1. WSTĘP Bezpieczeństwo osób pracujących w środowisku kopalnianym jest jednym z ważniejszych problemów społecznych. Podstawowym zadaniem związanym z wdrożeniem systemu telekomunikacyjnego, mogącego wspomagać pracę ratownika górniczego jest fakt, że w momencie zawału (spowodowanego tąpnięciem lub ruchami górotworu) następuje wyłączenia wszystkich systemów elektrycznych na terenie objętego ewakuacją. Dodatkowym problemem są częste uszkodzenia standardowej infrastruktury teleinformatycznej, zbudowanej głównie na bazie technologii światłowodowej. Innowacyjne systemy telekomunikacyjne mają za zadanie zapewnić niezawodną i wydajną transmisję różnych rodzajów treści, tzn. głosu, obrazu oraz danych. Stanowi to kluczowe wymagania dla każdego podziemnego systemu górniczego. W niniejszej pracy autorzy przedstawili badania wykonane w jednej z kopalni należącej do grupy KGHM Polska Miedź S.A., celem sprawdzenia wstępnych możliwości technicznych oraz weryfikacji założeń dla systemu łączności w sytuacji kryzysowej. W celu zapewnienia bezpiecznych warunków pracy dla pracowników kopalni zakłada się stosowanie różnych typów transmisji teleinformatycznej. Możliwe jest wykorzystanie w sposób równoczesny mediów transmisyjnych przewodowych, jak i bezprzewodowych. Od niedawna coraz popularniejsza staje się transmisja z użyciem linii energetycznej jako medium transmisyjnego, tzw. PLC (Power Line Communication). Obecne systemy z rodziny PLC pracują w dwóch pasmach częstotliwości, obejmujących zakres do 150 kHz (systemy wąskopasmowe) oraz w przedziale 2-32 MHz (systemy szerokopasmowe), określanych mianem BPL (Broadband over Power Line) [2][8][10][11]. DOI: 10.15199/59.2019.7.16 PRZEGLĄD TELEKOMUNIKACYJNY ● ROCZNIK XCII ● WIADOMOŚCI TELEKOMUNIKACYJNE ● ROCZNIK LXXXVIII ● nr 7/2019 573 Jedną z głównych zalet systemu PLC jest możliwość wykorzystania istniejącej infrastruktury sieci elektrycznej, zarówno przewodników niskie[...]