Klasyczny schemat eksploracji danych z nadzorem zawiera etap klasyfikacji, poprzedzony wstępnym przetwarzaniem danych. Dyskretyzacja danych numerycznych stanowi ważny element przetwarzania wstępnego. Klasyczne podejście nie zapewnia wykorzystania wiedzy zdobytej podczas dyskretyzacji danych w etapie klasyfikacji. Prowadzi to do zwiększenia zasobów potrzebnych do obliczeń. W artykule przedstawiono nowatorską metodę klasyfikacji danych na podstawie modelu sekwencyjnej dyskretyzacji. Opisano założenia i kroki algorytmu, przedstawiono przykłady, ilustrujące działanie metody w zależności od wybranych parametrów, a także wyniki przeprowadzonych eksperymentów. Słowa kluczowe: klasyfikacja, dyskretyzacja, eksploracja danych, odkrywanie wiedzy z baz danych.Odkrywanie wiedzy z danych (Knowledge Discovery in Databases - KDD [7]) stanowi obecnie niezwykle istotną gałąź nauki i techniki. Jej rozwój jest związany z szybkim rozwojem sieci komputerowych, a zatem znacznie zwiększa się ilość zbieranych danych. Wydobywanie z nich tego, co najistotniejsze - informacji - wymaga coraz bardziej wyrafinowanych technik. Podstawowym problemem jest fakt, iż zdecydowana większość algorytmów, stosowanych w analizie danych, jest kosztowna pod względem obliczeniowym. Co więcej, odkrywanie wiedzy składa się z wielu kroków. Należy wspomnieć między innymi o selekcji, przetwarzaniu wstępnym [6, 14, 19] oraz o eksploracji danych (data mining). Każdy z tych kroków stanowi zbiór mniejszych czynności. Dla przykładu - przetwarzanie wstępne zapewnia między innymi kompletność danych (przez uzupełnianie braków - missing data imputation) lub to, że wartości atrybutów pochodzą ze skończonych zbiorów (jest to uzyskiwane przez dyskretyzację). Interesującą obserwacją jest to, iż poszczególne kroki są dla siebie nawzajem traktowane jako "czarne skrzynki". Oznacza to, że żaden z nich nie ma wglądu w szczegóły implementacyjne innego oraz w żaden sposób nie korzysta z pośredn więcej »
 

E-nawigacja oznacza integrację istniejących oraz stworzenie nowych rozwiązań elektronicznych, informatycznych, teleinformatycznych oraz usług cyfrowych mających na celu wsparcie szeroko rozumianego procesu nawigacji morskiej. Proces ten wymaga m.in. stworzenia nowych sposobów transmisji danych na morzu. Projekt Internet na Bałtyku (NetBaltic) ma na celu opracowanie koncepcji stworzenia bezprzewodowej, szerokopasmowej sieci teleinformatycznej dla akwenu Morza Bałtyckiego. W artykule przedstawiono możliwe praktyczne wykorzystanie tego typu transmisji danych na przykładzie jednej z usług e-nawigacji, tj. usługi pogodowego planowania trasy statku. Słowa kluczowe: e-nawigacja, Internet na Bałtyku, NetBaltic, pogodowe planowanie trasy statku Pojęcie e-nawigacji zostało zdefiniowane przez Międzynarodową Organizację Morską (International Maritime Organization - IMO) w 2005 r. [1] jako zharmonizowany proces zbierania, integracji, wymiany, prezentacji i analizy informacji morskich za pomocą urządzeń elektronicznych na statku i/lub lądzie w celu wsparcia procesu nawigacji oraz związanych z nim usług w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa na morzu oraz ochrony środowiska morskiego. W praktyce oznacza to integrację istniejących oraz stworzenie nowych rozwiązań elektronicznych, informatycznych, teleinformatycznych oraz usług cyfrowych, mających na celu wsparcie szeroko rozumianego procesu nawigacji morskiej. Głównym celem wdrożenia rozwiązań e-nawigacji jest zwiększenie bezpieczeństwa oraz efektywności transportu morskiego [2]. [4] Borowik G.: “Data mining approach for decision and classification systems using logicsythesis algorithm", w: Klempous R., Nikodem J., Jacak W., Chaczko Z. (eds.) Advanced Methods and Applications in Computational Intelligence, Topics in Intelligent Engineering and Informatics, vol. 6, Springer International Publishing, 2014, pp. 3-23. [5] Bouckaert R. R, E. Frank, M. Hall, R. Kirkby, P. Reutemann, A. Seewald więcej »
 

Zdefiniowano pojęcie chmury obliczeniowej, przedstawiono cechy i właściwości chmury oraz omówiono różne jej modele, w tym model wdrożeniowy (chmura publiczna, prywatna, hybrydowa), modele usługowe (IaaS, PaaS, SaaS itp.) i modele płatności za korzystanie z usług chmurowych. Scharakteryzowano też narzędzia wykorzystywane na rzecz chmury obliczeniowej. Zwrócono uwagę na aspekty związane z bezpieczeństwem w chmurze oraz na problemy regulacyjne świadczenia usług w chmurze obliczeniowej. Słowa kluczowe: chmura obliczeniowa publiczna/prywatna/hybrydowa, infrastruktura jako usługa (IaaS), platforma jako usługa (PaaS), oprogramowanie jako usługa ( SaaS) Definicjachmuryoblic zeniowej Mianem chmury obliczeniowej CC (Cloud Computing) określa się wirtualne zasoby infrastruktury i usług dostępnych dla klienta przez Internet, które cechuje współdzielenie zasobów, elastyczne alokowanie i zwalnianie zasobów itp. Pojęcie chmury obliczeniowej może być interpretowane bardzo szeroko. W praktyce przez chmurę obliczeniową rozumie się wszystko to, co się znajduje i co jest realizowane na zewnątrz zapory sieciowej, włączając w to konwencjonalny outsourcing. Można zatem powiedzieć, że chmura obliczeniowa to całość infrastruktury informatycznej, do której użytkownik uzyskuje od usługodawcy dostęp za pośrednictwem łączy internetowych. Na architekturę chmury składa się sieć powiązanych ze sobą zasobów IT, w tym serwery, pamięci masowe, systemy operacyjne oraz oprogramowanie użytkowe i ochronne. Na bazie tej architektury dane są przetwarzane i przechowywane w postaci plików tekstowych, plików wideo, zdjęć oraz programów komputerowych (aplikacji, programów testowych). Przetwarzanie w chmur ze Przetwarzanie w chmurze to taki rodzaj przetwarzania danych, który przez dogodny dostęp sieciowy dostarcza na żądanie współdzielony zestaw konfigurowalnych zasobów centrum przetwarzania (np. sieci, serwery, przestrzeń do składowania danych, oprogramowanie i usługi więcej »
 

Zwrócono uwagę na konwergencję procesów kreowania patriotyzmu ekonomicznego oraz budowy społeczeństwa informacyjnego (SI) oraz rolę, jaką powinny w nich odegrać instytucje państwa, zwłaszcza w dziedzinie finansów publicznych. Jako przykład wdrażania usług SI w administracji centralnej, sprzyjających tworzeniu państwa przyjaznego i zorientowanego na patriotyzm gospodarczy, autor przedstawia koncepcję fiskalnej chmury obliczeniowej wraz z systemem e-VAT. To rozwiązanie z jednej strony radykalnie uprości rozliczanie przedsiębiorców z fiskusem, a z drugiej uszczelni system podatkowy. Ideę usług księgowo-podatkowych w chmurze państwowej zaprezentowano w kontekście Programu Zintegrowanej Informatyzacji Państwa (PZIP), który - zdaniem autora - można zrealizować drogą wytypowania i wdrożenia autorskiego projektu pilotażowego, wokół którego powinny być integrowane poszczególne systemy teleinformatyczne administracji centralnej. Słowa kluczowe: społeczeństwo informacyjne, patriotyzm gospodarczy, e-państwo, fiskalna chmura obliczeniowa, e-VAT ROZWÓJ E-USŁUG PAŃSTWA w ŚWIETLE STRATEGII "EUROPA 2020" Rozwój SI jest jednym z pięciu celów "Europy 2020", unijnej strategii wzrostu na bieżące dziesięciolecie. Sukces tego wizjonerskiego projektu w odniesieniu do poszczególnych państw członkowskich, w tym Polski, zależy nie tylko od regulacji branżowych czy stanu rozwoju szeroko rozumianej infrastruktury - lecz także od zaangażowania państwa we wdrażanie nowoczesnych technologii w swoich instytucjach. O ile wąskim gardłem rozwoju społeczeństwa była jeszcze do końca 2015 roku infrastruktura - która w ramach unijnych projektów szerokopasmowych została rozbudowana o niemal 10 tys. km sieci światłowodowej - o tyle obecnie najistotniejszym czynnikiem ograniczającym dostęp do e-usług jest zacofanie technologiczne instytucji państwowych, które w niedostatecznym stopniu świadczą usługi SI. SPOŁECZEŃSTWO INFORMACYJNE Społeczeństwo Informacyjne (SI) to więcej »
 

Trójstronna rosyjsko-prusko-austriacka umowa dotycząca telegrafu elektromagnetycznego z roku 1860 ujawnia ogromną troskę prawodawców o przerzucenie na barki społeczeństwa możliwej do akceptacji części kosztów funkcjonowania całego systemu nadawczego. Temu celowi służyć miało nie tylko wprowadzenie wysokich stawek taryfowych, ale przede wszystkim szczegółowe rozpisanie możliwości pobierania dodatkowych funduszy od osób nadająch depesze. Słowa kluczowe: konwencja telegraficzna, XIX wiek, opłaty przesyłowe Podpisana 23 i 30 stycznia oraz 9 lutego 1860 roku, a wchodząca w życie dnia 1 kwietnia tegoż roku, trójstronna rosyjsko- -prusko-austriacka konwencja telegraficzna w przeważającej części swoich zapisów była poświęcona kwestiom związanym ze sprawami finansowymi [7]. Jak wynikało z art. 32 ustawy, zasadniczych rozliczeń kosztów korespondencji telegraficznej pomiędzy Austrią i Rosją oraz Prusami dokonywano do końca każdego miesiąca; rozliczanie bilansu następowało natomiast co trzy miesiące. Bilanse z takiego trzymiesięcznego rozliczenia wyrównywano w walucie tego państwa zaborczego, które otrzymywało dłużne kwoty (art. 33). Rozliczenia rosyjsko-pruskich władz telekomunikacyjnych odbywały się w talarach i srebrnych groszach, co preferowało oczywiście Prusy. Bilans rosyjsko- austriacki natomiast wyrównywano w guldenach i nowych krajcarach, co z kolei preferowało Austrię. Kurs wymiany monet został w konwencji z roku 1860 opisany następująco: 93 kopiejki srebrem równały się jednemu talarowi oraz jednemu guldenowi 50 nowym krajcarom. Co do mniej znaczących monet ustalono następujące przeliczenie: jeden srebrny grosz był wart pięć nowych krajcarów oraz trzy i 1/10 kopiejki srebrem. Naliczenia ułamków zastosowano pierwotnie w omawianej konwencji telegraficznej w odniesieniu do pruskiego systemu monetarnego. I tak kwoty mniejsze niż 1/2 grosza srebrem uznano za niezaliczane do rachunków, a sumy większe niż 1/2 pruskiego grosza srebrn więcej »
 

Dokonano przeglądu reprezentatywnych rozwiązań komunikacyjnych wykorzystujących technikę Power Line Communication (PLC) do transmisji danych w systemach inteligentnego pomiaru (Advanced Metering Infrastructure - AMI). Przedstawiono możliwość wykorzystania sieci referencyjnej niskiego napięcia do testowania poprawnej współpracy elementów systemów AMI, takich jak koncentratory danych oraz liczniki energii elektrycznej, a także do badania jakości transmisji danych pomiędzy koncentratorami danych oraz licznikami energii elektrycznej w zdefiniowanych warunkach, jednakowych dla wszystkich prowadzonych testów. Słowa kluczowe: systemy inteligentnego pomiaru, PLC PRIME, OSGP, G3-PLC, sieć referencyjna niskiego napięcia, transmisja danych.Na początku marca 2011 roku wszedł w życie tzw. trzeci pakiet energetyczny Unii Europejskiej, na który składają się m.in. dwie dyrektywy dotyczące rynku energii elektrycznej. W szczególności dotyczą one zapewnienia wszystkim odbiorcom tej energii dostępu do informacji, umożliwiających zarządzanie własnym zużyciem energii w sposób bardziej efektywny niż obecnie. W praktyce wiąże się to z potrzebą instalacji przez operatorów sieci dystrybucyjnej (OSD) systemów inteligentnego pomiaru (Advanced Metering Infrastructure - AMI). Ich podstawową cechą jest możliwość zdalnej dwukierunkowej transmisji danych pomiędzy licznikami energii elektrycznej, zainstalowanymi u odbiorców w sieci dystrybucyjnej niskiego napięcia (nn), a centralnym systemem odczytu i gromadzenia danych, zwanym aplikacją centralną systemu AMI [1]. Zgodnie z zaleceniami Urzędu Regulacji Energetyki (URE) do roku 2020 operatorzy sieci dystrybucyjnych w kraju będą zmuszeni wdrożyć systemy AMI u 80% odbiorców. Systemy te powinny wykorzystywać sieć elektroenergetyczną nn jako medium komunikacyjne stosowane w ramach transmisji danych z licznikami. Zatem obecnie najczęściej do komunikacji z licznikami energii elektrycznej, oprócz łączności bezprzewodo więcej »