Kuchnia włoska jest jedną z niewielu na świecie, które w ostatnich latach zdobyły zaufanie i przychylność milionów ludzi. Cechuje ją prostota, a zarazem wykwintność i różnorodność smaków, a także niewysoki koszt przygotowywania dań. Swą światową popularność zawdzięcza przełomowi XIX i XX wieku, czasowi wielkich emigracji na świecie, a przede wszystkim migracji ludności włoskiej do USA. Pizza jest jedną z włoskich, najlepiej znanych i lubianych na całym świecie ludowych potraw. Jest to chyba najbardziej popularne, szybkie i tanie danie serwowane w gastronomii, które znalazło dziś swoje miejsce w niemal wszystkich kuchniach świata, zaspokajając różne gusta i upodobania. Przypuszcza się, że już starożytni Grecy jedli cienkie, pieczone ciasto chlebowe, nazywane plankuntos. Podawano je z różnymi dodatkami: oliwą, czosnkiem, posypane ziołami. Także starożytni Egipcjanie świętowali urodziny faraona piekąc chlebowe placki z ziołami. Dokumenty Rzymian z około 500 roku p.n.e. donoszą o okrągłym przyprawionym ziołami, krótko pieczonym chlebie, prawdopodobnie przejętym od Greków i Etrusków. Słowo „pizza” po raz pierwszy zostało odnotowane w materiałach źródłowych około 997 roku we Włoszech. Prawdopodobnie pochodzi ono od łacińskiego słowa picea – „placek z wody i mąki”, którym Rzymianie określali bochen chleba w piecu. Rzymscy i greccy chłopi jadali pizzę już kilka wieków wcześniej, zanim stała się ona popularna wśród arystokracji. Pizza była szeroko rozpowszechniona w Neapolu. Po sprowadzeniu do Europy pomidorów, w XVII-wiecznym Neapolu do pizzy zaczęto stosować sos pomidorowy. Dziś pomidory są jednym z podstawowych składników pizzy, chociaż początkowo po sprowadzeniu ich przez hiszpańskich konkwistadorów z Meksyku i Peru do Włoch w XVI wieku, uznawano je za trujące. Niektórzy podają, że pomidory i ser wzbogaciły receptury pizzy dopiero w 1889 roku, gdy właściciel Pizzeria di Pietro e Basta Cosi, Rafaele Esposito upiekł na cześć odwiedzającej Neapol włoskiej pary królewskiej, Małgorzaty Sabaudzkiej (Margherity) i króla Umberto I (Umberto di Savoia) pizzę, której podstawowymi składnikami były: pomidory (czerwień), ser mozzarella (biel) i pasta z bazylii (zieleń), reprezentujące narodowe barwy Włoch. Nazwano ją na cześć królowej Margherita i do dziś jest to nazwa najpopularniejszej, najprostszej wersji pizzy na całym świecie. W Polsce pizza prawdopodobnie po raz pierwszy pojawiła się na dworze królowej Bony. Jak podają różne źródła w XVI w. na dworze królewskim Sforzów podczas wieczerzy weselnej królowej Bony z królem Polski Zygmuntem Starym pojawił się okrągły placek przyprawiony serem, mięsem i innymi specyfikami, który wzbudził uznanie przypadając młodej parze do gustu. Rekordowa pizza została upieczona w Krakowie, w niedzielę 29 sierpnia 2010 r. podczas imprezy Pizza w skali Makro zorganizowanej przez MAKRO Cash & Carry i restaurację Magillo. Grupa dwustu kucharzy pobiła rekord w pieczeniu najdłuższej pizzy świata. Pizza osiągnęła długość 1 kilometra, 10 metrów i 28 centymetrów. Tym samym została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa.
Przypuszcza się, że już starożytni Grecy jedli cienkie, pieczone ciasto chlebowe, nazywane plankuntos. Podawano je z różnymi dodatkami: oliwą, czosnkiem, posypane ziołami. Także starożytni Egipcjanie świętowali urodziny faraona piekąc chlebowe placki z ziołami. Dokumenty Rzymian z około 500 roku p.n.e. donoszą o okrągłym przyprawionym ziołami, krótko pieczonym chlebie, prawdopodobnie przejętym od Greków i Etrusków. Słowo „pizza” po raz pierwszy zostało odnotowane w materiałach źródłowych około 997 roku we Włoszech. Prawdopodobnie pochodzi ono od łacińskiego słowa picea – „placek z wody i mąki”, którym Rzymianie określali bochen chleba w piecu. Rzymscy i greccy chłopi jadali pizzę już kilka wieków wcześniej, zanim stała się ona popularna wśród arystokracji.
Pizza była szeroko rozpowszechniona w Neapolu. Po sprowadzeniu do Europy pomidorów, w XVII-wiecznym Neapolu do pizzy zaczęto stosować sos pomidorowy. Dziś pomidory są jednym z podstawowych składników pizzy, chociaż początkowo po sprowadzeniu ich przez hiszpańskich konkwistadorów z Meksyku i Peru do Włoch w XVI wieku, uznawano je za trujące.
Niektórzy podają, że pomidory i ser wzbogaciły receptury pizzy dopiero w 1889 roku, gdy właściciel Pizzeria di Pietro e Basta Cosi, Rafaele Esposito upiekł na cześć odwiedzającej Neapol włoskiej pary królewskiej, Małgorzaty Sabaudzkiej (Margherity) i króla Umberto I (Umberto di Savoia) pizzę, której podstawowymi składnikami były: pomidory (czerwień), ser mozzarella (biel) i pasta z bazylii (zieleń), reprezentujące narodowe barwy Włoch. Nazwano ją na cześć królowej Margherita i do dziś jest to nazwa najpopularniejszej, najprostszej wersji pizzy na całym świecie.
W Polsce pizza prawdopodobnie po raz pierwszy pojawiła się na dworze królowej Bony. Jak podają różne źródła w XVI w. na dworze królewskim Sforzów podczas wieczerzy weselnej królowej Bony z królem Polski Zygmuntem Starym pojawił się okrągły placek przyprawiony serem, mięsem i innymi specyfikami, który wzbudził uznanie przypadając młodej parze do gustu.
Rekordowa pizza została upieczona w Krakowie, w niedzielę 29 sierpnia 2010 r. podczas imprezy Pizza w skali Makro zorganizowanej przez MAKRO Cash & Carry i restaurację Magillo. Grupa dwustu kucharzy pobiła rekord w pieczeniu najdłuższej pizzy świata. Pizza osiągnęła długość 1 kilometra, 10 metrów i 28 centymetrów. Tym samym została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa.