Z uwagi na warstwową strukturę grafitu w jego przestrzenie międzywarstwowe jako interkalaty można wprowadzać jony, atomy lub cząsteczki. Dochodzi wówczas do wytworzenia wiązania jonowego pomiędzy grafitem a interkalatem. Otrzymany produkt jest nazywany interkalacyjnym związkiem grafitu (IZG)1). IZG jest najczęściej otrzymywany metodami chemicznymi1, 2), elektrochemicznymi3) lub fotochemicznymi4). Stadium interkalacji n jest wielkością charakteryzującą IZG pod kątem ilości i rozmieszczenia interkalatu w obrębie łuski grafitu. Definiowane jest ono jako liczba warstw grafenowych przedzielająca dwie sąsiednie warstwy interkalatu1). Termiczna obróbka IZG może prowadzić do gwałtownego usunięcia interkalatu lub produktów jego termicznego rozkładu z przestrzeni międzywarstwowych grafitu. Gwałtowny charakter tego procesu sprawia, że w jego trakcie dochodzi do mniejszego lub większego niszczenia krystalicznej struktury grafitu i rozseparowania warstw grafenowych5). Powstaje eksfoliowany grafit, który charakteryzuje się rozwiniętą powierzchnią właściwą, małą gęstością, dużą odpornością termiczną i chemiczną oraz dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym. Właściwości fizykochemiczne EG umożliwiają jego wykorzystanie w wielu dziedzinach, np. w produkcji elastycznych folii grafitowych6), jako sorbentu olejów7) oraz wypełniacza w produkcji polimerów8). W literaturze można znaleźć doniesienia na temat interkalacji w eksfoliowany grafit. Proces taki może prowadzić do otrzymania reinterkalowanego eksfoliowanego grafitu (re-IEG)9-11). Interkalacja jest prowadzona głównie metodami chemicznymi10, 12). Podczas procesu interkalat wnika w wolne przestrzenie międzywarstowe częściowo już zdeformowanej struktury grafitowej. Można zatem założyć, że skala procesu reinterkalacji zależy od stopnia zachowanej uporządkowanej struktury grafitowej w obrębie eksfoliowanego grafitu. Otrzymany re-IEG można poddać termicznej eksfoliacji prowadzącej do większej [...]