Posadzki przemysłowe wykazują w porównaniu z innymi elementami konstrukcyjnymi obiektu nieproporcjonalnie dużo uszkodzeń i wad. Wynikają one z wielu przyczyn, z których podstawowe to niewłaściwe projektowanie konstrukcyjne bądź błędy wykonawcze. Błędy eksploatacji (przeciążenie posadzki, niewłaściwa eksploatacja w sensie obciążeń chemicznych lub termicznych, np. wynikająca ze zmiany pr[...]

  W Polsce betonowe posadzki przemysłowe wykonywane są od ponad 25 lat, a na świecie znacznie dłużej. Zebrane doświadczenia pozwoliły na opracowanie odpowiedniej technologii wykonania, osprzętu i metod projektowania [6, 9, 10]. Dostrzeżono również pewne cechy zużycia związanego z eksploatacją oraz koniecznością podjęcia decyzji o naprawie i odtworzeniu parametrów użytkowych oraz estetycznych posadzki betonowej [2, 3]. Ocena posadzek betonowych powinna uwzględniać trwałość płyty konstrukcyjnej, warstwy utwardzonej, dylatacji skurczowych oraz konstrukcyjnych. Użytkownik musi być świadomy, że posadzka betonowa utwardzona powierzchniowo jest rozwiązaniemstanowiącymkompromis pomiędzy trwałością, estetyką a kosztemwykonania.Wprzypadku właściwej konserwacji i bieżącego utrzymania trwałość wypełnień dylatacji skurczowych wynosi 5 ÷ 6 lat, natomiast trwałość prawidłowo zaprojektowanej i wykonanej betonowej płyty konstrukcyjnej równa jest trwałości obiektu, przy czym w okresie użytkowaniamoże dojść do uszkodzenia i degradacji typu zarysowania skurczowe zwykle powstałe w początkowym okresie użytkowania, pęknięcia, a nawet defragmentacja posadzki pod wpływemjej przeciążenia lub zróżnicowanego osiadania podłoża słabonośnego. Powierzchnia posadzki ulega zużyciu również przez wytarcie, zanieczyszczenie olejem, smarami technicznymi i innymi substancjami. Podczas eksploatacji mogą pojawić się też wady, takie jak miejscowe złuszczenia warstwy utwardzonej, rozległa delaminacja warstw przypowierzchniowych, pylenie wynikające ze słabej przyczepności utwardzacza do podłoża lub odpryski kruszywa alkalicznego w formie kraterów [3]. Równie istotnym kryterium oceny jest estetyka posadzki, która wpływa na wygląd hali lub parkingu, stanowiąc istotny element globalnej oceny przez użytkowników [4]. Użytkownik posadzki betonowej powinien liczyć się z koniecznością okresowych napraw w ramach utrzymania bieżącego i napraw strukturalnych odtwarzających ciąg[...]

  Naprawa posadzek betonowych za pomocą powłok żywicznych jest efektywnym i często stosowanym sposobem odtwarzania właściwości użytkowych uszkodzonych posadzek o dużym zużyciu nawierzchni. Podstawą trwałości takiej naprawy jest właściwa i wiarygodna ocena stanu konstrukcji, szczególnie podłoża, oraz dobór odpowiedniego rozwiązaniamateriałowo- technologicznego [1, 2]. Istotne cechy podłoża betonowego w miejscu ułożenia posadzki żywicznej w ramach planowanej naprawy istniejącej posadzki to: ● nośność podkładu i jego konstrukcja; ● zakładana nośność posadzki i sposób jej użytkowania; ● wytrzymałość betonu na ściskanie; ● wytrzymałość na odrywanie od podłoża w teście pull-off; ● wilgotność podłoża i zagrożenie zawilgoceniem (zmienny poziomwód gruntowych, brak izolacji wodoszczelnej pod podkładem posadzki) lub dyfuzją pary wodnej z niższych wilgotnych warstw posadzki; ● stabilność lub dopuszczalna wielkość odkształceń podkładu, mierzona wielkością dopuszczalną rysy statycznej i dynamicznej. Pod uwagę należy brać również czynniki eksploatacyjne oraz oddziaływania środowiskowe wpływające degradująco na stan betonu posadzki. Są to statyczne i dynamiczne oddziaływania mechaniczne spowodowane ruchem pojazdów oraz obciążenia regałami imateriałami składowanymi bądź transportowanymi po powierzchni. Ze sposobu użytkowania posadzki wynikają obciążenia chemiczne, takie jak oddziaływanie roztworu drogowej soli odladzającej, cieczy i gazów związanych z procesami technologicznymi, składowanym materiałem, parkującymi pojazdami (płyny samochodowe, spaliny, kwas z akumulatorów itp.), które w znacznym stopniu przyczyniają się do korozji betonu i stali zbrojeniowej. Ponadto w przypadku powierzchni narażonych na oddziaływania zewnętrzne należy uwzględnićwpływzmienności temperaturywpołączeniu z zawilgoceniem i promieniowanem ultrafioletowym. Dobór powłoki żywicznej, zarówno podczas projektowania nowej posadzki, jak[...]

  . do wykonania drogi gminnej na odcinku 1) Biuro Usług Inżynierskich Białystok; biuro@ryzynski.pl łączącym zakład wy- DOI: 10.15199/33.2017.04.13 Nawierzchnie dróg lokalnych i placów z betonu wałowanego dr inż. Władysław Ryżyński1) 71 Budownictwo infrastrukturalne - TEMAT WYDANIA www.materialybudowlane.info.pl ISSN 0137-2971, e-ISSN 2449-951X 4 ’2017 (nr 536) dobywczy wTrzcianemz drogą wojewódzką Suwałki - Olecko. Istniejąca droga szutrowa o długości 900 m i szerokości 6,6 m o kategorii ruchu KR2 służyła na większym odcinku za drogę transportową dla pojazdów ciężarowych z kruszywem, o nacisku na oś do 100 kN. Stan drogi był średni, a miejscowo zły i wymagany był jej remont bądź modernizacja przez zmianę nawierzchni z podatnej na sztywną lub półsztywną.Wporozumieniu z właścicielem drogi, gminą Suwałki, zdecydowano si[...]

  Posadzki podczas użytkowania narażone są na okresowe lub ciągłe oddziaływanie wody, która odprowadzana jest z powierzchni za pomocą systemu odwodnienia liniowego lub punktowego. Nieszczelność kanałów odwodnienia powoduje zaleganie wody oraz innych płynów na powierzchni posadzki i przyczynia się do postępującej degradacji warstwy utwardzonej, przebarwień i stanowi zagrożenie bezpieczeństwa użytkowania posadzki. Nieszczelność podłączenia układu odwadniającego posadzki na stropie skutkuje zawilgoceniem strefy przejścia instalacji podłączenia przez strop, degradacją konstrukcji oraz zaciekami na niżej położoną posadzkę. Takie zjawisko jest efektem niewłaściwie wykonanego spadku nawierzchni, braku równości powierzchni (zastoiska i kałuże) oraz błędów w montażu kanałów odwodnienia liniowego lub punktowego. Do tworzenia się zastoisk na powierzchni posadzki przyczyniają się zbyt wysoko osadzone kanały odwadniające. Często jest to minimalnie (1 - 2 mm) podniesiona krawędź koryta ponad poziom posadzki, co utrudnia wpływ wody do kanału odwodnienia. Przyczyny i rodzaje uszkodzeń Kanały odwodnienia liniowego są jednym z bardziej wrażliwych na uszkodzenia elementów posadzki. Są wykonywane najczęściej jako bezspadkowe lub o minimalnym spadku, przy założeniu odprowadzenia wody grawitacyjnie spadkami płaszczyzn posadzki. Podczas użytkowania posadzki narażone są na oddziaływania pochodzące od kół pojazdów i płyty posadzki, w której zostały wbudowane.Wzakładach produkcyjnych, przy znacznym nacisku na koła pojazdu (np. wózki widłowe z ogumieniem elastomerowym lub pneumatycznym o dużym ciśnieniu w oponach), dochodzi do odkształcenia koryt i pokryw na trasach częstych przejazdów oraz wyszczerbienia krawędzi podłużnych posadzki na styku z korytem. Miejscami wrażliwymi na uszkodzenia układu odwodnienia liniowego są zakręty i rozjazdy, na trasie których zainstalowano koryta odwadniające, oraz miejsca połączeń kanałów w kszta[...]

  Posadzki betonowe są najczęstszą formą nawierzchni wykonywanych w obiektach handlowych, magazynowych i produkcyjnych. W zależności od sposobu użytkowania i wymagań dodatkowych mogą być wykończone w różny sposób, od utwardzenia warstwy powierzchniowej po nałożenie powłok żywicznych, okładziny ceramicznej, kamiennej lub innej. Podstawowym elementem decydującym o jakości posadzki, jej nośności, równości i ciągłości (brak zarysowań, pęknięć i innych uszkodzeń) jest betonowa płyta konstrukcyjna [2, 5, 7, 8], dzielona szczelinami nacięć skurczowych na pola dylatacyjne. Wielkość i kształt tych pól odgrywa istotną rolę w eksploatacji, gdyż dzielące je szczeliny dylatacji skurczowych (pozornych, w odróżnieniu od dylatacji konstrukcyjnych i roboczych wynikających z wielkości pól roboczych) są miejscami szczególnie podatnymi na uszkodzenia różnego rodzaju [2, 8]. Uszkodzenia, to przede wszystkim wykruszenie krawędzi nacięcia dylatacyjnego pod ruchem wózków z małymi kołami o dużej twardości (koła stalowe lub z twardej gumy o małej średnicy, np. wózki paletowe). Częstym również zjawiskiemjest unoszenie naroży (skutkujące ich ukośnym zarysowaniem bądź złamaniem) oraz podwijanie krawędzi nacięcia dylatacyjnego w wyniku nierównomiernego odsychania betonu w strefie szczeliny i poza nią.Wszczelinie dylatacyjnej powierzchnia, z której odprowadzana jest wilgoć z płyty betonowej, jest powiększona o pionową powierzchnię nacięcia, zaś od spodu płyty w jej części środkowej odsychanie jest utrudnione i odbywa się tylko przez warstwę powierzchniowo utwardzoną, której opór dyfuzyjny jest większy od oporu dyfuzyjnego naciętej powierzchni betonu. Z tego względu odsychanie z bezpośrednio przyległych stref do nacięcia odbywa się w bok przez odsłoniętą powierzchnię betonu w szczelinie, co skutkuje odkształceniami liniowymi i unoszeniem naroży. Projektowanie Posadzki betonowe projektowane są głównie jako posadzki na gruncie w układzi[...]

  Renowacja posadzek betonowych przez szlifowanie i polerowanie jest popularną metodą postępowania w przypadku nawierzchni o niedostatecznych cechach użytkowych lub zużytych eksploatacyjnie. W ocenie posadzki i doborze technologii prowadzenia robót naprawczych bardzo istotny jest stan warstw wierzchnich [1, 3]. Na powierzchni użytkowanej posadzki zalegają zabrudzenia o różnym składzie (cząstki stałe i ciecze, cząstki gumy z opon, środki odsalające oraz stosowane w procesach technologicznych i inne) wnikające w posadzkę. Najgłębiej penetrują ciecze o małej lepkości, w tym oleje i smary oraz środki chemicznie agresywne w stosunku do cementu (o silnym odczynie kwaśnym), co powodujemiejscowe przebarwienia posadzki. Następna jest cienka warstwa mleczka cementowego, pozostała z procesu technologicznego i zachowana w różnym stopniu oraz o różnej grubości, gdyż w części posadzki mogła ulec wytarciu. Niżej znajduje się drobne i o średniej granulacji kruszywo (posypka) zatopione wmatrycy cementowej, które tworzy warstwę utwardzoną posadzki o grubości zależnej od ilości posypki (w przypadku 2 - 2,5 kg/m2 grubość tej warstwy powinna wynosić ok. 1 mm, a przy deklarowanej przez wykonawców i zalecanej przez producentów w ilości 4 - 6 kg/m2 od 2 do 3 mm). W praktyce warstwa jest cieńsza ze względu na mniejsze niż deklarowane stosowanie posypki oraz ze względu na nieprawidłowo prowadzony proces technologiczny przy utwardzaniu posadzki (bleeding, dozowanie wody podczas zacierania itp.). Kolejna warstwa, to beton posadzkowy z kruszywem o większym uziarnieniu niż posypka oraz ze zbrojeniem rozproszonym (włókna stalowe lub syntetyczne) bądź w postaci siatek lub prętów stalowych. W takim układzie warstw występują zróżnicowane wady, uszkodzenia lub ślady eksploatacji, np. uszkodzenia mechaniczne powierzchni w miejscach, w których posadzka nie była dostosowana do procesów technologicznych (np. zakłady mechaniczne, zakłady chemi[...]