Klasyczny schemat eksploracji danych z nadzorem
zawiera etap klasyfikacji, poprzedzony wstępnym
przetwarzaniem danych. Dyskretyzacja danych numerycznych
stanowi ważny element przetwarzania wstępnego.
Klasyczne podejście nie zapewnia wykorzystania wiedzy zdobytej podczas
dyskretyzacji danych w etapie klasyfikacji. Prowadzi to do zwiększenia
zasobów potrzebnych do obliczeń.
W artykule przedstawiono nowatorską metodę klasyfikacji danych na podstawie
modelu sekwencyjnej dyskretyzacji. Opisano założenia i kroki algorytmu,
przedstawiono przykłady, ilustrujące działanie metody w zależności od
wybranych parametrów, a także wyniki przeprowadzonych eksperymentów.
Słowa kluczowe: klasyfikacja, dyskretyzacja, eksploracja danych, odkrywanie
wiedzy z baz danych.Odkrywanie wiedzy z danych (Knowledge Discovery in Databases
- KDD [7]) stanowi obecnie niezwykle istotną gałąź nauki
i techniki. Jej rozwój jest związany z szybkim rozwojem sieci
komputerowych, a zatem znacznie zwiększa się ilość zbieranych
danych. Wydobywanie z nich tego, co najistotniejsze - informacji
- wymaga coraz bardziej wyrafinowanych technik.
Podstawowym problemem jest fakt, iż zdecydowana większość
algorytmów, stosowanych w analizie danych, jest kosztowna
pod względem obliczeniowym. Co więcej, odkrywanie wiedzy
składa się z wielu kroków. Należy wspomnieć między innymi
o selekcji, przetwarzaniu wstępnym [6, 14, 19] oraz o eksploracji
danych (data mining). Każdy z tych kroków stanowi zbiór
mniejszych czynności. Dla przykładu - przetwarzanie wstępne
zapewnia między innymi kompletność danych (przez uzupełnianie
braków - missing data imputation) lub to, że wartości atrybutów
pochodzą ze skończonych zbiorów (jest to uzyskiwane przez
dyskretyzację).
Interesującą obserwacją jest to, iż poszczególne kroki są dla
siebie nawzajem traktowane jako "czarne skrzynki". Oznacza to,
że żaden z nich nie ma wglądu w szczegóły implementacyjne
innego oraz w żaden sposób nie korzysta z pośredn więcej »
E-nawigacja oznacza integrację istniejących oraz stworzenie
nowych rozwiązań elektronicznych, informatycznych,
teleinformatycznych oraz usług cyfrowych mających na
celu wsparcie szeroko rozumianego procesu nawigacji
morskiej. Proces ten wymaga m.in. stworzenia nowych sposobów transmisji
danych na morzu. Projekt Internet na Bałtyku (NetBaltic) ma na celu
opracowanie koncepcji stworzenia bezprzewodowej, szerokopasmowej
sieci teleinformatycznej dla akwenu Morza Bałtyckiego. W artykule przedstawiono
możliwe praktyczne wykorzystanie tego typu transmisji danych na
przykładzie jednej z usług e-nawigacji, tj. usługi pogodowego planowania
trasy statku.
Słowa kluczowe: e-nawigacja, Internet na Bałtyku, NetBaltic, pogodowe
planowanie trasy statku
Pojęcie e-nawigacji zostało zdefiniowane przez Międzynarodową
Organizację Morską (International Maritime Organization
- IMO) w 2005 r. [1] jako zharmonizowany proces zbierania, integracji,
wymiany, prezentacji i analizy informacji morskich za pomocą urządzeń elektronicznych na statku i/lub lądzie w celu wsparcia
procesu nawigacji oraz związanych z nim usług w zakresie
zapewnienia bezpieczeństwa na morzu oraz ochrony środowiska
morskiego. W praktyce oznacza to integrację istniejących oraz
stworzenie nowych rozwiązań elektronicznych, informatycznych,
teleinformatycznych oraz usług cyfrowych, mających na celu
wsparcie szeroko rozumianego procesu nawigacji morskiej.
Głównym celem wdrożenia rozwiązań e-nawigacji jest zwiększenie
bezpieczeństwa oraz efektywności transportu morskiego [2].
[4] Borowik G.: “Data mining approach for decision and classification
systems using logicsythesis algorithm", w: Klempous R., Nikodem
J., Jacak W., Chaczko Z. (eds.) Advanced Methods and Applications
in Computational Intelligence, Topics in Intelligent Engineering and
Informatics, vol. 6, Springer International Publishing, 2014, pp. 3-23.
[5] Bouckaert R. R, E. Frank, M. Hall, R. Kirkby, P. Reutemann, A. Seewald więcej »
Zdefiniowano pojęcie chmury obliczeniowej, przedstawiono
cechy i właściwości chmury oraz omówiono różne jej modele,
w tym model wdrożeniowy (chmura publiczna, prywatna,
hybrydowa), modele usługowe (IaaS, PaaS, SaaS itp.) i
modele płatności za korzystanie z usług chmurowych. Scharakteryzowano
też narzędzia wykorzystywane na rzecz chmury obliczeniowej. Zwrócono
uwagę na aspekty związane z bezpieczeństwem w chmurze oraz na problemy
regulacyjne świadczenia usług w chmurze obliczeniowej.
Słowa kluczowe: chmura obliczeniowa publiczna/prywatna/hybrydowa,
infrastruktura jako usługa (IaaS), platforma jako usługa (PaaS), oprogramowanie
jako usługa ( SaaS)
Definicjachmuryoblic zeniowej
Mianem chmury obliczeniowej CC (Cloud Computing) określa
się wirtualne zasoby infrastruktury i usług dostępnych dla klienta
przez Internet, które cechuje współdzielenie zasobów, elastyczne
alokowanie i zwalnianie zasobów itp.
Pojęcie chmury obliczeniowej może być interpretowane bardzo
szeroko. W praktyce przez chmurę obliczeniową rozumie
się wszystko to, co się znajduje i co jest realizowane na zewnątrz
zapory sieciowej, włączając w to konwencjonalny outsourcing.
Można zatem powiedzieć, że chmura obliczeniowa to całość
infrastruktury informatycznej, do której użytkownik uzyskuje
od usługodawcy dostęp za pośrednictwem łączy internetowych.
Na architekturę chmury składa się sieć powiązanych ze sobą
zasobów IT, w tym serwery, pamięci masowe, systemy operacyjne
oraz oprogramowanie użytkowe i ochronne. Na bazie tej architektury
dane są przetwarzane i przechowywane w postaci plików
tekstowych, plików wideo, zdjęć oraz programów komputerowych
(aplikacji, programów testowych).
Przetwarzanie w chmur ze
Przetwarzanie w chmurze to taki rodzaj przetwarzania danych,
który przez dogodny dostęp sieciowy dostarcza na żądanie
współdzielony zestaw konfigurowalnych zasobów centrum przetwarzania
(np. sieci, serwery, przestrzeń do składowania danych,
oprogramowanie i usługi więcej »
Zwrócono uwagę na konwergencję procesów kreowania
patriotyzmu ekonomicznego oraz budowy społeczeństwa
informacyjnego (SI) oraz rolę, jaką powinny w nich odegrać
instytucje państwa, zwłaszcza w dziedzinie finansów
publicznych. Jako przykład wdrażania usług SI w administracji centralnej,
sprzyjających tworzeniu państwa przyjaznego i zorientowanego na patriotyzm
gospodarczy, autor przedstawia koncepcję fiskalnej chmury obliczeniowej
wraz z systemem e-VAT. To rozwiązanie z jednej strony radykalnie
uprości rozliczanie przedsiębiorców z fiskusem, a z drugiej uszczelni system
podatkowy. Ideę usług księgowo-podatkowych w chmurze państwowej
zaprezentowano w kontekście Programu Zintegrowanej Informatyzacji Państwa
(PZIP), który - zdaniem autora - można zrealizować drogą wytypowania
i wdrożenia autorskiego projektu pilotażowego, wokół którego powinny
być integrowane poszczególne systemy teleinformatyczne administracji
centralnej.
Słowa kluczowe: społeczeństwo informacyjne, patriotyzm gospodarczy,
e-państwo, fiskalna chmura obliczeniowa, e-VAT
ROZWÓJ E-USŁUG PAŃSTWA
w ŚWIETLE STRATEGII "EUROPA 2020"
Rozwój SI jest jednym z pięciu celów "Europy 2020", unijnej
strategii wzrostu na bieżące dziesięciolecie. Sukces tego wizjonerskiego
projektu w odniesieniu do poszczególnych państw
członkowskich, w tym Polski, zależy nie tylko od regulacji branżowych
czy stanu rozwoju szeroko rozumianej infrastruktury - lecz
także od zaangażowania państwa we wdrażanie nowoczesnych
technologii w swoich instytucjach. O ile wąskim gardłem rozwoju
społeczeństwa była jeszcze do końca 2015 roku infrastruktura -
która w ramach unijnych projektów szerokopasmowych została
rozbudowana o niemal 10 tys. km sieci światłowodowej - o tyle
obecnie najistotniejszym czynnikiem ograniczającym dostęp
do e-usług jest zacofanie technologiczne instytucji państwowych,
które w niedostatecznym stopniu świadczą usługi SI.
SPOŁECZEŃSTWO INFORMACYJNE
Społeczeństwo Informacyjne (SI) to więcej »
Trójstronna rosyjsko-prusko-austriacka umowa dotycząca
telegrafu elektromagnetycznego z roku 1860 ujawnia
ogromną troskę prawodawców o przerzucenie na barki
społeczeństwa możliwej do akceptacji części kosztów
funkcjonowania całego systemu nadawczego. Temu celowi służyć miało
nie tylko wprowadzenie wysokich stawek taryfowych, ale przede wszystkim
szczegółowe rozpisanie możliwości pobierania dodatkowych funduszy od
osób nadająch depesze.
Słowa kluczowe: konwencja telegraficzna, XIX wiek, opłaty przesyłowe
Podpisana 23 i 30 stycznia oraz 9 lutego 1860 roku, a wchodząca
w życie dnia 1 kwietnia tegoż roku, trójstronna rosyjsko-
-prusko-austriacka konwencja telegraficzna w przeważającej
części swoich zapisów była poświęcona kwestiom związanym
ze sprawami finansowymi [7]. Jak wynikało z art. 32 ustawy,
zasadniczych rozliczeń kosztów korespondencji telegraficznej
pomiędzy Austrią i Rosją oraz Prusami dokonywano do końca
każdego miesiąca; rozliczanie bilansu następowało natomiast
co trzy miesiące. Bilanse z takiego trzymiesięcznego rozliczenia
wyrównywano w walucie tego państwa zaborczego, które otrzymywało
dłużne kwoty (art. 33). Rozliczenia rosyjsko-pruskich
władz telekomunikacyjnych odbywały się w talarach i srebrnych
groszach, co preferowało oczywiście Prusy. Bilans rosyjsko-
austriacki natomiast wyrównywano w guldenach i nowych
krajcarach, co z kolei preferowało Austrię. Kurs wymiany monet
został w konwencji z roku 1860 opisany następująco: 93 kopiejki
srebrem równały się jednemu talarowi oraz jednemu guldenowi
50 nowym krajcarom. Co do mniej znaczących monet ustalono
następujące przeliczenie: jeden srebrny grosz był wart pięć
nowych krajcarów oraz trzy i 1/10 kopiejki srebrem. Naliczenia
ułamków zastosowano pierwotnie w omawianej konwencji telegraficznej
w odniesieniu do pruskiego systemu monetarnego.
I tak kwoty mniejsze niż 1/2 grosza srebrem uznano za niezaliczane
do rachunków, a sumy większe niż 1/2 pruskiego grosza
srebrn więcej »
Dokonano przeglądu reprezentatywnych rozwiązań
komunikacyjnych wykorzystujących technikę Power Line
Communication (PLC) do transmisji danych w systemach
inteligentnego pomiaru (Advanced Metering Infrastructure
- AMI). Przedstawiono możliwość wykorzystania sieci referencyjnej niskiego
napięcia do testowania poprawnej współpracy elementów systemów AMI,
takich jak koncentratory danych oraz liczniki energii elektrycznej, a także
do badania jakości transmisji danych pomiędzy koncentratorami danych
oraz licznikami energii elektrycznej w zdefiniowanych warunkach, jednakowych
dla wszystkich prowadzonych testów.
Słowa kluczowe: systemy inteligentnego pomiaru, PLC PRIME, OSGP,
G3-PLC, sieć referencyjna niskiego napięcia, transmisja danych.Na początku marca 2011 roku wszedł w życie tzw. trzeci pakiet
energetyczny Unii Europejskiej, na który składają się m.in. dwie
dyrektywy dotyczące rynku energii elektrycznej. W szczególności
dotyczą one zapewnienia wszystkim odbiorcom tej energii dostępu
do informacji, umożliwiających zarządzanie własnym zużyciem
energii w sposób bardziej efektywny niż obecnie. W praktyce
wiąże się to z potrzebą instalacji przez operatorów sieci dystrybucyjnej
(OSD) systemów inteligentnego pomiaru (Advanced Metering
Infrastructure - AMI). Ich podstawową cechą jest możliwość
zdalnej dwukierunkowej transmisji danych pomiędzy licznikami
energii elektrycznej, zainstalowanymi u odbiorców w sieci dystrybucyjnej
niskiego napięcia (nn), a centralnym systemem odczytu
i gromadzenia danych, zwanym aplikacją centralną systemu AMI
[1]. Zgodnie z zaleceniami Urzędu Regulacji Energetyki (URE) do
roku 2020 operatorzy sieci dystrybucyjnych w kraju będą zmuszeni
wdrożyć systemy AMI u 80% odbiorców. Systemy te powinny
wykorzystywać sieć elektroenergetyczną nn jako medium komunikacyjne
stosowane w ramach transmisji danych z licznikami.
Zatem obecnie najczęściej do komunikacji z licznikami
energii elektrycznej, oprócz łączności bezprzewodo więcej »