The title chem. solns. were used for dissolving Ca oxalatecontg. urinary stones at 38.5°C for 48 h. The K citrate and (CH2N(CH2COOH)2)2-contg. soln. was the most efficient. Przedstawiono trzy mieszaniny związków posiadających potencjał do rozpuszczania szczawianów wapnia. Następnie kamienie moczowe poddano działaniu badanych związków (C6H5K3O7·H2O, NaHCO3, C10H16N2O8). W uzyskanych roztworach badano zmianę stężenia wapnia w określonych interwałach czasowych (t = 0, 24 i 48 h) techniką spektroskopii adsorpcji atomowej. Obliczono ubytek masy kamieni i szybkość ich roztwarzania w badanych roztworach. Dokonano analizy zmian morfologicznych poszczególnych kamieni z wykorzystaniem skaningowego mikroskopu elektronowego. Wykazano istotny ubytek masy kamieni moczowych przy równoczesnym wzroście zawartości wapnia w roztworach. Ponadto stwierdzono wyraźne zmiany w ultrastrukturze badanych złogów. Kamica moczowa jest często spotykanym schorzeniem ludzi i zwierząt1, 2). [...]

  Steel substrate was covered with TiO2 coating by in-situ decomp. of Ti(OEt)4 in EtOH/Ac2CH2 at 250°C and used for studying cytobiocompatibility with mesenchymal stem cells isolated from adipose tissue. Good cell adhesion stage, continuity and thickness of the coating and its good adhesion to the substrate were obsd. Badania interakcji pomiędzy nowo opracowanymi biomateriałami a mezenchymalnymi komórkami macierzystymi pomogą określić cytobiokompatybilność oraz ewentualną cytotoksyczność wytworzonych biomateriałów. Komórki propagowane na materiałach miękkich mogą być obserwowane (po odpowiedniej preparatyce) metodą mikroskopii świetlnej lub mikroskopii transmisyjnej. Jednak ocena morfologii komórek hodowanych na materiałach np. metalicznych jest mocno ograniczona ze względu na niedoskonałości tradycyjnych technik histologicznych. Przedstawiono metodę preparatyki i obserwacji mezenchymalnych komórek macierzystych izolowanych z tkanki tłuszczowej szczura hodowanych na stali austenitycznej 316L pokrytej biofunkcjonalną powłoką ditlenku tytanu (TiO2) otrzymaną metodą zol-żel. Zastosowanie skupionej wiązki jonów umożliwia wykonanie przekrojów przez obszar kontaktu komórek z materiałem metalicznym w sposób, który zabezpiecza przed tworzeniem się artefaktów. Obserwacje komórek za pomocą kilku detektorów (SE2, InLens, ESB) umożliwiały ocenę stopnia adhezji, ciągłości i grubości powłoki oraz stopnia integracji powłoki z podłożem. Zastosowanie elektronowego mikroskopu skaningowego z emisją polową pozwoliło na uzyskanie dużych powiększeń i ocenę nanostruktury. Jedną z gałęzi medycyny regeneracyjnej, łączącej zagadnienia z zakresu biologii, medycyny oraz inżynierii, jest inżynieria biomateriałowa1). Badania z jej zakresu mają na celu wytworzenie materiałów kompatybilnych z żywymi tkankami. Wytworzone materiały poddaje się zarówno analizom fizyczno-chemicznym i mechanicznym, jak i ocenie ich biozgod- Steel substrate was covered with [...]

  SiO2 and TiO2 surface layers were deposited on metallic and glass substrates by sol–gel method (dip-coating) by using (EtO)4Si and (BuO)4Ti precursors. The coating resulted in an improvement of adhesion of adipose-derived mesenchymol stem cells to the substrate surface.Przedstawiono wyniki oceny biokompatybilności powłok krzemionkowych i tytanianowych syntetyzowanych metodą zol-żel oraz nanoszonych techniką zanurzeniową (dipcoating), na wybrane podłoża. Modyfikacja obejmowała podłoża wykonane ze stali chirurgicznej 316L oraz ze szkła, które uznano za materiał referencyjny. Testy biologiczne prowadzono z wykorzystaniem mezenchymalnych komórek macierzystych izolowanych z tkanki tłuszczowej. Przeprowadzone analizy wykazały, że modyfikacja podłoża metalicznego powłoką tytanianową znacząco poprawiła adhezję komórek. Wytworzone materiały nie wykazywały toksycznego wpływu na komórki, o czym świadczyło utrzymanie prawidłowej morfologii oraz architektury wzrostu hodowli na powierzchni testowanych podłoży. Uzyskane wyniki stanowią punkt wyjścia do dalszych modyfikacji metalicznych materiałów medycznych, których celem będzie zwiększenie stopnia ich biozgodności. Nowoczesne materiały implantacyjne znajdują coraz szersze zastosowanie w medycynie regeneracyjnej, a zwłaszcza w zakresie ortopedii oraz stomatologii1, 2). Dynamiczny rozwój implantologii pociąga za sobą rozwój inżynierii materiałowej. Implanty wykorzystywane w ortopedii i stomatologii produkowane są najczęściej na bazie stali austenitycznej 316L, określanej również jako stal chirurgiczna3, 4). Stosuje się ją powszechnie w formie śrub lub płyt ortopedycznych. Głównymi zaletami implantów wykonywanych na bazie stali 316L jest ich mechaniczna wytrzymałość, akceptowalna biokompatybilność, a także atrakcyjność ekonomiczna. Pomimo wielu pozytywnych cech stali 316L, nie sposób zwrócić uwagę na istotną [...]

  Hybrid SiO2/TiO2 coatings were deposited on steel surface by sol-gel method using i-Bu(EtO)3Si, Pr(EtO)3Si, (BuO)4Ti and (i-PrO)4Ti precursors, stabilized at 250°C for 12 h and tested for biocompatibility with mesenchymal stem cells for 168 h. The coatings showed a balonced effect on the cell adhesion and proliferation. Odpowiednio modyfikowane nieorganiczne materiały hybrydowe, takie jak np. krzemionkowo- tytanianowe (SiO2/TiO2), mogą wykazywać właściwości odpowiadające wymaganiom stawianym biomateriałom. Przedstawiono wytwarzanie powłok SiO2/TiO2 metodą zol-żel na podłożach ze stali 316L oraz ich odpowiedź biologiczną w zależności od użytych reagentów. Przeprowadzone obserwacje mikroskopowe (SEM), analizy składu (EDX) oraz hodowle komórkowe wskazują, że powłoki otrzymane z mieszaniny tetra-n-butoksytytanu i izobutylo- tri-metoksysilanu utrzymywały tempo proliferacji komorek na bardziej zrownowa.onym poziomie ni. pow.oki hybrydowe otrzymane na bazie tetraizopropoksytytanu i propylotri- etoksysilanu. Otrzymane wyniki .wiadcz. o wp.ywie podstawnikow alkilowych lub alkoksylowych obecnych w .a.cuchach bocznych prekursorow na odpowied. komorkow.. W ostatnich latach obserwuje si. rosn.ce zapotrzebowanie na materia.y dla medycyny regeneracyjnej, charakteryzuj.ce si. podwy.szon. trwa.o.ci. w .rodowisku biologicznym oraz w.a.ciwo.ciami aktywuj.cymi odpowied. komorkow.1.3). Materia.ami stosowanymi do wytwarzania implantow kostnych oprocz metali i ich stopow s. tworzywa ceramiczne oraz polimery4, 5). Pomimo wielu zalet biomateria.y te posiadaj. wiele niekorzystnych cech. W przypadku materia.ow ceramicznych jest to m.in. krucho.. lub ma.a odporno.. na cykliczne obci..enia, co ogranicza ich zastosowanie jako implantow kostnych6.8). Materia.y metaliczne, m.in. stale austenityczne, ciesz. si. du.. po[...]

  SiO2, TiO2 and SiO2/TiO2 coating were produced by hydrolysis of (BuO)4Ti, (i-PrO)4Ti, i-Bu(EtO)3Si, (EtO)4Si and (MeO)4Si precursors and deposited on steel surface by dip-coating. The coatings showed structural homogeneity, high adhesion to the substrate and stimulating effect on the cells. The TiO2 coating was distinguished by the highest proliferation activity. Metodę zol-żel zastosowano do otrzymywania powłok krzemionkowych (SiO2), tytanianowych (TiO2) oraz hybrydowych (SiO2/TiO2) naniesionych metodą dip-coating na podłoża ze stali austenitycznej 316L w celu poprawy jej biozgodności. Ocenę morfologii powierzchni oraz składu pierwiastkowego otrzymanych materiałów wykonano za pomocą analizy SEM-EDX, zaś identyfikację ugrupowań chemicznych przeprowadzono z wykorzystaniem spektroskopii ramanowskiej. Ponadto określono wpływ jednoosiowego statycznego rozciągania na ciągłość powłok naniesionych na podłoża metaliczne. Biokompatybilność otrzymanych materiałów oceniono w badaniach in vitro z zastosowaniem mezenchymalnych komórek macierzystych izolowanych z tkanki tłuszczowej ADMSC (adipose-derived mesenchymal stem cells). Otrzymane wyniki wskazują, że tlenko-we powłoki tytaninanowe, krzemionkowe oraz hybrydowe naniesione na podłoże metaliczne z zastosowaniem metody zol-żel istotnie stymulują komórki macierzyste do proliferacji. Właściwości powierzchniowe, fizykochemiczne oraz biologiczne materiałów implantacyjnych, otrzymywanych metodą zol-żel, są przedmiotem badań wielu ośrodków naukowych na świecie1-5). Wciąż jednak poszukuje się, zależności pomiędzy prekursorami użytymi w syntezie, a właściwościami strukturalnymi, mechanicznymi oraz biologicznymi otrzymywanych biomateriałów. Nie można jednak pomijać wpływu katalizatorów, temperatury stabilizacji i innych parametrów wytwarzania materiałów, na ich końcowe właściwości6). Należy pamiętać, że atomy centralne prekursorów są bazą docelowych sieci tlenkowych. [...]