Udział w Zjeździe wzięło udział prawie 400 inżynierów reprezentujących indywidualnie oraz polonijne stowarzyszenia techniczne 14 krajów: Australię, Austrię, Dubai, Francję, Holandię, Kanadę, Litwę, Niemcy, Republikę Południowej Afryki, Rosję, Szwajcarię, USA, Wielką Brytanię i Polskę.
Otwarcie Zjazdu odbyło się w środę, 8 bm. Z uroczystym przesłaniem do uczestników Zjazdu, z życzeniami owocnych obrad i podziękowaniem dla organizatorów za jego zwołanie, zwrócił się Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Bronisław Komorowski w liście, który odczytał szef Kancelarii Prezydenta RP, Jacek Michałowski. Z pisemnym przesłaniem zwrócił się także Honorowy Patron Światowego Zjazdu Inżynierów Polskich, Marszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz. Powitania oraz życzenia owocnych obrad wygłosili m.in. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka, Minister Środowiska Andrzej Kraszewski, Prezes Polskiej Akademii Nauk Michał Kleiber, Prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Longin Komołowski.
Każdy z trzech dni Zjazdu przebiegał pod innym hasłem. Pierwszy dzień obrad, w Politechnice Warszawskiej przebiegał pod hasłem "Inżynierowie twórcami cywilizacji".
Drugi dzień, w obchodzącym 105-lecie istnienia Warszawskim Domu Technika NOT, pod hasłem "Polacy Razem".
Trzeciemu dniu Zjazdu przyświecało hasło „Nauka i technika motorem rozwoju”.
Zjazd miał charakter merytoryczny. Odbyło się siedem sesji panelowych, których tematem były:
1. Transfer wiedzy i technologii jako podstawa do biznesu
2. Innowacyjność warunkiem konkurencji
3. Współpraca międzynarodowa między uczelniami, biznesem i organizacjami pozarządowymi
4. Współpraca międzynarodowa między uczelniami, instytutami, biznesem i organizacjami pozarządowymi
5. Przedsiębiorczość – spojrzenie z kraju, spojrzenie z zagranicy
6. Stowarzyszenia inżynierskie w kraju i za granicą – platforma integracyjna do wymiany doświadczeń i opiniowania decyzji o charakterze cywilizacyjnym, możliwości współpracy
7. Badania naukowe warunkiem konkurencyjności
8. Kształcenie inżynierów a potrzeby gospodarki
Uzupełnieniem sesji panelowych były sesje tematyczne poświęcone następującymj zagadnieniom:
* nanotechnologiom,
* mechatronice i mechanice,
* infrastrukturze,
* transportowi,
* ekologii,
* optoelektronice,
* inżynierii biomedycznej,
* energetyce konwencjonalnej i odnawialnej,
* energetyce jądrowej,
* informatyce,
* agrotechnice i przemysłowi spożywczemu,
* polskim inżynierom w historii techniki,
* książkom i czasopismom inżynierskim XXI wieku
* zarządzaniu kryzysem powodziowym.
Koordynatoramu sesji byli wspólnie przedstawiciele polskich oraz zagranicznych środowisk inżynieryjnych ze świata nauki oraz bizensu.
Warto dodać, że podczas Wieczoru Integracyjnego Polskich Inżynierów w Warszawskim Domu Technika NOT, który należy do tych nielicznych budowli służących przez ponad 100 lat celom, dla jakich został wybudowany – integracji środowisk technicznych – Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT przyznała wybitnym inżynierom polskim z kraju i z zagranicy za zasługi w rozwoju techniki lub w działalności społecznej, związanej z celami statutowymi NOT, Medal im. Piotra Stanisława Drzewieckiego *) oraz nadała:
* Piotrowi Moncarzowi z Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej,
* Piotrowi Dudkowi ze Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii
tytuł „Złoty Inżynier”, przyznawany od 1994 r. w plebiscycie „Przeglądu Technicznego” twórcom techniki o niekwestionowanym dorobku zawodowym i budzących powszechne uznanie dokonaniach m.in. w dziedzinach: konstrukcje, high-tech, ekologia, zarządzanie, jakość.
W Uchwale Światowego Zjazdu Inżynierów Polskich przyjętej na zakończenie, uczestnicy uznają jego ideę za cenną i wskazują na potrzebę jej kontynuacji, co umożliwi pełne wykorzystanie zasobów wiedzy inżynierów polskich rozsianych po całym świecie.
Opracował:
Janusz M. Kowalski
Federacja SNT-NOT
tel. 602 798 813
*) Piotr S. Drzewiecki (1865-1943). Urodzony w Warszawie. Ukończył ze złotym medalem Instytut Technologiczny w Petersburgu. Współzałożyciel i w latach 1899-1919 prezes Stowarzyszenia Techników w Warszawie. Przyczynił się do rozwoju oświaty i szkolnictwa technicznego. W latach 1918-21 był prezydentem Warszawy. W II RP skoncentrował się na działalności przemysłowej i finansowej, stając się założycielem i członkiem władz wielu przedsiębiorstw i banków. Wiele uwagi poświęcał także problemem organizacji pracy. Aresztowany przez gestapo zmarł w Berlinie.
