Mija osiem lat od wstrzymania w 2010 r. przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oceny naukowej ok. 1600 wniosków dotyczących oświadczeń zdrowotnych odnoszących się do składników botanicznych (tzw. botanicals). Nastąpiło to po tym, jak Komisja Europejska poniewczasie poddała rozważaniom metodę ich dalszej oceny. Zgodnie z art. 10.1 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności [7] deklaracje zdrowotne opisujące związki danego produktu lub składnika ze zdrowiem są dozwolone, jeśli są zgodne z ogólnymi i szczegółowymi wymaganiami zawartymi w rozdz. II oraz zostało udzielone na ich stosowanie zezwolenie Komisji Europejskiej. Muszą zatem figurować w wykazie dozwolonych oświadczeń zdrowotnych (health claims) wprowadzonym rozporządzeniem Komisji (UE) nr 432/2012 ustanawiającym wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci [8]. Wyjątek stanowią jedynie deklaracje funkcjonalne (art. 13.1 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady), których ocena przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności lub rozpatrzenie przez Komisję Europejską nie zostały jeszcze zakończone. Oświadczenia te mogą być stosowane warunkowo w okresie przejściowym, tj. do czasu zakończenia ich oceny, na podstawie art. 28 ust. 5 i 6 tego rozporządzenia. Z takiego przywileju ma prawo korzystać jeszcze 2078 oświadczeń zdrowotnych dotyczących działania składników botanicznych - głównie surowców roślinnych, ale także porostów, glonów i grzybów, które zostały uwzględnione na liście oświadczeń oczekujących, tzw. pending list [3]. Lista ta została opracowana przez Komisję Europejską we współpracy z krajami członkowskimi i określa numery oświadczeń, co do których decyzja jeszcze nie zapadła. Lista jest publ[...]

  Źródłem zanieczyszczeń żywności mogą być różne substancje, bakterie, ciała obce, które zostały do niej wprowadzone na etapie produkcji, pakowania, transportu lub w okresie przechowywania i dystrybucji. Ponieważ zanieczyszczenia mają ogólnie negatywny wpływ na jakość żywności i mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi, UE podejmuje stałe działania mające na celu kontrolę zanieczyszczeń w środkach spożywczych. Dotychczas w przepisach wspólnotowych określono najwyższe dopuszczalne poziomy mykotoksyn (aflatoksyn, ochratoksyny A, fusarium, patuliny, cytryniny), metali ciężkich (kadmu, ołowiu, rtęci, cyny, arsenu), dioksyn i polichlorowanych bifenyli (PCB), melaminy, 3-MCPD, kwasu erukowego, azotanów, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA), alkaloidów tropanowych i niektórych mikroorganizmów. W tabeli 1 zestawiono przegląd prac EFSA i KE nad ustanowieniem nowych zaleceń lub maksymalnych poziomów zanieczyszczeń w żywności. ZANIECZYSZCZENIA PROCESOWE 4 czerwca 2015 r. EFSA opublikowała swoją pierwszą pełną ocenę ryzyka związanego z akryloamidem w żywności potwierdzającą, że może on zwiększać ryzyko zachorowania na raka przez konsumentów we wszystkich grupach wiekowych [1]. Dzieci są jednak najbardziej narażoną grupą ze względu na niższą masę ciała [16]. Od 11 kwietnia 2018 r. (zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/2158) żywność dla niemowląt i małych dzieci, obok innych określonych grup produktów spożywczych, będzie poddawana obowiązkowemu monitorowaniu na zawartość akryloamidu [16]. Furan i metylofurany powstają w żywności podczas obróbki termicznej. Ich prekursorami są np.: kwas askorbinowy, aminokwasy, węglowodany, nienasycone kwasy tłuszczowe i karotenoidy. Mogą znajdować się w różnych produktach spożywczych, w tym w kawie oraz w produktach puszkowanych i w słoikach [14]. Komisja Europejska zwróciła się do EFSA z prośbą o ocenę ryzyka narażenia na furan i metylofuran (2-metylofuran, 3-metylofuran i 2,5-[...]

  Wiedza o zasadach prawidłowego znakowania produktów spożywczych jest niezbędna wszystkim producentom żywności. Podstawowym aktem prawnym regulującym znakowanie żywności jest rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności (dalej: rozporządzenie nr 1169/2011). Od 13 grudnia 2016 r. przepis ten nałożył na producentów większości produktów spożywczych obowiązek zamieszczania na opakowaniu informacji o wartości energetycznej i odżywczej. Wyjątek stanowią napoje o zawartości alkoholu powyżej 1,2% objętościowo, a więc informacja ta nie jest obecnie obowiązkowa i można ją podać na zasadzie dobrowolności [6]. Po opublikowaniu w marcu 2017 r. sprawozdania Komisji Europejskiej dotyczącego aktualnej sytuacji w zakresie etykietowania napojów alkoholowych, a w Polsce dodatkowo projektu zmian ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, pomysł wprowadzenia obowiązku umieszczania na opakowaniach informacji o wartości energetycznej alkoholi jest coraz bardziej realny. Ważne jest zatem pytanie czy dzięki nowym przepisom wzrośnie świadomość konsumentów i spadnie spożycie alkoholu i jak taka zmiana w prawie wpłynie na producentów i dystrybutorów trunków? ZNAKOWANIE WARTOŚCIĄ odżywczą środków spożywczych - ogólne wymagania Przepisy dotyczące znakowania środków spożywczych mają na celu zapobieganie nieprawidłowym praktykom i fałszowaniu żywności. Zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 1169/2011 obowiązkowo podaje się następujące dane szczegółowe: ??nazwę produktu, ??wykaz składników, w tym alergeny, ??ilość określonych, charakterystycznych składników lub kategorii składników, ??ilość netto, ??datę minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia, ??wszelkie specjalne warunki przechowywania lub warunki użycia, ??nazwę lub firmę i jej adres, ??kraj lub mi[...]