Produkty mleczne wymagają specyficznych opakowań, a ich dobór zależy od wielu czynników. Właściwie dobrane opakowanie pozytywnie wpływa na jakość produktu, a także okres przydatności do spożycia. Barierowość materiału opakowaniowego może w pewnym stopniu kształtować strukturę i konsystencję oraz smak i zapach produktu, czyli cechy bardzo istotne dla konsumenta. Opakowanie zapewnia optymalne warunki przechowywania i transportu, chroni przed niekorzystnym wpływem środowiska zewnętrznego, a także niekorzystnymi zmianami, które mogą zachodzić w produkcie. Artykuł stanowi przegląd znajdujących się na rynku opakowań do mleka oraz serów. Przedstawiono w nim także wybrane nowoczesne rozwiązania i trendy panujące na rynku opakowań przeznaczonych do tych produktów spożywczych.Jakość produktów mlecznych zależy przede wszystkim od jakości mleka przerobowego (normatywnej kwasowości, składu chemicznego i odpowiedniej czystości mikrobiologicznej) oraz prawidłowości przebiegu poszczególnych etapów procesu technologicznego, a także zastosowanego opakowania. Wśród wyrobów mlecznych można wyróżnić produkty o krótkim terminie przydatności do spożycia (zdecydowana większość) oraz produkty o wydłużonym okresie trwałości przechowalniczej, co najczęściej zależy od stopnia przetworzenia i zachodzących przemian w trakcie dojrzewania produktu. W doborze optymalnej metody pakowania istotna jest konsystencja produktów mlecznych. Mogą one występować w postaci płynnej (np. mleko spożywcze i mleko fermentowane produkowane metodą zbiornikową), półpłynnej (np. jogurty) i stałej (np. sery podpuszczkowe dojrzewające), a także pastowatej (np. serki do smarowania pieczywa) i mieszanej (np. serki kwasowo-podpuszczkowe typu cottage cheese). Dobór opakowania powinien zatem uwzględniać specyfikę przetworów mlecznych. Większość produktów mlecznych przechowuje się w warunkach chłodniczych, zatem zastosowany materiał opakowaniowy musi zachować swoje właściwośc[...]

  Wstęp Wiek XXI zmienił nastawienie konsumentów oraz producentów do cech funkcjonalnych opakowań żywności. Obecnie opakowanie - poza tym, że musi być wytrzymałe, ułatwiające transport i jednocześnie zachęcające konsumenta do zakupu - powinno również spełniać funkcje dodatkowe, do uzyskania których prowadzi szereg procesów ulepszających (1-5). Dodawanie substancji aktywnych przez powlekanie jest metodą optymalną, zwłaszcza wtedy, gdy materiał bazowy opakowania ma stanowić podstawę dla różnego rodzaju modyfikacji. Substancje aktywne można podzielić na trzy grupy: substancje syntetyczne, substancje naturalne oraz probiotyki. W przypadku ich zastosowania do modyfikacji opakowań żywności wskazane jest, aby użyta substancja znajdowała się na liście dodatków do żywności - co jest szczególnie istotne w przypadku bezpośredniego kontaktu z żywnością (2). Spośród wielu substancji aktywnych mikrobiologicznie należy wyróżnić chitozan, który nie tylko działa bakteriobójczo lub bakteriostatycznie, ale również tworzy trwałe filmy, co ułatwia jego zastosowanie w opakowalnictwie żywności. Niektórzy autorzy podkreślają fakt, że skuteczność chitozanu jest uzależniona od jego masy cząsteczkowej i stężenia w badanym układzie (6,7,8); wskazują jednak, że chitozan o niższej masie cząsteczkowej ma lepsze właściwości antybakteryjne niż ten o wyższej (8-11). Na uwagę zasługuje także fakt, że stosuje się rozmaite modyfikacje chitozanu w celu zwiększenia jego skuteczności antymikrobiologicznej oraz rozszerzenia zakresu jego działania np. przez dodatek olejów/ekstraktów roślinnych (m.in. z oregano, bazylii, czosnku lub też sorbinianu potasu lub nizyny) do filmów chitozanowych (12,13). Chitozan, a zwłaszcza filmy chitozanowe są stosowane w szerokim zakresie w technologii żywności oraz opakowalnictwie żywności. Celem badań była ocena możliwości zastosowania chitozanu jako głównego lub dodatkowego składnika powłoki naniesionej na materiał celulozowy. Modyfi[...]

  1. Wstęp Opakowania odgrywają kluczową rolę w ochronie żywności, a także w znacznym stopniu przyczyniają się do wydłużenia okresu przydatności do spożycia, co jest szczególnie istotne w przypadku opakowań aktywnych. Jedną z metod funkcjonalizacji opakowań aktywnych jest nanoszenie aktywnej powłoki, chociażby w ramach jednego z ostatnich etapów produkcji opakowania. Bardzo istotne jest unikanie podczas produkcji opakowania narażania aktywnych substancji na działanie podwyższonych temperatur, a także sił ścinających, co często zachodzi podczas końcowej obróbki (Coma, 2008). Naturalne substancje aktywne są bowiem bardzo podatne na warunki środowiskowe, a ich aktywność często jest uzależniona od obecności lotnych związków małocząsteczkowych. Przeważnie naturalne związki aktywne należą do olejków eterycznych, które znajdują się na liście substancji dopuszczonych do kontaktu z żywnością lub też nawet dodatków do żywności. Antymikrobiologiczna aktywność naturalnych olejków eterycznych jest badana od wielu lat (poczynając od co najmniej XIX wieku), zwłaszcza w kontekście konserwowania i przechowywania żywności, zastosowań farmaceutycznych, a także wybranych naturalnych sposobów leczenia (Kapoor, 2008; Lopes, 2011). Jakość i różnorodność naturalnych substancji aktywnych, a zwłaszcza olejków eterycznych jest uzależniona od wielu czyn- Aktywność antymikrobiologiczna olejku cynamonowego i olejku eterycznego z chińskiego piołunu stanowiącego składniki aktywnej emulsji powłokotwórczej nanoszonej na celulozowe materiały opakowaniowe QIHAO TAN, PATRYCJA SUMIŃSKA, ARTUR BARTKOWIAK CENTRUM BIOIMMOBILIZACJI I INNOWACYJNYCH MATERIAŁÓW OPAKOWANIOWYCH WYDZIAŁ NAUK O ŻYWNOŚCI I RYBACTWA ZACHODNIOPOMORSKI UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNY W SZCZECINIE 10.15199/42.2015.5.1 BADANIA ZOSTAŁY PRZEPROWADZONE W RAMACH GRANTU NR 290098 SFINANSOWANEGO PRZEZ 7. PROGRAM RAMOWY UNII EUROPEJSKIEJ (FP7/2007-2013) - PROJEKT NEWGENPAK. Antimicrobial activity of cinn[...]

  Wstęp Dążąc do produkcji jak najmniej przetworzonej, a zarazem bezpiecznej i trwałej mikrobiologicznie żywności zaczęto poszukiwać nowych metod jej pakowania oraz zabezpieczania. Nowoczesne opakowalnictwo pozwala m.in. na regulację składu atmosfery gazowej, kontrolę dostępu wilgoci oraz działanie poprzez aktywne składniki i ingerencję w niektóre procesy i skład żywności [9]. Oprócz najbardziej znanych na rynku opakowań aktywnych, które zawierają pochłaniacze tlenu, absorbenty etylenu, osuszacze, pochłaniacze zapachu oraz emitery, wyróżnić można także np. folie (i inne materiały opakowaniowe) uwalniające nieznaczne ilości aktywnych substancji antymikrobiologicznych, zabezpieczających powierzchnię niektórych produktów przed niepożądanym działaniem mikroorganizmów (14). Opakowania antymikrobiologiczne mogą stać się alternatywą dla wprowadzania w strukturę żywności substancji dodatkowych o działaniu konserwującym i/lub antymikrobiologicznym, gdyż można zamiast tego "wbudować" je w opakowanie [2]. Takie działanie ma duży efekt zdrowotny dla konsumentów, bowiem ogranicza spożycie substancji konserwujących. Umieszczenie substancji aktywnych w opakowaniu ma na celu ochronę zapakowanej żywności przed drobnoustrojami za pomocą czynników chemicznych [10]. Efektywne działanie wykorzystuje zjawisko migracji związków drobnocząsteczkowych z opakowania na powierzchnię produktu, a potem wewnątrz niego [2,10]. Najczęściej stosowanymi do takich celów środkami są kwasy organiczne (np. kwas sorbowy) i ich sole (np. sorbinian potasu), ale także siarczki, siarczyny, alkohole, w mniejszym zaś stopniu wykorzystywane są peptydy czy ekstrakty roślinne [10]. Celem pracy była próba uzyskania i oszacowania właściwości antymikrobiologicznych opakowaniowych folii PLA poprzez naniesienie na nie powłok zawierających substancje bioaktywne względem bakterii Escherichia coli. Małgorzata Mizielińska, Patrycja Sumińska, Urszula Kuźmicz, Sławomir Lisiecki, Artur [...]

  Nowoczesne opakowania dla branży mięsnej zyskują na znaczeniu, bowiem rozwój sieci handlowych, potrzeby klientów, a także czynniki ekonomiczno- -logistyczne wymagają maksymalnego zabezpieczenia produktów mięsnych podczas transportu i przechowywania Rynek opakowaniowy oferuje branży mięsnej różne rodzaje opakowań, m.in. opakowania wygodne, aktywne i inteligentne. Niniejszy artykuł stanowi przegląd nowoczesnych technologii opakowaniowych stosowanych obecnie na rynku produktów mięsnych Na wstępie należy zadać pytanie, dlaczego opakowania do produktów mięsnych powinny być innowacyjne i nowoczesne? Dotychczas stosowane metody pakowania są przecież efektywne, więc dlaczego wciąż trwają prace badawcze i poszukuje się nowych rozwiązań? Po pierwsze - postępująca globalizacja powoduje, że produkty spożywcze są przesyłane na coraz większe odległości. Po drugie - konsumenci szukają coraz wygodniejszych rozwiązań. Po trzecie - aby produkt spożywczy jak najdłużej zachował jakość, konieczne jest albo użycie substancji konserwujących, albo dobór (co przez konsumentów jest postrzegane jako korzystniejsze) świetnie zabezpieczającego opakowania [1]. Jakość zdefiniowana jako ogół pozytywnych cech produktu akceptowanych przez konsumenta jest istotna na każdym etapie łańcucha produkcyjno-przetwórczego, a także konsumenckiego. Barwa i wygląd mięsa oraz przetworów mięsnych ma wpływ na zakup towaru przez klienta [2]. Najczęściej parametry te są również dobrymi wskaźnikami świeżości mięsa [3]. Po otwarciu opakowania istotny jest również zapach i pozostałe parametry organoleptyczne, wskazujące na ewentualne zepsucie produktu spożywczego. Należy podkreślić, że niedozwolone jest zastosowanie jakichkolwiek rozwiązań maskujących niekorzystne cechy produktu. TYPY OPAKOWAŃ Spośród opakowań do produktów mięsnych wyróżnić można opakowania transportowe i zbiorcze, służące do transportu mięsa świeżego i przetworów mięsnych od producenta do punktów dystry[...]

  Eight com. polyhydroxyalkanoates were used for coating packaging paper to decrease the water vapor permeability. The barrier properties of the coatings increased with increasing the thickness of the barrier layer. Zbadano możliwości wykorzystania polihydroksyalkanolanów (PHA) jako powłoki naniesionej na materiał opakowaniowy (papier). Podjęte badania stanowią wstępny etap weryfikacji przydatności PHA wyprodukowanego na bazie wody odpadowej pochodzącej z produkcji papieru (koncepcja zamkniętego obiegu w przemyśle papierniczym). Zastosowanie powłok PHA otrzymywanych metodą rozpuszczalnikową poprawia barierowość papieru niezależnie od jego gramatury. Barierowość powlekanego papieru wzrasta wraz z grubością naniesionej powłoki. Powlekany papier może być swobodnie poddany recyklingowi w każdej instalacji przetwórstwa papieru (kategoria A), co umożliwia zamknięcie obiegu w przemyśle papierniczym zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.przemysłu 95/9(2016) 1803 Dr inż. Marcin SOBÓL w roku 2008 ukończył studia na Wydziale Biotechnologii i Hodowli Zwierząt Akademii Rolniczej w Szczecinie. W 2015 r. uzyskał stopień doktora nauk o żywności na Wydziale Nauk o Żywności i Rybactwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Obecnie pracuje w Centrum Bioimmobilizacji i Innowacyjnych Materiałów Opakowaniowych na tym wydziale ZUT. Specjalność - bioenkapsulacja. Dr inż. Filip JĘDRA - notkę biograficzną i fotografię Autora wydrukowaliśmy w numerze 6/2016, str. 1210. papierniczego koncepcji zrównoważonego rozwoju i zrównoważonego gospodarowania surowcem. Powlekane [...]

  Tektura i papier są bardzo często wykorzystywane w opakowalnictwie. Do ich zalet należy podatność na biodegradację oraz biozgodność, a do wad słabe właściwości barierowe względem pary wodnej, które wymagają obróbki powierzchni prowadzącej do nadania tym materiałom nowych właściwości1, 2). Modyfikację można prowadzić na wiele sposobów. Powszechnie stosowane jest pokrywanie ich powłokami. Powłoki nadają pokrywanemu materiałowi takie cechy, które są niezbędne do przechowywania konkretnych produktów wprowadzanych do opakowania. Powłoki te powinny jak najdłużej utrzymać świeżość i wysoką jakość żywności. Dlatego bardzo istotne jest, by dokonać wyboru odpowiedniego nośnika powłokotwórczego1, 3, 4). Powlekanie papieru może mieć na celu poprawę właściwości barierowych względem pary wodnej lub gazów. Zastosowanie nośników hydrofobowych, takich jak Eurocryl 2080, Exceval HR 3010 lub Ecroprint RA 112 może poprawić barierowość materiałów względem pary wodnej1). Oprócz poprawy właściwości barierowych powłoki mogą chronić produkty spożywcze przed wzrostem mikroorganizmów powodujących ich psucie się. Aktywna powłoka o właściwościach antymikrobiologicznych stanowi warstwę zewnętrzną, a tworzący ją 97/4(2018) 649 Dr inż. Katarzyna SOBECKA w roku 2007 ukończyła studia na Wydziale Nauko o Żywności i Rybactwa Akademii Rolniczej w Szczecinie (obecnie Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie). W 2012 r. uzyskała stopień doktora nauk rolniczych w dyscyplinie technologia żywności i żywienia na Wydziale Nauko o Żywności i Rybactwa ZUT w Szczecinie. Jest pracownikiem naukowo-technicznym w Centrum Bioimmobilizacji i Innowacyjnych Materiałów Opakowaniowych ZUT tej uczelni. Specjalność - enkapsulacja bakterii, bioprocesy pozyskiwania odbakteryjnych substancji aktywnych, badanie właściwości antymikrobiologicznej substancji aktywnych. Mgr Michał JAROSZ w roku 2008 ukończył studia na Wydziale Biotechnologii i Hodowli Zwierząt na Akade[...]

  Przeprowadzone poprzednio badania1) wykazały, że hydrofobowe powłoki Exceval, Ecroprint i Eurocryl pozwoliły uzyskać papier opakowaniowy o zwiększonej barierowości względem pary wodnej, a dodatkowe pokrycie powłokami MerthocelTM z polilizyną (2%) lub z PSP (2%) umożliwiło uzyskanie materiału hamującego wzrost szczepów S. aureus i E. coli. Powlekanie papieru zwiększyło też siłę przebicia i maksymalną siłę przy zerwaniu. Uwzględniając właściwości barierowe oraz antymikrobiologiczne uzyskanych materiałów, stwierdzono, że powłoka Eurocryl pokryta warstwą zawierającą polilizynę okazała się najlepszym rozwiązaniem i zalecono jej wykorzystanie w opakowalnictwie jako powłoki aktywnej. Nośnikami powłokotwórczymi są też emulsje parafinowe i kopolimery na bazie poliuretanu lub styrenu2). Przykładem takich nośników są komercyjne emulsje woskowe Aquacer 2650 (Byk, Niemcy) i Ultralub (Keim Additec Surface, GmbH, Niemcy). Nanoszone na materiały opakowaniowe powłoki ulegają starzeniu podczas przechowywania. Istotne jest, by zachowały one wszystkie nadane im właściwości po procesie starzenia. Podjęto wiele prób zbadania wpływu przyspieszonego starzenia na antymikrobiologiczne właściwości powłok. Badano, czy przyspieszone promieniowanie UV-A oraz Q-Sun ograniczy aktywność powłok, czy doprowadzi[...]

  Soln. of a com. poly(hydroxyalkanoate) in CH2Cl2 was dispersed in an aq. soln. of poly(Na styrene sulfonate) (PSS) to produce a stable emulsion for packagings. The size of dispersion particles and emulsion stability decreased with decreasing mol. mass of PSS. No improvement in barrier properties of coated papers against water vapour was obsd. Przedstawiono wyniki badań wpływu stężenia oraz masy cząsteczkowej poli(soli sodowej siarczanu styrenu) (PSS) na wielkość cząstek wodnej dyspersji poli(hydroksyalkanolanów) (PHA). Stwierdzono, że im mniejsza jest masa cząsteczkowa zastosowanego PSS, tym mniejsza jest wielkość cząstek PHA w dyspersji. Spośród analizowanych stężeń najmniejszą wielkość cząstek dyspersji uzyskano przy zastosowaniu PSS o stężeniu 0,25% mas. Otrzymana dyspersja była stabilna po 7 dniach przechowywania. Nie stwierdzono jednak poprawy właściwości barierowych względem pary wodnej papieru powlekanego tą dyspersją. Analiza SEM wykazała na powierzchni papieru obecność miejscowych skupisk PHA zamiast jednolitego filmu. Poli(hydroksyalkanolany) to naturalnie występujące w środowisku biopoliestry syntetyzowane przez bakterie. Od czasu ich odkrycia w 1926 r.1), można zauważyć coraz większe zainteresowanie przemysłu tą grupą polimerów, a to ze względu na ich biodegradowalność, biokompatybilność, bioodnawialność oraz różnorodność właściwości fizykochemicznych2). Cząsteczka PHA jest zbudowana zazwyczaj z 600-35000 jednostek monomerowych (R)-hydroksy kwasów tłuszczowych3). W zależności od całkowitej liczby atomów węgla w monomerze PHA można podzielić na krótkołańcuchowe (SCL-PHA, 3-5 atomów węgla), średniołańcuchowe (MCL-PHA, 6-14 atomów węgla) i długołańcuchowe (LCL-PHA, 15 lub więcej atomów węgla)3). Do tej pory zidentyfikowano ok. 150 różnych monomerów PHA, ale ich liczba zwiększa się wraz z syntezą nowych rodzajów PHA, otrzymanych poprzez chemiczną lub fizyczną modyfikację naturalnie występujących PHA4) bądź też [...]