Len i konopie z względu na szczególną budowę i charakter włókien (wielokomórkowość, wielopostaciowość) znajdują zastosowanie przede wszystkim w przędzeniu systemem tradycyjnym lniarskim. Włókna łykowe, między innymi len i konopie, występują w łodydze w formie włókien elementarnych (pojedynczych komórek) połączonych ze sobą przy pomocy klejów roślinnych (pektyn), we włókna techniczne. W poszczególnych fazach technologicznego przetwarzania na przędzę włókno techniczne podlega dzieleniu się na cieńsze zespoły włókien elementarnych. Od zdolności dzielenia się tych włókien w procesach technologicznych oraz od rodzaju tych procesów zależy zastosowanie tego włókna do odpowiedniego wykorzystania w przędzy i w wyrobach. Jakość włókna lnianego i konopnego zależy od właściwości genetycznych rośliny (odmiany) oraz kształtowania rośliny w zależności od warunków uprawy (zespoły warunków agrobioklimatycznych) oraz sposobów wydobywania (moczenie, słanie, dekortykacja, parowanie, gotowanie) włókna ze słomy. Od wielu lat prowadzone są badania nad coraz efektywniejszym technicznym i ekonomicznym wykorzystaniem włókna lnu i konopi, zarówno w tradycyjnej, lniarskiej technologii przędzenia, jak i w systemach bawełniarskim i wełniarskim w mieszankach z bawełną lub włóknami chemicznymi oraz w innych technikach, jak np. we frykcyjnym systemie przędzenia. W celu uszlachetnienia włókna lnianego bądź konopnego stosowane są różne metody oparte między innymi na obróbce chemicznej (w postaci włókna lub niedoprzędu) bądź enzymatycznej. W ostatnim okresie zwrócono uwagę na możliwość poprawienia właściwości przędnych włókna lnianego lub konopnego przez zastosowanie obróbki ultradźwiękami. Stosowanie ultradźwięków w technice z[...]