle oceniany jest jako zbyt wysoki2). Akumulacja fosforu w glebach użytkowanych rolniczo związana jest głównie ze stosowaniem nawozów, zarówno mineralnych, jak i naturalnych. Fosfor aplikowany w dawkach przekraczających potrzeby pokarmowe uprawianych roślin kumuluje się w górnych warstwach profilu glebowego i ulega wymywaniu do wód w niewielkich ilościach, ponieważ w większości ulega sorpcji przez fazę stałą gleby3). Po przekroczeniu pojemności sorpcyjnej w odniesieniu do tego składnika mogą zachodzić znaczące jego straty do wód, zarówno w formie reaktywnych rozpuszczalnych związków, jak również w postaci związków zawieszonych na cząstkach stałych gleby, drogą spływu powierzchniowego, podpowierzchniowego oraz odpływu szczelinowego4). Duże ryzyko środowiskowe niesie niekontrolowane nawożenie gleb naturalnie zasobnych w fosfor ruchomy, ale wyczerpanych z form dostępnych dla roślin. Zabieg taki nie wpływa na wzrost plonów, a jedynie prowadzi do dalszej akumulacji tego pierwiastka w glebie 382 99/3(2020) Table 1. Chemical composition of phosphate rocks imported to Poland Tabela 1. Skład chemiczny fosforytów importowanych do Polski Składnik Jedn. Algieria Maroko Syria Izrael Egipt P2O5 % mas. 29,8 32,4 29,6 31,1 27,6 Ca... »

Design thinking. Istota koncepcji oraz możliwości jej zastosowania w przemyśle chemicznym - DOI:10.15199/62.2020.3.16

Katarzyna Piwowar-Sulej

Przemysł chemiczny jest uważany za jedną z najważniejszych gałęzi współczesnego przemysłu pracującą na rzecz całej gospodarki (blisko 70% sprzedaży trafia do innych działów gospodarki1)). Rozwinął się on pod koniec XIX w. w związku z postępem technicznym w syntezie różnych związków chemicznych. O ważności przemysłu chemicznego świadczy m.in. fakt, że produkty wytwarzane w tym przemyśle są wykorzystywane zarówno przez duże zakłady przemysłowe, jak i przez klientów indywidualnych. Do tych ostatnich trafiają dobra konsumpcyjne codziennego użytku, takie jak chociażby środki piorące i kosmetyki, ale też np. paliwa, nawozy oraz środki ochrony roślin. Prognozy mówią, że światowe rynki chemiczne będą rosły w kolejnych dwudziestu latach w średnim tempie 3% rocznie, napędzane głównie aktywnością Chin i państw Środkowego Wschodu, a rynek europejski w nieznacznie wolniejszym tempie1). Zidentyfikowano takie generalne megatrendy rozwojowe jak "dostępność zasobów", "zmieniające się populacje/zmieniające się społeczeństwa", "rynki wschodzące", "efektywność operacyjna" i "otwarcie nowych granic" 2). Jednocześnie przed europejskim przemysłem chemicznym kreowane są wizje rozwoju obejmujące takie hasła, jak geopolityka (większa integracja gospodarcza i polityczna, ale równocześnie większa fragmentacja), ekonomia (wzrost wartości europejskiej produkcji dzięki wysokiemu wyspecjalizowaniu i większej koncentracji przy ustabilizowanym wzroście wielkości produkcji chemicznej), cyrkularność (działanie jako lider w procesach recyklingu), klimat (osiągnięcie zerowej emisji gazów cieplarnianych netto przy jednoczesnym zaangażowaniu w ten proces wszystkich regionów), środowisko (uznanie za dostawcę bezpiecznych, zrównoważonych i innowacyjnych rozwiązań oraz atrakcyjnego pracodawcy), przemysł (zintegrowany i otwarty na współpracę), digitalizacja utożsamiana z czwartą rewolucją przemysłową oraz cele zrównoważonego rozwoju wg ONZ (udział w osiągnięciu większej... »

Zastosowanie metody Py-GC do określenia zanieczyszczenia gleb związkami ropopochodnymi w rejonie naturalnych wycieków węglowodorów w Karpatach - DOI:10.15199/62.2020.3.1

Irena Matyasik Maria Kierat Małgorzata Kania

Prace nad zastosowaniem metody wysokotemperaturowej pirolizy połączonej z chromatografią gazową (Py-GC) do oceny składu molekularnego 99/3(2020) 361 Mgr Małgorzata KANIA w roku 2006 ukończyła studia Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest asystentem w Zakładzie Geologii i Geochemii Instytutu Nafty i Gazu - Państwowego Instytutu Badawczego. Specjalność - chemia, geochemia naftowa węglowodorów generowanych z różnego typu skał macierzystych wykazały przydatność tej metody analitycznej do przeprowadzenia bezpośredniej desorpcji wolnych węglowodorów z próbek rdzeni wiertniczych, dając przy tym możliwość oceny jakościowej uwalnianych produktów1). Badania takie wykonywano na surowych próbkach rdzeniowych, a przygotowanie próbki do analizy ograniczało się jedynie do rozdrobnienia skały do odpowiedniej granulacji. Uzyskane wyniki stały się inspiracją do podjęcia badań nad zastosowaniem metody Py-GC do ilościowej oceny zanieczyszczeń gleb substancjami ropopochodnymi (TPH), jako że stosowane obecnie metody wymagają skomplikowanej wstępnej preparatyki próbek przed analizą chromatograficzną. Metoda Py-GC mogłaby stanowić alternatywę dla stosowanej obecnie przy wyznaczaniu indeksu oleju mineralnego metody referencyjnej2), która jest obligatoryjna w badaniach środowiskowych, wykonywanych przez laboratoria akredytowane. Metoda referencyjna jest jednak czasochłonna i nie dostarcza pełnej informacji o typie występujących związków, co z kolei w badaniach geochemii naftowej jest podstawą prac korelacyjnych i poprawnej interpretacji geologicznej. Wycieki węglowodorów, często spotykane w Karpatach, są objawami ropo-gazonośności basenów naftowych. Zjawisko to jest opisywane, badane i dokumentowane od ponad 200 lat. Nadal jednak wiele problemów pozostało nierozwiązanych, jak choćby geneza karpackich rop. Wprowadzenie szybkiej metody badania naturalnych przejawów węglowodorów będzie przydatne w pracach poszukiwawczo-złożowych3, 4). Osobne... »

Od redakcji

Andrzej Jan Szyprowski

Wydawałoby się, że reforma nauki wicepremiera Jarosława Gowina weszła w życie bez większych problemów i należy tylko wyglądać jej owoców w postaci nowych technologii, innowacyjnych produktów, patentów i unowocześnienia polskiej gospodarki. Tymczasem ciągle ukazują się krytyczne wobec reformy artykuły prasowe, w tym autorstwa osób tak znanych, jak prof. Magdalena Środa (filozof, etyk, Uniwersytet Warszawski) i prof. Mieczysław Jałochowski (fizyk, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin). Profesorowie ci w dwóch kolejnych zeszytach Gazety Wyborczej (4 i 5 lutego br.) nie żałują krytycznych słów wobec "reformy Gowina". Profesor M. Środa krytykuje reformę w punktu widzenia uczelni jako miejsca, w którym uczeni zajmują się rozwiązywaniem problemów nieistotnych dla gospodarki, ale o wielkim znaczeniu poznawczym. Teraz uczelnia musi działać wg wolnorynkowych praw kapitalizmu. Naukowcy muszą produkować "towary", czyli publikacje w zagranicznych czasopismach, im więcej, tym lepiej, i zbierać punkty za te publikacje. Publikacje w języku angielskim są więc produkowane taśmowo, z pożytkiem dla autorów, ich uczelni i ku chwale ministra. Uczelniani "robotnicy" są oczywiście parametryzowani, ewaluowani i księgowani w ważnych rejestrach. Sami też się księgują, bowiem wszystkie nowe "osiągnięcia" muszą znaleźć miejsce w rozlicznych zestawieniach. Za innowacyjne pomysły uczeni są nagradzani grantami, a im więcej grantów, tym więcej zarabia uczony i jego instytucja. Widać, że Pani Profesor ma wątpliwości co do efektywności reformy, ale zasadnicze jej zastrzeżenia nie dotyczą "produkcji wyników", a sf... »

Metody otrzymywania nadkwasów karboksylowych - DOI:10.15199/62.2020.3.14

Marian W. Sułek* Jarosław Kamiński

W ramach projektu1) badano syntezę nadkwasów karboksylowych w obecności katalizatorów homo- i heterogenicznych. Do otrzymywania nadkwasów zaproponowano odwracalną reakcję opisaną równaniem (1): RCO2H + H2O2 ↔ RCO3H + H2O (1) Ze względu na niewielką szybkość tej reakcji stosuje się w niej katalizatory kwasowe, zarówno homogeniczne (najczęściej kwas siarkowy( VI)), jak i heterogeniczne (żywice kationowymienne, które wykazują większą aktywność katalityczną niż glinokrzemiany). Analiza stosowania takich utleniaczy, jak metale ciężkie, kwas azotowy lub rodnik tlenowy wskazuje na ich niekorzystne działanie na ludzi i na środowisko naturalne. Podstawową wadą jest powstawanie toksycznych odpadów, których unieszkodliwianie wymaga nadzwyczajnych środków ostrożności. Zdecydowanie korzystniejsze dla zdrowia ludzi i dla środowiska naturalnego jest stosowanie nadkwasów karboksylowych (kwasów nadtlenokarboksylowych). Otrzymywane są one zazwyczaj przez utlenianie kwasów karboksylowych w obecności katalizatorów. Przedstawiono wstępne założenia do określenia warunków reakcji w skali laboratoryjnej w obecności tych katalizatorów. Ze względu na łatwość otrzymywania i opłacalność produkcji w skali przemysłowej najczęściej produkowany jest kwas nadoctowy w obecności kwasu siarkowego(VI) jako katalizatora. Synteza i właściwości nadkwasów organicznych Nadkwasy organiczne można otrzymać przez utlenianie kwasów karboksylowych lub aldehydów np. w środowisku octanu etylu. Utlenianie aldehydów jest procesem wolnorodnikowym, który ma zastosowanie do otrzymywania nadkwasów o większej masie cząsteczkowej. Jego zastosowanie do kwasów małocząsteczkowych (np. kwas nadoctowy) jest zbyt niebezpieczne. Proces jest trudny do kontroli, a wysokie stężenie tlenu w produkcie stwarza niebezpieczeństwo wybuchu. Dlatego też nadkwasy powszechnie otrzymuje się zgodnie z reakcją (1). Przebiega ona z niewielką szybkością, w związku z czym jest bezpieczna. Jej wydajność... »

2020-2

kup! (PDF) - 67.65 zł »

Dostęp do Wirtualnej Czytelni - archiwalne e-zeszyty czasopisma

kup! - 12h za 64.80 zł »

kup! - 4h za 37.80 zł »

kup! - 1h za 21.60 zł »

Chemistry for Agriculture

Zofia Machowska

W dniach 24-27 listopada 2019 r. Hotel Sandra Spa w Karpaczu gościł ok. 200 uczestników 44. Międzynarodowego Seminarium Naukowo-Technicznego Chemistry for Agriculture. Wśród nich byli przedstawiciele 18 uniwersytetów i politechnik, instytuty badawcze reprezentowały 32 osoby, a z przemysłu uczestniczyło 48 osób, głównie z przemysłu nawozowego (najliczniejszą grupę stanowili przedstawiciele Grupy Azoty, 17 uczestników). Wysoki poziom merytoryczny Seminarium zapewniła obecność i wystąpienia 26 profesorów tytularnych, 39 doktorów habilitowanych i 47 doktorów. Wygłoszono 58 referatów i komunikatów oraz przedstawiono 130 komunikatów z prac badawczych w postaci posterów. Seminarium objęło 4 sesje plenarne, 3 sesje zamknięte, 2 sesje "Młody naukowiec" i Meeting Room: Science for Bussiness. Zebranych powitali prof. dr hab. inż. Andrzej Ożyhar, dziekan Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej i prof. zw. dr hab. Henryk Koroniak, dziekan Wydziału Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Następnie prof. dr hab. inż. Henryk Górecki z Wydziału Chemicznego PWr i prof. dr hab. Zbigniew Dobrzański z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu przypomnieli krótko historię Seminariów, nie pomijając ciekawostek (w czym celował prof. Z. Dobrzański). Pierwszą sesję plenarną rozpoczęła prof. dr hab. inż. Katarzyna Chojnacka z Wydziału Chemicznego PWr, prezentując zawierające wiele składników odżywczych inteligentne nawozy dla precyzyjnego rolnictwa. Są to nowe nawozy z mikroelementami oraz składnikami stymulującymi wzrost roślin (aminokwasy, ekstrakty roślinne i algowe), przeznaczone dla precyzyjnego dokarmiania roślin. Zawierają one nie tylko podstawowe składniki odżywcze (NPK), ale również wtórne składniki odżywcze (S, Ca, Mg) oraz w postaci odpowiednich chelatów niewielkie ilości mikroskładników (B, Fe, Mn, Zn, Cu, Mo, Cl, Ni), będących katalizatorami procesów metabolicznych. Nawozy takie często pokrywane są otoc... »

Metody wstępnego przygotowania surowców roślinnych do ekstrakcji nadkrytycznej - DOI:10.15199/62.2020.2.12

Piotr Kamiński Katarzyna Tyśkiewicz Marcin Konkola Edward Rój Tomasz Kamiński

Ekstrakcja nadkrytyczna jest metodą wyodrębniania za pomocą rozpuszczalnika pożądanego składnika lub grupy składników z mieszaniny ciał stałych lub cieczy. W celu efektywnego przeprowadzenia procesu ekstrakcji kluczowym etapem jest wstępne przygotowanie surowca. Proces ten obejmuje suszenie, a następnie rozdrabnianie. Rozdrobnienie jest szczególnie ważne ze względu na wydajność oraz sprawność ekstrakcji, co istotnie wpływa na koszt procesu. Odpowiednio dobrana metoda przygotowania surowca może znacząco poprawić ekonomikę procesu ekstrakcji1). Stosuje się różne metody przygotowania surowców do ekstrakcji, w tym metody fizyczne oraz chemiczne. Metody fizyczne polegają na poddawaniu surowca działaniu sił związanych z przepływem płynów, różnicą ciśnień panujących wewnątrz i na zewnątrz komórki, sił zderzeń z elementami wirującymi lub statycznymi, a także jednoczesnego działania więcej niż jednego z tych zjawisk2, 3). W grupie metod fizycznych można wyróżnić mielenie (bead milling), homogenizację wysokociśnieniową HPH (high pressure homogenization), homogenizację wysokich prędkości (high speed homogenization), poddawanie działaniu fal ultradźwiękowych (ultrasonication), mikrofal (microwave) oraz pulsującego pola elektrycznego (pulsed electric field treatment). Do metod chemicznych zalicza się destrukcję ścian komórkowych poprzez reakcje enzymatyczne (enzymatic cell lysis) oraz obróbkę 99/2(2020) 245 Prof. dr hab. inż. Edward RÓJ jest absolwentem Wydziału Automatyki i Informatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Stopnie naukowe uzyskał na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. Obecnie pracuje na stanowisku profesora w Sieci Badawczej Łukasiewicz - Instytucie Nowych Syntez Chemicznych w Puławach oraz pełni funkcję kierownika Zakładu Ekstrakcji Nadkrytycznej. Specjalność - technologia chemiczna, płyny nadkrytyczne oraz ekstrakcja z użyciem płynów w stanie nadkrytycznym. Dr hab. Marcin KONKOL ukończył studia na Wydziale ... »

Opinia Stowarzyszenia w sprawie projektu zmian w ustawie Prawo Energetyczne

Kol. Jerzy Klimczak, prezes Stowarzyszenia, po szerokiej konsultacji z Oddziałami Stowarzyszenia prowadzącymi Komisje Kwalifikacyjne na uprawnienia energetyczne, skierował pismo do Departamentu Elektroenergetyki i Ciepłownictwa w Ministerstwie Aktywów Państwowych, w nawiązaniu do projektu zmian w sprawie komisji kwalifikacyjnych w ustawie Prawo Energetyczne (UC 34 projek... »

Posiedzenie Głównej Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia w Cieszynie

Dnia 15 listopada 2019 r. odbyło się w Cieszynie wyjazdowe posiedzenie GKR z udziałem członków zarządu Oddziału Cieszyn oraz Komisji Rewizyjnej Oddziału Cieszyn. W posiedzeniu GKR uczestniczył także kol. Jerzy Klimczak, prezes ZG Stowarzyszenia. Przewo... »

Aktualności

Ciech przeżywa przejściowe trudności Po trzech kwartałach 2019 r. zysk netto Ciechu wyniósł 82,1 mln zł wobec 199,3 mln zł przed rokiem. W samym III kw. ub. r. Grupa odnotowała 0,9 mln zł zysku netto wobec 26,8 mln zł rok wcześniej chociaż przychody netto ze sprzedaży Grupy w okresie styczeń-wrzesień 2019 r. wyniosły aż 2745,5 mln zł (wobec 2701,9 mln zł rok wcześniej). Jednak w samym III kw. przychody spadły do 848,1 mln zł z 882,7 mln zł przed rokiem. Sodowe zakłady Ciechu w Rumuńskiej Govorze wciąż znajdują się w trybie czasowego wstrzymania produkcji i spółka nadal prowadzi negocjacje z rządem. Przedłużenie terminu rozmów z partnerami na poziomie centralnym wynika m.in. z sytuacji politycznej w Rumunii, gdzie zmieniła się koalicja rządząca i zostanie wyłoniona nowa rada ministrów. Rozmowy z przedstawicielami rządu na temat warunków przywrócenia produkcji będą ponownie prowadzone z nowym rządem. Rok 2020 będzie dla Ciechu znacznie lepszy. Spółka wynegocjowała wzrost cen sprzedaży sody w kontraktach handlowych na ten rok. A soda kalcynowana to flagowy produkt Ciechu, który jest jedynym jej producentem w Polsce i drugim graczem w Europie pod względem wielkości produkcji. Jest ona głównie używana jako surowiec do produkcji szkła. Znajduje też zastosowanie przy wyrobie środków piorących i czyszczących a także w przemyśle chemicznym. Wzrost cen w tegorocznych kontraktach był wynikiem m.in. rosnących kosztów uprawnień do emisji CO2. - Działania sprzedażowe prowadziliśmy w otoczeniu lekkiego spowolnienia w branży motoryzacyjnej oraz budowlanej, a także silnej konkurencji na rynku. Pozytywna kontraktacja to efekt naszych przewag konkurencyjnych: bardzo dobrej jakości produktu, stabilnych dostaw i wzorowej obsługi klientów - powiedział Dawid Jakubowicz, prezes Ciechu. Ciech ma swoje fabryki sody w Polsce i w Niemczech, skąd jego produkty trafiają do ok. 300 odbiorców na świecie. - Główną inwestycją realizowaną prz... »

2020-1

kup! (PDF) - 67.65 zł »

Dostęp do Wirtualnej Czytelni - archiwalne e-zeszyty czasopisma

kup! - 12h za 64.80 zł »

kup! - 4h za 37.80 zł »

kup! - 1h za 21.60 zł »

Mikroporowate pianki węglowe do adsorpcji CO2 otrzymywane z nanosfer węglowych - DOI:10.15199/62.2020.1.7

Joanna Sreńscek-Nazzal Karolina Kiełbasa

Obecnie bardzo intensywnie poszukuje się nowych sposobów zastosowania CO2 i CH4 jako surowców do syntezy użytecznych produktów, takich jak metanol z CO2 1), metanol lub formaldehyd z CH4 2-4), wodór z CH4 5, 6) oraz nanomateriały węglowe z CH4 7, 8).Emisja ditlenku węgla spowodowana jest głównie spalaniem paliw kopalnych (będących źródłem energii elektrycznej), transportem samochodowym oraz ogrzewaniem gospodarstw domowych9). Wiele badań poświęcono technikom adsorpcyjnym, które uważa się obecnie za bardzo obiecujące. Opisano różne adsorbenty, które znalazły zastosowanie w wychwytywaniu CO2, np. materiały węglowe10-15), zeolity16), struktury metaloorganiczne17), porowate polimery18), jak również nanomateriały węglowe19). Materiały węglowe, aktywowane różnymi metodami znalazły bardzo szerokie zastosowania szczególnie w adsorpcji15, 20-25), ale również w katalizie26-28). W ostatnich latach zainteresowania wielu badaczy dotyczyły sfer węglowych29-31) i ich różnych zastosowań. Takie sfery węglowe mogą być aktywowane podobnie jak węgle aktywne i analogicznie mogą być użyte jako adsorbenty21-23, 31), w tym m.in. jako adsorbenty CO2 32-40). Sfery węglowe wytwarzano głównie metodą Stöbera, prowadząc reakcję rezorcyny z formaldehydem w roztworze wodno-alkoholowo- -amoniakalnym w warunkach hydrotermalnych w temp. 100°C32). Następnie karbonizowano je w temp. 400-800°C w strumieniu azotu i aktywowano za pomocą CO2 w temp. 850°C. Najwyższa adsorpcja CO2 na tak otrzymanym materiale wynosiła 8,05 mmol/g pod ciśnieniem 1 bar w temp. 0°C, a 4,40 mmol/g w temp. 25°C. Stosując metodę Stöbera zmodyfikowaną przez dodanie do mieszaniny reakcyjnej tetraetoksysilanu lub koloidalnej krzemionki otrzymano nanosfery węglowe, z których templaty usuwano w 60°C stosując roztwór KOH33) (3 mol/dm3). Aktywacja była prowadzona, jak to opisano poprzednio w literaturze32). Pod ciśnieniem 1 bar najwyższa adsorpcja CO2 w temp. 0°C wynosiła 7,8 mmol/g, a 4,0 mmo... »

Z prasy zagranicznej

Jak ograniczyć deficyt surowców fosforonośnych? CIT Plus 2019, 22, nr 9, 34, 35 Stały wzrost globalnego zużycia nawozów fosforowych i środków piorących doprowadził dziś do sytuacji, w której trudno zaspokoić zapotrzebowanie na ten pierwiastek, gdyż dostępność zawierających go surowców mineralnych (fosforyty i apatyty) jest dość ograniczona. Surowce te występują w zasadzie tylko na terytoriach 5 krajów (głównie afrykańskich) i są traktowane jako "surowce krytyczne". Z konieczności sięgnięto więc po surowce wtórne, aby zawrócić do obiegu zawarty w nich fosfor. Jednym z takich surowców są poddawane spalaniu szlamy z oczyszczalni ścieków. W skali globalnej zawierają one tyle fosforu, że wykorzystując je, można by zaspokoić 50% światowego zapotrzebowania na ten pierwiastek. Dotychczas popioły z tych szlamów lądowały na wysypiskach odpadów lub w wyrobiskach kopalnianych. Pewną ich część utylizowano w cementowniach, choć nie poprawiały one jakości produktu końcowego. Wydobycie fosforu z popiołów ze spalania szlamów z oczyszczalni ścieków nie jest zbyt skomplikowane, wymaga jednak "pochylenia się" nad tą technologią. Dokonali tego naukowcy z Zentrum für Sonnenenergieund Wasserstoff-Forschung w Stuttgarcie (Niemcy), którzy na wiosnę 2019 r. uruchomili instalację doświadczalną, wyprzedzając przygotowywane tam regulacje prawne. Od 2019 r. będzie w Niemczech obowiązywał recykling fosforu ze szlamów we wszystkich gminach, które liczą więcej niż 100 tys. mieszkańców. Opracowany proces ReCaPhos polega na spalaniu szlamu w piecu ze złożem fluidalnym, przy czym, w odróżnieniu od dotychczasowej praktyki, wydzielenie fosforu ma miejsce nie po spaleniu szlamu (ekstrakcja), ale w trakcie jego spalania. Aby to osiągnąć, do szlamu dodaje się zmielony kamień wapienny, a powstający w trakcie spalania ciężki fosforan wapnia wydzielany jest ze spalin najpierw w cyklonie, a później na filtrze. "Konwencjonalny" proces recyklingu fosforu... »

Z życia Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego

Posiedzenie Prezydium Zarządu Głównego Stowarzyszenia.Dnia 10 grudnia 2019 r. w biurze Stowarzyszenia w gmachu NOT w Warszawie odbyło się IX w obecnej kadencji posiedzenie Prezydium Zarządu Głównego Stowarzyszenia. Przedmiotem obrad było podsumowanie merytoryczne i finansowe "Projektu strategicznej ramy kwalifikacji dla sektora przemysłu chemicznego w Polsce (SRK Chem)", w którym SITPChem był podwykonawcą kieleckiej firmy EPRD Biuro Polityki Gospodarczej i Rozwoju Regionalnego Sp. z o.o. Były też prezentowane problemy związane z kształceniem zawodowym dla potrzeb przemysłu 4.0 oraz zagadnienia związane z planem pracy Zarządu Głównego w 2020 r. Inf. ZG SITPChem, 14 grudnia 2019 r. Posiedzenie Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dnia 3 grudnia 2019 r. członkowie Oddziału Stowarzyszenia w Oświęcimiu zwiedzili ekospalarnię odpadów w Krakowie. Wyjazd zorganizowany był we współpracy z krakowskim Oddziałem Stowarzyszenia oraz stowarzyszeniową Sekcją Inżynierii Produkcji. Wyjazd był bardzo atrakcyjny, gdyż uczestnicy wycieczki mogli nie tylko przejść tzw. ścieżką edukacyjną, ale też z bliska zajrzeć w niedostępne na co dzień Prezes Stowarzyszenia członkiem Rady Instytutu Łukasiewicz-IMPiB w Toruniu Fot. 1. Uczestnicy inauguracyjnego posiedzenia Rady Instytutu Łukasiewicz-IMPiB I Kadencji (Foto: dr inż. Zbigniew Frąszczak) Dnia 9 grudnia 2019 r. w Toruniu odbyło się inauguracyjne posiedzenie Rady Instytutu Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Sieci Badawczej Łukasiewicz I Kadencji. Podczas spotkania wręczono nominacje Prezesa Centrum Łukasiewicz na członków tej R... »

Otrzymywanie porowatych materiałów węglowych z kompozycji pakowo-polimerowych zawierających odpadowy poliamid - DOI:10.15199/62.2020.1.20

Grzegorz Makomaski

Odpady tworzyw polimerowych uznawane są obecnie za jedną z ważnych przyczyn zanieczyszczenia środowiska naturalnego. Względy technologiczne i ekologiczne powodują konieczność poszukiwania efektywnych metod ich utylizacji. Naturalna degradacja odpadów tworzyw polimerowych poprzez składowanie jest najmniej ekologiczną metodą ich utylizacji, a przy tym długotrwałą. Podobnie, spalanie bez odzysku energii uznaje się za mało racjonalne. Interesujące z poznawczego i utylitarnego punktu widzenia jest wykorzystanie odpadów tworzyw polimerowych jako surowców do wytwarzania materiałów porowatych poprzez ich obróbkę termiczno- chemiczną. Porowate materiały węglowe znane są i stosowane od wielu lat. Ze względu na dobrą wytrzymałość mechaniczną, dobrze rozwiniętą powierzchnię właściwą, możliwość regeneracji i wielokrotnego użycia oraz dobre zdolności sorpcyjne zarówno z fazy gazowej, jak i z fazy ciekłej, porowate materiały węglowe znalazły szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach przemysłu, w ochronie środowiska i w życiu codziennym1-4). Tradycyjnie stosowanymi surowcami do produkcji adsorbentów węglowych są drewno, węgiel kamienny, węgiel brunatny, łupiny orzechów oraz torf5, 6). Technologia wytwarzania adsorbentów daje możliwość wykorzystania polimerów syntetycznych lub ich odpadów jako surowców do otrzymywania porowatych materiałów węglowych. Laszlo i Szucs7) z poli(tereftalanu etylenu) (PET) uzyskali adsorbent węglowy o powierzchni właściwej 1170 m2/g i całkowitej objętości porów 0,63 cm3/g, przydatny do adsorpcji chlorofenoli z wód ściekowych. Autorzy pracy8) uzyskali z odpadowego PET, poprzez aktywację CO2 w temp. 900- 940°C przez 4-8 h, mikroporowate węgle aktywne o powierzchni właściwej do 1830 m2/g. Dziura i współpr.9) otrzymali z polimeru mocznikowo-formaldehydowego, poprzez aktywację cytrynianem potasu (stosunek polimer/czynnik aktywujący 4:1, 5:1 lub 6:1) w temp. 600-800°C przez 2 h, węgle aktywne o powierzchni właściwej do ... »

Badania kompatybilności wybranych gatunków ropy naftowej metodą turbidymetryczną - DOI:10.15199/62.2020.1.8

Przemysław Jarosiński Aneta Lorek Oliwia Liberek

Dywersyfikacja kierunków dostaw ropy naftowej w dzisiejszych czasach przybiera na sile. Według danych Eurostatu udział ropy rosyjskiej w całości dostaw ropy naftowej do Polski w 2018 r. wyniósł 67,2%, podczas gdy do 2014 r. nigdy nie spadł poniżej 90%. Obok dostaw rosyjskich, polskie rafinerie przerabiały w 2018 r. ropę z Kazachstanu, Arabii Saudyjskiej, USA, Norwegii, Iraku, Iranu, Nigerii i Wielkiej Brytanii1). Gatunki ropy naftowej pochodzące z różnych źródeł potrafią diametralnie różnić się właściwościami fizykochemicznymi oraz składem grupowym, co determinuje konieczność odpowiedniego postępo-wania celem skutecznego przerobu mieszanin różnych gatunków. Zasadniczym problemem jest kompatybilność. Pod pojęciem tym rozumie się zdolność mieszaniny rop do utrzymania asfaltenów w postaci kinetycznie stabilnej dyspersji. Asfalteny to najcięższe, wysokoaromatyczne składniki grupowe ropy naftowej, które definiowane są na podstawie ich rozpuszczalności. Są one nierozpuszczalne w małocząsteczkowych alkanach, takich jak n-pentan, n-heksan, n-heptan lub wyższych, ale rozpuszczalne w rozpuszczalnikach aromatycznych (benzen, toluen)2). Polarne asfalteny są w ropie naftowej zawieszone za sprawą żywic, które tworzą wokół nich otoczkę stabilizującą. Micele żywiczno- asfaltenowe są utrzymywane w postaci rozpuszczonej dzięki małocząsteczkowym związkom aromatycznym. Zmiany temperatury i ciśnienia podczas wydobywania i transportu ropy naftowej, jak również zachodzące reakcje chemiczne mogą powodować zakłócenie równowagi dyspersji asfaltenowych2). Obecność zagregowanych wytrącających się asfaltenów jest głównym powodem powstawania osadów powodujących niedrożność aparatury oraz problemy z odsalaniem ropy naftowej3). Asfalteny zachowują się jak związki powierzchniowo czynne, stabilizujące emulsję wody w ropie4). Problem niekompatybilności rop dotyczy przede wszystkim sytuacji, gdy wśród mieszanych rop jedna jest ropą wysokoparafinową (tzw. lekką... »