Specyficzne właściwości fizykochemiczne i użytkowe strącanych układów tlenkowych są na szeroką skalę wykorzystywane w wielu gałęziach przemysłu. Parametry procesu otrzymywania, jak też modyfikacja powierzchni układów tlenkowych przyczyniają się do zwiększenia ich spektrum aplikacyjnego, a w aspekcie usuwania zanieczyszczeń nieorganicznych z roztworów wodnych (np. metali ciężkich) powodują wzrost wydajności adsorpcji. W procesie usuwania wybranych metali ciężkich z ich modelowych roztworów wykorzystano nowej generacji selektywny adsorbent - układ tlenkowy MgO∙SiO2. W toku badań określono wydajność adsorpcji wybranych metali ciężkich, biorąc pod uwagę m.in. wpływ rodzaju i stężenia roztworu adsorbatu. Celem określenia skuteczności przeprowadzonego procesu, wykorzystane adsorbenty poddane zostały wnikliwej charakterystyce fizykochemicznej. Określone zostały: morfologia i skład powierzchni adsorbentów (zdjęcia SEM i widma EDS), właściwości adsorpcyjne (izoterma BET) i kolorymetryczne (system barw CIE L*a*b*). MgO·SiO2 system was prepd. by copptn. from MgSO4 and Na2SiO3 solns. and used for removing Cu2+, Ni2+ and Zn2+ ions from their aq. solns. by adsorption. The adsorption efficiency increased in the Zn > Cu > Ni series up to 70.3% at the lowest initial concn. (0.5 g/L). Politechnika Poznańska Filip Ciesielczyk*, Damian Ambrożewicz, Anna Krenc, Teofil Jesionowski Nieorganiczny układ tlenkowy MgO-SiO2 jako adsorbent metali ciężkich MgO-SiO2 inorganic oxide system as an adsorbent of heavy metals Mgr inż. Damian AMBROŻEWICZ w roku 2009 ukończył studia na Wydziale Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej na kierunku Technologie Ochrony Środowiska, specjalność - ekotechnologia. Obecnie jest słuchaczem studium doktoranckiego "Technologia chemiczna" realizowanego również na Wydziale Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej. Instytut Technologii i Inżynierii Chemicznej, Politechnika Poznańska, Pl. M.[...]

  Eight com. aerogels were used as fillers for polyurethane foams tested for their compression and tensile strength. The addn. of selected aerogel filler resulted in enhancing of the thermal insulating properties of the foam. Dokonano mikrostrukturalnej oraz fizykochemicznej charakterystyki aerożeli zastosowanych do wytwarzania pianek poliuretanowych. Określono najistotniejsze parametry dyspersyjne napełniaczy oraz ich charakter hydrofilowo- hydrofobowy. Kompozyty przebadano pod kątem wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie. Bardzo istotnych informacji dostarczyły badania termoizolacyjnych właściwości otrzymanych kompozytów przeprowadzone metodą ścianki pomocniczej. Stwierdzono, że pianka z dodatkiem napełniacza PEX 40 jest najbardziej odpowiednia (w przyszłych badaniach aplikacyjnych) jako materiał o względnie dobrych właściwościach termoizolacyjnych. W dzisiejszych czasach bardzo ważną rolę odgrywają materiały termoizolacyjne o stosunkowo małym współczynniku przewodzenia ciepła. Do tradycyjnych materiałów tego typu należą: wełna mineralna, ekspandowany polistyren (styropian), polistyren ekstrudowany, celuloza, korek oraz poliuretany. Dane literaturowe wskazują, że wełna mineralna stanowi 60% rynku materiałów izolacyjnych, a ekspandowany i ekstrudowany polistyren wraz z poliuretanami 27%1, 2). Bardzo istotną rolę odgrywają materiały termoizolacyjne nowej generacji, które wykazują znacznie mniejsze przewodnictwo cieplne. Należą do nich przede wszystkim aerożele1), a także próżniowe panele izolacyjne, panele izolacyjne wypełnione gazem oraz materiały zmiennofazowe. W aspekcie alternatywnych materiałów warto również wyróżnić materiały bazujące na resztkach tekstylnych, odpadach elastomerowych, wełnie owczej, włóknach bawełnianych oraz porowatym tlenku glinu. Próżniowe panele izolacyjne składają się z mikroporowatego rdzenia (najczęściej stosowana jest pirogeniczna krzemionka z otwartymi porami) oraz wielowarstwowego filmu ba[...]