1. WPROWADZENIE Większość społeczeństw stara się zapewnić opiekę zdrowotną w sposób zorganizowany za pośrednictwem prywatnych lub publicznych placówek medycznych. Na rys. 1. przedstawiono tradycyjny model świadczenia opieki zdrowotnej. Powyższy, czterostopniowy model jest obarczony pewnymi wadami i niedoskonałościami, ponieważ jest inicjowany przeważnie przez pacjenta poprzez wykrycie objawów choroby i wizytę w placówce medycznej. Dopiero w wyniku tych działań następuje diagnoza i leczenie, dlatego jest to szczególnie problematyczne, jeśli zauważalne przez pacjenta objawy choroby przebiegają łagodnie lub objawiają się w późnej fazie jej rozwoju. Dodatkowo, liczba dostępnych miejsc oraz pracowników, przypadających na jednego pacjenta, w placówkach medycznych jest ograniczona. Jednym ze sposobów na uniknięcie negatywnego wpływu starzenia się populacji oraz zniwelowanie wad obecnego modelu świadczenia opieki zdrowotnej jest wprowadzenie zautomatyzowanego, wszechobecnego monitorowania stanu zdrowia pacjenta. Przewidywany model opieki zdrowotnej, zilustrowany na rys. 2., jest bardziej aktywny, ponieważ pozwala wykrywać wszelakie problemy zdrowotne za pomocą urządzeń monitorujących oraz szybko reagować w razie niebezpieczeństwa za pomocą urządzeń wykonawczych. Ze względu na wyzwania, które już dzisiaj są stawiane inżynierom w celu rozwiązania problemów przyszłej opieki zdrowotnej, podjęto się próby zaprojektowania i wykonania bezprzewodowego systemu telemedycznego do monitorowania stanu zdrowia pacjenta (BST). W sposób szczególny skupiono się na monitorowaniu pracy serca, ponieważ zgony spowodowane chorobami układu krążenia stanowią około 40% wszystkich przypadków śmierci w Polsce [4]. 2. KONCEPCJA BEZPRZEWODOWEGO SYSTEMU TELEMEDYCZNEGO Zaburzenia prawidłowego stanu zdrowia osoby monitorowanej można w ogólności podzielić na dwie kategorie: z jej świadomością oraz bez jej świadomości. W pierwszym przypadku, ważna jest możli[...]

  1. WSTĘP Podczas licznych działań operacyjnych służb państwowych takich jak Straż Graniczna czy też Policja ich funkcjonariusze muszą obchodzić się z przedmiotami o nieznanym i podejrzanym pochodzeniu. Często w obszarach lotnisk i terminali komunikacyjnych istnieje konieczność poddania analizie zawartości porzuconych paczek (np. bagażu) i niezidentyfikowanych obiektów, aby określić czy nie zawierają one np. materiałów wybuchowych. Z racji wymaganej konieczności stosowania możliwie najwyższych środków bezpieczeństwa każdy przedmiot traktowany jest jak potencjalny prowizoryczny ładunek wybuchowy, np. sterowany drogą radiową (RCIED - Radio Controlled Improvised Explosive Device). W celu zwiększenia bezpieczeństwa funkcjonariuszy oraz osób postronnych stosowane są urządzenia do wytwarzania tzw. kurtyny elektromagnetycznej. Zabieg ten można rozumieć jako wytworzenie szerokopasmowego sygnału zagłuszającego mającego na celu uniemożliwić realizację łączności radiowej, np. z użyciem systemów telefonii komórkowej. Warto zauważyć, iż w wielu przypadkach konieczne jest utrzymanie własnej komunikacji radiowej w celach operacyjnych. W tym celu sygnał zagłuszający należy poddać przetwarzaniu, aby w szerokim pasmie zagłuszanych częstotliwości wyizolować niezagłuszone pasma ochronne. Obecnie, na rynku technologii znane są urządzenia do wytwarzania kurtyny elektromagnetycznej przeznaczone do zastosowań specjalnych. Niestety ich parametry techniczne jak i użytkowe często nie stoją w zgodzie z wymaganiami organów bezpieczeństwa państwa, a dodatkowo ich fizyczna dostępność jest ograniczona. W związku z powyższym w Katedrze Systemów i Sieci Radiokomunikacyjnych Politechniki Gdańskiej (KSiSR PG) zdecydowano się podjąć pracę nad budową przenośnego urządzenia do wytwarzania szerokopasmowego sygnału zagłuszającego o parametrach użytkowych spełniających oczekiwania funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa. 2. MOBILNE URZĄDZENIE DO WYTWARZANIA KUR[...]