Od czasu zademonstrowania w 1995 roku przez S. Nakamurę pierwszego niebieskiego lasera diodowego - zasilanej impulsowym prądem struktury wielostudni kwantowych z azotku galu domieszkowanego indem (InGaN) [1], rozwój i optymalizacja tych przyrządów były przedmiotem badań w wielu laboratoriach na świecie. Bogactwo zastosowań - od komercyjnych, jak możliwość druku wysokiej rozdzielczości, więk[...]