Stanowisko do badania algorytmów stosowanych w nawigacji inercyjnej DOI:
Nawigację inercyjną można postrzegać jako sposób lokalizowania
obiektów w zadanej przestrzeni z użyciem autonomicznych
jednostek pomiarowych. Potrzeba ustalania położenia obiektów
ruchomych w przestrzeni istnieje często w tzw. środowiskach
trudnych, przy braku dostępu do systemów zewnętrznych, takich
jak GPS (Global Positioning System) lub systemów telefonii komórkowej.
Środowiska trudne są to obszary charakteryzujące się
utrudnionymi warunkami propagacji fal radiowych.
Lokalizowanie poruszających się obiektów za pomocą rozwiązań
inercyjnych opiera się na pomiarze przyspieszeń i prędkości
kątowych specjalistycznych modułów typu MEMS (Micro Electro-
Mechanical Systems) zamontowanych na tych obiektach.
Pomiary parametrów ruchu w systemach nawigacji inercyjnej
są obarczone błędami wynikającymi z niedokładności wykonywanych pomiarów oraz tzw. dryftu1) wielkości mierzonych, który
jest spowodowany zastosowaną techniką wykonania układu
pomiarowego. Opracowywane algorytmy wyznaczania położenia
obiektu muszą wprowadzać stosowne korekty obliczanych wielkości
w celu eliminacji błędów. Konieczne jest zatem wykrywanie
okresów spoczynku poruszającego się obiektu. Dodatkowo stosuje
się rozwiązania integrujące systemy inercyjne z systemami
zewnętrznymi.
W Katedrze Systemów i Sieci Radiokomunikacyjnych Politechniki
Gdańskiej postanowiono opracować narzędzie, ułatwiające
prowadzenie prac badawczych nad systemem zdalnego monitoringu
położenia osób w środowiskach zamkniętych z wykorzystaniem
techniki inercyjnej i radiowej. W skład stanowiska
badawczego (laboratoryjnego) wchodzą następujące jednostki:
pomiarowa, realizująca obsługę i rejestrację danych z czujników
1) [...]
ZWIĘKSZANIE DOKŁADNOŚCI ESTYMACJI POŁOŻENIA OBIEKTÓW W SYSTEMIE NAWIGACJI INERCYJNEJ POPRZEZ WYKORZYSTANIE RADIOWYCH POMIARÓW ODLEGŁOŚCI DOI:10.15199/59.2015.4.58
W artykule przedstawiono budowę oraz
działanie opracowywanego systemu nawigacji inercyjnej
wspomaganej radiowymi pomiarami odległości. Przeprowadzone
badania miały na celu zwiększenie dokładności
estymacji położenia obiektów poprzez opracowanie własnych
algorytmów hybrydowej nawigacji inercyjnej. Rozwiązanie
jest przeznaczone do monitorowania poruszających
się obiektów w środowiskach trudnych.
1. WSTĘP
Nawigacja inercyjna jest sposobem lokalizowania
ruchomych obiektów w zadanej przestrzeni na podstawie
monitorowania parametrów ruchu takich jak przyspieszenia
i prędkości kątowe. Potrzeba lokalizowania
obiektów istnieje często w tzw. środowiskach trudnych,
przy braku dostępu do zewnętrznych systemów radiolokalizacyjnych.
Nawigacja inercyjna posiada tą zaletę, że
nie wymaga żadnej infrastruktury zewnętrznej rozmieszczonej
na obszarze po którym porusza się obiekt, poza
jednostkami pomiarowymi rejestrującymi ruch obiektu.
System nawigacji inercyjnej może pracować w czasie
rzeczywistym, bądź jedynie rejestrować ruch obiektu.
W artykule przedstawiono opracowywane rozwiązanie
systemu hybrydowej nawigacji inercyjnej.
W pierwszym etapie skupiono się na opracowaniu rozwiązania
bazującego wyłącznie na pomiarze parametrów
ruchu obiektu. Dalsze prace badawcze mają na celu
połączenie opisanego rozwiązania z radiowymi pomiarami
odległości. Opisana praca naukowo-badawcza została
sfinansowana przez Narodowe Centrum Badań
i Rozwoju w formie projektu nr DOBRBIO4/
058/13045/2013 i przeprowadzana jest w Katedrze
Systemów i Sieci Radiokomunikacyjnych Politechniki
Gdańskiej.
2. NAWIGACJA INERCYJNA
System nawigacji inercyjnej bazuje na parametrach
ruchu, czyli przyspieszeniach i prędkościach kątowych
poruszającego się obiektu. W celu zmniejszenia błędu
wyznaczanego położenia obiektu dokonuje się również
pomiaru składowych wektora natężenia ziemskiego pola
magnetycznego oraz ciśnienia atmosferycznego.
2.1. Jednostka zbierająca dane
Podstawow[...]
Wewnątrzsamolotowa cyfrowa magistrala komunikacyjna arinc 429
Na pokładzie współczesnych samolotów jest umieszczana
coraz większa liczba urządzeń radionawigacyjnych oraz czujników
zbierających informacje o parametrach lotu i stanie technicznym
maszyny. Zebrane dane trafiają do komputerów pokładowych
w celu obróbki i analizy. Dodatkowo konieczne jest zapewnienie
sterowania podstawowymi elementami samolotu z kabiny pilotów,
odpornego na błędy transmisji. Wymusza to wprowadzenie cyfrowej
magistrali komunikacyjnej, służącej do przesyłania danych
pomiędzy urządzeniami pokładowymi samolotu przy jednoczesnej
redukcji infrastruktury kablowej.
Koncepcja wprowadzenia cyfrowej magistrali danych według
specyfikacji ARINC (Aeronautical Radio Inc.) pojawiła się w roku
1966. Początkowo dostrzeżono możliwość równoległej współpracy
z ośrodkami wojskowymi, które również pracowały nad
podobnym rozwiązaniem. Jednakże późniejsze kroki rozwoju
wskazywały, że rozwiązanie wojskowe będzie zbyt rozwinięte, jak
na potrzeby lotnictwa cywilnego i postanowiono prowadzić prace
równoległe. Podstawowym założeniem, jakie postawiono przed
konstruktorami, było zaprojektowanie magistrali komunikacyjnej
odpornej na zakłócenia zewnętrzne. W efekcie powstało rozwiązanie
obecnie znane pod nazwą ARINC 429. Standard ten definiuje
warstwę fizyczną magistrali oraz warstwę protokolarną. Ponadto
wprowadzono ustandaryzowaną pulę urządzeń współpracujących
z magistralą oraz określono formaty danych przesyłanych
pomiędzy urządzeniami [1, 2, 3].
W artykule przedstawiono charakterystykę standardu ARINC
429 z punktu widzenia fizycznej budowy magistrali oraz sposobu
komunikacji pomiędzy urządzeniami zainstalowanymi na pokładzie
samolotu, co jest przedmiotem analiz i badań prowadzonych
w Katedrze Systemów i Sieci Radiokomunikacyjnych Politechniki
Gdańskiej.
WARSTWA FIZYCZNA MAGISTRALI
I JEJ TOPOLOGIE
Magistrala ARINC 429 została zbudowana z dwóch skręconych
ze sobą przewodów. Każda para przewodów jest umieszczona
w ekranie. Przewody w ka[...]
BADANIE I ANALIZA TECHNOLOGII RADIA PROGRAMOWALNEGO JAKO NARZĘDZIA DO OKREŚLANIA POLARYZACJI FAL RADIOWYCH DOI:10.15199/59.2015.4.77
W artykule przedstawiono badania i analizę
toru odbiorczego USRP jako uniwersalnego odbiornika
sygnałów radiowych. Przeprowadzone prace pozwoliły na
zaproponowanie rzeczywistego schematu blokowego urządzenia.
Udowodniono możliwość zastosowania urządzeń
USRP jako elementów odbiornika do określania polaryzacji
fal radiowych głównie ze względu na wysoką powtarzalność
uzyskanych wyników dla wielu urządzeń.
1. WSTĘP
Rozwój techniki znacząco wpłynął na obecną budowę
urządzeń radiokomunikacyjnych. Powszechna
dostępność układów scalonych o dedykowanych zastosowaniach
przyspiesza i ułatwia konstruowanie nadajników
i odbiorników radiokomunikacyjnych. Należy jednak
pamiętać, że każde z rozwiązań jakie jesteśmy
w stanie opracować jest przeznaczone do pracy w dedykowanym
systemie, mając na uwadze warstwę aplikacji
jak i sprzętu. W tym miejscu możemy mówić o powstaniu
idei radia programowalnego SDR (Software Defined
Radio), czyli urządzeniu o wspólnej dla każdego rozwiązania
platformie sprzętowej a częścią zmienną jest
w tym przypadku aplikacja sterująca, np. znajdująca się
na komputerze PC. Oznacza to, że funkcjonalność urządzenia
jesteśmy w stanie zmieniać w sposób programowy.
Wśród urządzeń radia programowalnego możemy
wyróżnić dwie podstawowe grupy, urządzenia posiadające
wbudowany układ sterujący oraz uniwersalne interfejsy
radiowe, tzw. USRP (Universal Software Radio
Peripheral).
W artykule zostały przedstawione wyniki badań
urządzenia USRP-2920 produkcji National Instruments
[1] oraz sposób w jaki badania te zostały przeprowadzone.
Prace badawcze miały na celu przeprowadzenie pomiaru
charakterystyki amplitudowej toru synfazowego
(I) oraz kwadraturowego (Q) części odbiorczej urządzenia.
Warto zaznaczyć, że producent nie dostarcza karty
charakterystyki opisującej dane urządzenie. Uzyskane
wyniki mają na celu potwierdzenie możliwości zastosowania
urządzenia USRP dookreślenia polaryzacji odbieranych
sygnałów radiowych. Dodatkowo[...]
UKŁAD SZEROKOPASMOWEGO NAMIERNIKA WYKONANEGO W TECHNOLOGII RADIA PROGRAMOWALNEGO DOI:10.15199/59.2015.8-9.85
W artykule przedstawiono układ szerokopasmowego
namiernika wykonanego w technologii radia
programowalnego oraz wyniki badań warstwy sprzętowej,
w tym opracowanego układu przełącznika antenowego.
Przedstawione wyniki badań urządzeń, stanowiących platformę
radia programowalnego oraz układu przełącznika
antenowego potwierdzają możliwość zastosowania wytypowanych
podzespołów w końcowym rozwiązaniu.
1. WSTĘP
Zagadnienie wykrywania kierunku nadejścia sygnałów
pojawiło się wraz z powstaniem i rozwojem radiokomunikacji
oraz technologii bezprzewodowych już na
początku XX wieku. Namierniki wykorzystujące pojedyncze
anteny o kierunkowej charakterystyce promieniowania,
liniowe szyki antenowe, czy układy sterowane
mechanicznie, były pierwszymi rozwiązaniami układów
wyznaczających kierunek nadejścia sygnałów DF (Direction
Finding). Współcześnie ruchome, mechaniczne
elementy sterowania namiernikami zastępowane są
układami elektronicznymi, przetwornikami analogowocyfrowymi
oraz algorytmami umożliwiającymi estymację
kierunku nadejścia sygnałów DoA (Direction of
Arrival).
Pomiar różnicy amplitud, faz, czy czasów nadejścia
sygnałów odebranych przez szyk antenowy, są rozwiązaniami
szeroko stosowanymi w układach namierników.
Hybrydowe namierniki, wykorzystujące wszystkie wymienione
techniki pomiarowe umożliwiają zwiększenie
dokładności wyznaczania estymaty kierunku nadejścia
sygnału względem układów wykorzystujących jedynie
pojedynczy parametr sygnału odebranego, np. amplitudę.
W artykule przedstawiono układ szerokopasmowego
namiernika zrealizowanego w technologii radia programowalnego
oraz wyniki badań warstwy sprzętowej,
w tym opracowanego układu przełącznika antenowego.
Warto zaznaczyć, że przeprowadzono badania dla wielu
urządzeń radia programowalnego ze względu na przyjęty
charakter pracy namiernika, jako wielokanałowego,
stacjonarnego urządzenia zawierającego wiele pracujących
równolegle odbiorników radiowych. Prace badawcze
prowad[...]
BADANIE I ANALIZA ALGORYTMÓW CYFROWEGO PRZETWARZANIA SYGNAŁÓW W SYSTEMIE NAWIGACJI INERCYJNEJ DOI:10.15199/59.2015.8-9.87
W artykule przedstawiono badania i analizę
cyfrowego przetwarzania sygnałów w opracowanym systemie
nawigacji inercyjnej. Zadaniem systemu jest lokalizowanie
poruszających się osób w środowisku wewnątrzbudynkowym.
Podczas prowadzonych prac badawczych została
wykonana jednostka pomiarowa do rejestrowania
parametrów ruchu osoby oraz opracowano własne algorytmy
nawigacji inercyjnej.
1. WSTĘP
Nawigacja inercyjna jest odpowiedzią na problem
lokalizowania poruszających się obiektów w środowiskach
wewnątrzbudynkowych. Źródłem danych nawigacyjnych
są uniwersalne moduły inercyjne, które mogą
dokonywać wstępnej obróbki wartości parametrów ruchu
obiektu. Należy mieć jednak świadomość, że uzyskiwane
dane z modułu inercyjnego są wartościami
względnymi, które wymagają zorientowania w rzeczywistym
układzie przestrzennym.
Prezentowany w artykule system nawigacji inercyjnej,
opracowany w laboratorium Katedry Systemów
i Sieci Radiokomunikacyjnych Politechniki Gdańskiej,
nie jest jedynie układem rejestrującym dane z czujników,
ale również je przetwarzającym i interpretującym. W
artykule przedstawiono wyniki wpływu różnych sposobów
obróbki danych wejściowych algorytmu nawigacyjnego,
zarówno dla 64-bitowego komputerowego środowiska
symulacyjnego MATLAB, jak również dla samodzielnie
wykonanej jednostki pomiarowej opartej na
mikrokontrolerze o architekturze 32-bitowej z rodziny
UC3C firmy ATMEL. Opisano także opracowany autorski
algorytm minimalizujący błędy związane z obliczeniami
zmiennoprzecinkowymi pojedynczej precyzji
wykonywanymi przez mikrokontroler. Wykonano również
aplikację wizualizującą, w czasie rzeczywistym,
przebytą przez obiekt trasę.
Opracowany scenariusz testów pozwala zweryfikować
poprawność działania algorytmów nawigacji
inercyjnej poprzez m.in. wyznaczenie różnicy odległości
punktu końcowego względem punktu startowego, jak
i błędu średniokwadratowego wyznaczonego przemieszczenia.
Zbadano także wpływ długości trasy na pro[...]
Stanowisko badawcze nawigacji radiowej hybrydowego systemu lokalizacyjnego DOI:10.15199/13.2016.10.5
Streszczenie
W artykule przedstawiono stanowisko badawcze służące do rozwijania
i testowania algorytmów nawigacji radiowej w opracowywanym hybrydowym
systemie lokalizacyjnym. Przedstawiono sposób konfiguracji
ultraszeroko-pasmowego modułu radiowego oraz uzyskiwane wyniki
radiowych pomiarów odległości. Dodatkowo zamieszczono przykład
radiolokalizacji z użyciem opracowanego stanowiska.
Słowa kluczowe: radiowe pomiary odległości, UWB, nawigacja radiowa,
hybrydowy system lokalizacyjny, SDS-TWR
Abstract
In article the work stand for developing and testing of radiolocalization
algorithms in developed hybrid localization system was presented.
The method of configuration ultra wideband radio module and obtained
results of radio distance measurements were discused. In addition,
a sample radiolocalization result, using described work stand was presented.
Keywords: radio distance measurement, UWB, radionavigation, hybrid
localization system, SDS-TWR
Lokalizowanie jest jedną z najczęściej świadczonych usług zarówno
w sektorze prywatnym, jak i militarnym. Określenie położenia
np. poruszających się osób, w wielu przypadkach, ma za zadanie
zwiększenie ich bezpieczeństwa podczas realizacji zadań operacyjnych.
Jedną z wykorzystywanych metod jest radiolokalizacja.
W artykule przedstawiono stanowisko badawcze umożliwiające
prowadzenie prac rozwojowych opracowywanego systemu lokalizacyjnego,
wykorzystującego radiowe pomiary odległości do
estymacji położenia poruszającej się osoby w środowisku zamkniętym,
takim jak wnętrza budynków, czy promy pasażerskie.
Sposób lokalizowania bazuje na rozmieszczeniu na obszarze,
na którym ma następować lokalizowanie poruszającej się osoby,
węzłów referencyjnych WR a poruszająca się osoba ma być wyposażona
w moduł identyfikacji osobistej MIO. Dane gromadzone
są w centralnym stanowisku do rejestracji i prezentacji SRP. Równolegle
obok nawigacji radiowej funkcjonuje nawigacja inercyjna,
estymująca w czasie rzeczy[...]
BADANIE I ANALIZA METOD LOKALIZACYJNYCH ZAIMPLEMENTOWANYCH W HYBRYDOWYM SYSTEMIE LOKALIZACYJNYM DOI:10.15199/59.2016.6.29
RESEARCH AND ANALYSIS OF LOCATION METHODS IN HYBRID LOCALIZATION SYSTEM
Streszczenie: W artykule przedstawiono badanie i analizę
metod lokalizacyjnych zaimplementowanych w opracowywanym
hybrydowym systemie lokalizacyjnym. Przedstawiono
dwa niezależne źródła danych o położeniu poruszającej
się osoby, nawigację inercyjną oraz radiolokalizację.
Zaprezentowane wyniki badań uzyskano na podstawie
testów przeprowadzonych w docelowych warunkach pracy
systemu, z wykorzystaniem opracowanej warstwy sprzętowej.
Abstract: In article was shown research and analysis of
location methods implemented in developed hybrid location
system. Two independent sources of position estimation of
a moving person, inertial navigation and radiolocation,
were presented. Presented results were obtained during
functional tests, performed in real environment on developed
hardware layer.
Słowa kluczowe: hybrydowy system lokalizacyjny, nawigacja
inercyjna, radiowe pomiary odległości, UWB
Keywords: hybrid navigation system, inertial navigation,
radio distance measurement, UWB
1. WSTĘP
Lokalizacja jest procesem często wykorzystywanym
zarówno w życiu codziennym jak i w rozwiązaniach
specjalnych. Służby bezpieczeństwa przeprowadzając
działania operacyjne chcąc zapewnić bezpieczeństwo
funkcjonariuszy prowadzą ich zdalny monitoring.
Istnieją znane rozwiązania radiolokalizacyjne umożliwiające
wyznaczenie położenia osoby z dokładnością do
pojedynczych metrów, jednakże ich dostępność jest
ograniczona, szczególnie w warunkach trudnych. Rozwiązaniem
jest autonomiczny hybrydowy system lokalizacyjny,
integrujący nawigację inercyjną oraz radiowe
pomiary odległości. Wprowadzenie dodatkowej metody
lokalizacyjnej przekłada się na zwiększenie dokładności
końcowej estymaty położenia poruszającej się osoby.
Zadaniem przedstawianego hybrydowego systemu
lokalizacyjnego jest monitorowanie położenia poruszających
się osób w środowiskach zamkniętych, takich jak
budynki czy promy [...]
REALIZACJA SAMOORGANIZUJĄCEJ SIĘ RADIOWEJ SIECI AD HOC DEDYKOWANEJ DO PRACY W ŚRODOWISKACH ZAMKNIĘTYCH DOI:10.15199/59.2016.6.91
IMPLEMENTATION OF SELF-ORGANIZING RADIO AD HOC NETWORK DEDICATED FOR
OPERATION IN HARSH ENVIRONMENTS
Streszczenie: W artykule przedstawiono realizację samoorganizującej
się radiowej sieci ad hoc dedykowanej do
pracy w środowiskach zamkniętych. Przedstawiono wyniki
pomiarów propagacyjnych, z wykorzystaniem docelowej
warstwy fizycznej, mające zweryfikować funkcjonowanie
sieci w środowisku propagacyjnym promu pasażerskiego,
które bezpośrednio oddziałuje na dynamikę sieci i strukturę
opracowanego protokołu komunikacji radiowej. Na
podstawie uzyskanych wyników pomiarów opracowano
pełną formę sieci, w tym m.in. strukturę pakietów.
Abstract: In the article a self-organizing ad hoc radio network
dedicated for operation in harsh environments is
presented. The results of propagation measurements, using
the target hardware layer, having to verify the ship environment
that directly influence on the dynamic of the network
and the developed radio communication protocol
were presented. Then, on the basis of the results of measurements,
a complete network structure, including the
packet structure and routing were developed.
Słowa kluczowe: Ad hoc, bezprzewodowa sieć sensorowa,
środowisko zamknięte
Keywords: Ad hoc, harsh environment, wireless sensor
network
1. WSTĘP
Zagadnienie radiowych sieci ad hoc stało się popularne
wraz z rozwojem bezprzewodowych sieci sensorowych,
w tym systemów lokalizacyjnych w środowiskach
zamkniętych. Propagacja wielodrogowa, zaniki,
niestacjonarne środowisko propagacyjne, czy brak dostępu
do zewnętrznych systemów lokalizacyjnych są
głównymi problemami w tychże sieciach doraźnych.
Przedstawione czynniki zewnętrzne mają również bezpośredni
wpływ na postać protokołów komunikacyjnych,
routingu, czy energochłonności węzłów pomiarowych
w sensorowych sieciach ad hoc.
W artykule opisano samoorganizującą się radiową
sieć ad hoc dedykowaną do pracy w środowiskach zamkniętych.
Głównym zadaniem projektowanej sieci
ra[...]
Badanie i analiza dokładności wyznaczania położenia osób w sieciach WBAN DOI:10.15199/59.2017.2-3.7
Przedstawiono dwie najczęściej spotykane metody
monitorowania poruszających się osób w środowiskach
zamkniętych stosowane w sieciach WBAN, nawigację
inercyjną oraz radiolokalizację. Sprawdzono dokładność
wyznaczania estymaty położenia dla każdej z nich na podstawie przeprowadzonych
badań pomiarowych, wykorzystując wykonane urządzenia
pomiarowe.
Słowa kluczowe: lokalizacja wewnątrzbudynkowa, radiolokalizacja,
nawigacja inercyjna, UWB, hybrydowy system lokalizacyjny.Lokalizacja osób poruszających się, zwłaszcza w środowisku
zamkniętym, jest jednym z głównych punktów zainteresowania
państwowych służb, tudzież instytucji publicznych. Jest to związane
z potrzebą posiadania informacji o położeniu osoby, w celu
zwiększenia jej bezpieczeństwa, bądź ułatwienia świadczenia
dodatkowych usług np. telekomunikacyjnych i multimedialnych.
Wiele obecnych systemów łączności radiowej - oprócz przesyłania
danych użytkowników, co jest głównym zadaniem - umożliwia
wyznaczenie estymaty położenia terminali tych użytkownikow.
Powszechnie stosowane rozwiązania lokalizacyjne, np. lokalizacja
z użyciem sieci komórkowej UMTS (Universal Mobile Telecommunications
System) czy też LTE (Long Term Evolution), nie są przeznaczone
do pracy w środowiskach zamkniętych. Występujące
wewnątrz budynków uwarunkowania propagacyjne uniemożliwiają
przeprowadzenie prawidłowego procesu lokalizowania, pomimo
że podstawowe usługi tych systemów mogą być świadczone.
Obecny kierunek rozwoju sieci telekomunikacyjnych to miniaturyzacja
urządzeń oraz sprowadzenie ich do postaci nasobnej,
przeznaczonej do umieszczenia na ciele bądź w ciele człowieka.
Prowadzi to do wyróżnienia nowego typu sieci radiowej o niewielkim
zasięgu, komunikującej się w obrębie ciała człowieka - WBAN
(Wireless Body Area Network) oraz w jego sąsiedztwie. Często
kojarzy się ona z zastosowaniami medycznymi, jednakże może
być również szeroko stosowana do świadczenia innych usług,
np. multimedialnych, jak i loka[...]