Budowa i eksploatacja składowisk wszelkiego rodzaju odpadów budzi zawsze zażarte spory i gorące emocje zarówno wśród społeczności lokalnych, jak i ekspertów. Składowisko Żelazny Most, które już od ponad 30 lat znajduje się w eksploatacji, a praktycznie w ciągłej rozbudowie, chociażby z uwagi na swoje gabaryty, siłą rzeczy musi rodzić różnego rodzaju opinie, nieraz kontrowersyjne, jak również obawy wśród społeczności lokalnych. W artykule przedstawiono jeden z głosów w toczącej się ostatnio dyskusji, głos bardzo istotny, albowiem przedstawiający stanowisko inżynierów i projektantów zaangażowanych od wielu lat w eksploatację i rozbudowę tego składowiska. Budowla zwana potocznie zbiornikiem lub składowiskiem Żelazny Most powstała w 1977 r. Od tej pory jest nieprzerwanie eksploatowana jako tzw. "obiekt unieszkodliwiania odpadów wydobywczych", pochodzących z trzech kopalń rudy miedzi: LUBIN, RUDNA i POLKOWICE-SIEROSZOWICE. Jest bez wątpienia największym obiektem tego typu w Europie i jednym z największych na świecie. Zajmuje powierzchnię niemal 1400 ha, a jego obwód przekracza 14 km. Ponad pierwotny poziom terenu wznosi się, zależnie od miejsca, od 35 do 65 m. Mimo że istnieje ponad 30 lat, Żelazny Most dopiero w ostatnich miesiącach zyskał rozgłos godny swego znaczenia. Prasa i media elektroniczne publikują informacje, opinie specjalistów, głosy i obawy okolicznych mieszkańców. Zwracają się też z prośbami o komentarze do przedstawicieli właściciela obiektu, tj. spółki KGHM. Poziom kompetencji autorów tych głosów jest bardzo zróżnicowany, choć tocząca się publicznie dyskusja wyróżnia się pozytywnie na tle podobnych debat, dotyczących innych ważnych społecznie i głośnych problemów. Jak zwykle w takich razach, jej główny powód powoli, choć systematycznie, obrasta przeróżnymi mitami, przyczyniając się nierzadko do kształtowania w opinii społecznej błędnych wyobrażeń. Ponieważ, jak powszechnie wiadomo, w świadomo[...]