Radiolokalizacja w środowisku wewnątrzbudynkowym DOI:
Określanie położenia osób i obiektów wewnątrz budynków
staje się coraz bardziej niezbędne. Jest to podyktowane głównie
potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa publicznego. Obecnie
powstaje coraz więcej centrów handlowych oraz centrów rozrywki,
które niejednokrotnie są wielopoziomowymi obiektami,
zajmującymi ogromne powierzchnie. Nadzorowanie działań służb
mundurowych (np. straży pożarnej lub policji) w tak rozległych
obiektach bez wsparcia systemu pozycjonującego jest trudne.
Ponadto system ów zapewnia dodatkowe poczucie bezpieczeństwa
funkcjonariuszom biorącym udział w takich działaniach.
W centrach rozrywki coraz częściej praktykuje się wyposażanie
dzieci w dodatkowe urządzenia radiowe. Dzięki nim łatwo
jest rodzicom lub opiekunom ustalić położenie dziecka w przypadku,
gdy się zgubi w tłumie. Takie urządzenia można również
przymocować do wartościowych, ważnych lub niebezpiecznych
przedmiotów w celu ich monitorowania i zabezpieczenia przed
kradzieżą lub też wyniesieniem z bezpiecznej strefy.
Radiolokalizacja wewnątrzbudynkowa ma również zastosowanie
w sytuacjach niezwiązanych z bezpieczeństwem. Przykładem
mogą być muzea, udostępniające turystom audioprzewodniki.
Poza nagraniami związanymi z poszczególnymi obiektami są one
również wyposażone w urządzenia radiolokalizacyjne. Dzięki nim
ustala się położenie turysty i włącza odpowiednie nagranie, gdy
wejdzie on do danej strefy lub zbliży się do wybranego eksponatu.
Jest to niewątpliwe udogodnienie dla osoby zwiedzającej,
uatrakcyjniające daną galerię czy też muzeum.
System nawigacji wewnątrzbudynkowej może być również
pomocą dla osób niepełnosprawnych, głównie niewidzących
i niedowidzących. System lokalizacyjny zintegrowany z informacjami
o budynku oraz odpowiednim interfejsem może być przekształcony
w asystenta takiej osoby w danym obiekcie. Asystent
podpowiada, w którym kierunku należy podążać, żeby dojść do
[14] Stefański J.: Radio Link Measurement Methodology for Location
Serv[...]
Performance comparison of new modified gradient algorithm and Foy algorithm for iterative position calculation DOI:10.15199/59.2015.10.4
iNTRODUCTION
In present times, security matters entail the information of
people and devices position. While the number of great business
and shopping centers is growing, the information of position is
needed more often in indoor environment. Unfortunately, commonly
used satellite positioning systems do not provide positioning
services in such circumstances or provide them with highly
inadequate accuracy. There are propositions of systems which will
be dedicated for use in indoor environment. One of such systems
was developed in Gdansk University of Technology by a team from
Department of Radio Communication Systems and Networks. It
is called SALOn and is described in [1]. During the work on that
system author found out that the well-known position calculating
algorithms are very vulnerable to distance measurement errors
whose distribution is not Gaussian and whose mean error is not
equal to zero (e.g. [2-4]). That make those algorithms insufficient
[5] for indoor environment and bring a need for proposing a new
algorithm that would consider the characteristics of propagation
environment [6] .
In paper a new algorithm called modified gradient algorithm
is presented. It is compared with Foy algorithm. For comparison
a real distance measurements conducted by SALOn system were
used.
FOY ALGORITHM
The distance measurements must be converted to positions.
For this task Foy algorithm might be used. It was proposed
by Wade Foy in paper [4]. This algorithm is an iterative one. It
uses the approximation of nonlinear equations by first two elements
of their Taylor series. In SALOn system it was exploited
to solve the following set of equations:
(1)
where Ri represents the distance from the mobile module (w[...]
ZWIĘKSZENIE DOKŁADNOŚCI SYSTEMU POZYCJONUJĄCEGO PRZEZ INTEGRACJĘ RADIOWYCH POMIARÓW ODLEGŁOŚCI Z SYSTEMEM INERCYJNYM DOI:10.15199/59.2016.6.27
INCREASE PRECISION OF LOCALIZATION SYSTEM BY INTEGRATION RADIO DISTANCE
MEASUREMENTS WITH INERTIAL SYSTEM
Streszczenie: W referacie zaprezentowano filtr Kalmana,
dzięki któremu można zintegrować radiowe pomiary odległości
ze współrzędnymi położenia obiektu wyznaczonymi
za pomocą systemu inercyjnego. Podejście takie pozwala
zmniejszyć wpływ dryftu sensorów systemu inercyjnego,
a także zmniejszyć wpływ szumów radiowych pomiarów
odległości na estymowane współrzędne położenia obiektów.
Wyniki działania opisanego filtru zaprezentowano z użyciem
pomiarów wykonanych w rzeczywistych warunkach.
Abstract: In the paper a Kalman filter is presented that
allow to integrate radio distance measurement data with
coordinates achieved from inertial system. Such integration
enables to decrease the influence of inertial sensors drift
and radio distance measurement noise on estimated position.
To show performance of this Kalman filter a real
measurement data were used.
Słowa kluczowe: lokalizacja inercyjna, pozycjonowanie,
radiowe pomiary odległości.
Keywords: inertial localization, positioning, radio distance
measurement.
1. WSTĘP
Problem lokalizacji nadal jest obiektem zainteresowania
środowiska naukowego i przemysłowego. Ze
względu na rosnące zapotrzebowanie na systemy lokalizacyjne,
zwłaszcza w trudnych środowiskach zamkniętych,
ciągle prowadzone są badania nad systemami
i algorytmami pozycjonującymi. Znanych jest w literaturze
wiele różnych systemów pozycjonujących [1], wykorzystujących
różne źródła informacji o orientacji obiektu
w przestrzeni (np.: pomiary mocy sygnałów, czasu propagacji,
pomiary chwilowych wartości prędkości oraz
przyspieszeń, pomiary kąta nadejścia sygnałów), a także
wiele różnych algorytmów pozwalających przekształcić
informacje z tych źródeł na estymaty współrzędnych
położenia obiektów. Każda z tych technik posiada szereg
wad i zalet. Dlatego wybór techniki pomiarowej oraz
algorytmu obliczeniowego zależy m.in. o[...]
NOWY WEWNĄTRZBUDYNKOWY ALGORYTM WYZNACZANIA POŁOŻENIA OBIEKTÓW DOI:10.15199/59.2017.6.61
Obecnie dąży się do zrealizowania hasła ubiquitous
positioning, które można tłumaczyć jako wszechobecną
radiolokalizację [9]. Możliwość określania położenia
osób i obiektów znajduje wiele zastosowań w różnych
dziedzinach życia i przemysłu, a mianowicie pozwala:
- zwiększyć bezpieczeństwo (np. systemy wspierające
strażaków [5], [8]),
- udoskonalić system opieki nad osobami starszymi [1],
- poprawić jakość usług świadczonych przez muzea,
galerie, centra handlowe przez dostarczanie do klientów
informacji w kontekście ich położenia [6],
- zwiększyć efektywność podejmowanych decyzji biznesowych
na podstawie analizy zachowań klientów [7].
Wszystkie wymienione wyżej zastosowania dotyczą
głównie środowiska wewnątrzbudynkowego.
W takim środowisku dobrze znany i powszechny system
GPS, a także pozostałe satelitarne systemy radionawigacyjne,
nie świadczą usług lokalizacyjnych z wymaganą
jakością. Konieczne staje się opracowanie rozwiązań
przeznaczonych do pracy w budynkach. Jak się okazuje,
ze względu na szczególne warunki propagacyjne wewnątrz
budynków, projektowanie systemu radiolokalizacyjnego
w takim środowisku nie jest łatwe. Należy
uwzględnić zjawiska odbicia, ugięcia oraz rozpraszania
fali elektromagnetycznej, które mają duży wpływ na
propagację fali radiowej w zamkniętej przestrzeni. Zjawiska
te należy uwzględnić zarówno podczas projektowania
systemu i rozmieszczania węzłów referencyjnych
w przestrzeni, jak i podczas wyboru algorytmów wyznaczania
położenia. W przypadku zastosowania metody
pomiarowej pozwalającej określić odległość od węzła
lokalizowanego do ruchomego (TOA - Time of Arrival,
RTT - Round Trip Time) najczęściej stosowanymi algorytmami
wyznaczania położenia są algorytmy Chana [2]
oraz Foy’a [4]. Niestety, twórcy tych algorytmów zaznaczyli,
że rozkład błędów danych wejściowych do obliczeń
powinien być gaussowski o wartości średniej zerowej.
Okazuje się, że w środowisku wewnątrzbudynkowym,
gdzie urządzenia[...]
ANALIZA PORÓWNAWCZA ZMODYFIKOWANEGO ALGORYTMU GRADEINTOWEGO ORAZ ALGORYTMU CHANA DO WYZNACZANIA POŁOŻENIA OBIEKTÓW W SYSTEMACH RADIONAWIGACYJNYCH DOI:10.15199/59.2015.4.90
W referacie zostały omówione dwa algorytmy
służące do wyznaczania położenia obiektów na podstawie
pomiarów odległości: znany z literatury algorytm Chana
oraz nowy zmodyfikowany algorytm gradientowy zaproponowany
przez autorów referatu. Efektywność obu
algorytmów została porównana na podstawie pomiarów
przeprowadzonych w środowisku wewnątrzbudynkowym
charakteryzującym się silną propagacją wielodrogową.
1. WSTĘP
Usługi pozwalające na ustalenie położenia osób
i obiektów stają się coraz bardziej pożądane. Rośnie
liczba centrów handlowych, biznesowych oraz rozrywkowych,
które niejednokrotnie są wielopoziomowymi
budynkami zajmującymi ogromne powierzchnie.
W takich miejscach określenie położenia osób i obiektów
podyktowane jest przede wszystkim wzgęldami
bezpieczeństwa. W szczególności system pozycjonowania
może zostać użyty do nadzorowania akcji służb
mundurowych (np. straży pożarnej czy policji), odnajdowania
osób (zwłaszcza dzieci), nadzorowania wartościowych
przedmiotów, a także wspomagania osób niewidzących
lub niedowidzących. W tym celu są proponowane
nowe rozwiązania systemowe umożliwiające
pozycjonowanie we wnętrzach budynków. Przykładem
takiego systemu jest System Automatycznej Lokalizacji
Osób (SALOn) do zastosowań specjalnych, który powstał
w katedrze Systemów i Sieci Radiokomunikacyjnych
na wydziale Elektroniki, Telekomunikacji
i Informatyki Politechniki Gdańskiej [1]. W systemie
tym położenie obiektów jest określane na podstawie
pomiarów odległości do stacji referencyjnych o znanych
i niezmiennych współrzędnych. Pomiary te realizowane
są w sposób radiowy metodą RTT (ang. Round Trip
Time).
W środowisku wewnątrzbudynkowym panują
szczególnie niekorzystne warunki do realizacji radoiwych
pomiarów odległości. Zjawisko wielodrogowości
sprawia, że wyniki tych pomiarów są najczęściej zawyżone.
Oznacza to, że wartość średnia błędów pomiarów
odległości jest różna od zera, najczęściej dodatnia. Ponadto
rozkład tych błędów [...]
PORÓWNANIE ALGORYTMÓW LOKALIZACJI WEWNĄTRZBUDYNKOWEJ BAZUJĄCYCH NA RADIOWYCH POMIARACH ODLEGŁOŚCI DOI:10.15199/59.2018.6.24
1. WSTĘP
Badania i rozwój w dziedzinie nawigacji i systemów
lokalizacyjnych aktualnie w dużej mierze skupiają się wokół
problemu określania położenia obiektów w środowiskach
zamkniętych. Na zewnątrz budynków powszechnie
używa się odbiorników satelitarnych systemów nawigacyjnych
GNSS, które, za sprawą coraz liczniejszych konstelacji
satelitów, umożliwiają ustalenie pozycji z dokładnością
nawet rzędu jednego metra. W przypadku systemów
działających w środowiskach zamkniętych (budynki,
tunele, kopalnie itp.) korzystanie z systemów
GNSS jest niemożliwe z uwagi na zbyt silne tłumienie sygnałów
pochodzących z satelitów. W związku z tym poszukiwane
są alternatywne metody lokalizacji, wykorzystujące
dane pomiarowe pochodzące z czujników różnego
typu. Jedną z możliwości jest zastosowanie szerokopasmowych
modułów radiowych, umożliwiających realizację
dokładnych pomiarów czasu propagacji sygnału pomiędzy
urządzeniami. W warunkach bezpośredniej widoczności
anten, zmierzone czasy propagacji odpowiadają
odległościom pomiędzy lokalizowanym obiektem
a stacjami referencyjnymi. W oparciu o wyniki pomiarów
odległości i znajomość pozycji stacji referencyjnych,
określenie położenia obiektu jest możliwe przy użyciu
metody trilateracji.
Przy bezbłędnych pomiarach odległości, lokalizację
obiektu wyznacza punkt przecięcia okręgów lub sfer
o środkach określonych współrzędnymi stacji referencyjnych
i promieniach równych zmierzonym odległościom.
W przypadku lokalizacji dwuwymiarowej, dla każdej z N
stacji referencyjnych można zapisać równanie w postaci:
(𝑋𝑛 - 𝑥𝑜 )2 + (𝑌𝑛 - 𝑦𝑜 )2 = 𝑑𝑛 2 , (1)
gdzie [Xn,Yn] to współrzędne n-tej stacji referencyjnej,
[xo,yo] to poszukiwane położenie lokalizowanego węzła,
a dn to odległość węzła od n-tej stacji. Określenie pozycji
węzła na płaszczyźnie wymaga znajomości odległości od
przynajmniej trzech stacji referencyjnych. W takim wypadk[...]
AEGIS - MOBILNE URZĄDZENIE DO WYTWARZANIA KURTYNY ELEKTROMAGNETYCZNEJ DLA ZASTOSOWAŃ SPECJALNYCH I OCHRONY PRZED RCIED DOI:10.15199/59.2019.6.52
1. WSTĘP
Podczas licznych działań operacyjnych służb państwowych
takich jak Straż Graniczna czy też Policja ich
funkcjonariusze muszą obchodzić się z przedmiotami
o nieznanym i podejrzanym pochodzeniu. Często w obszarach
lotnisk i terminali komunikacyjnych istnieje konieczność
poddania analizie zawartości porzuconych paczek
(np. bagażu) i niezidentyfikowanych obiektów, aby
określić czy nie zawierają one np. materiałów wybuchowych.
Z racji wymaganej konieczności stosowania możliwie
najwyższych środków bezpieczeństwa każdy przedmiot
traktowany jest jak potencjalny prowizoryczny ładunek
wybuchowy, np. sterowany drogą radiową (RCIED -
Radio Controlled Improvised Explosive Device). W celu
zwiększenia bezpieczeństwa funkcjonariuszy oraz osób
postronnych stosowane są urządzenia do wytwarzania
tzw. kurtyny elektromagnetycznej. Zabieg ten można rozumieć
jako wytworzenie szerokopasmowego sygnału zagłuszającego
mającego na celu uniemożliwić realizację
łączności radiowej, np. z użyciem systemów telefonii komórkowej.
Warto zauważyć, iż w wielu przypadkach konieczne
jest utrzymanie własnej komunikacji radiowej
w celach operacyjnych. W tym celu sygnał zagłuszający
należy poddać przetwarzaniu, aby w szerokim pasmie zagłuszanych
częstotliwości wyizolować niezagłuszone pasma
ochronne.
Obecnie, na rynku technologii znane są urządzenia
do wytwarzania kurtyny elektromagnetycznej przeznaczone
do zastosowań specjalnych. Niestety ich parametry
techniczne jak i użytkowe często nie stoją w zgodzie
z wymaganiami organów bezpieczeństwa państwa, a dodatkowo
ich fizyczna dostępność jest ograniczona.
W związku z powyższym w Katedrze Systemów i Sieci
Radiokomunikacyjnych Politechniki Gdańskiej (KSiSR
PG) zdecydowano się podjąć pracę nad budową przenośnego
urządzenia do wytwarzania szerokopasmowego sygnału
zagłuszającego o parametrach użytkowych spełniających
oczekiwania funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa.
2. MOBILNE URZĄDZENIE DO
WYTWARZANIA KUR[...]