W normie [1] dotyczącej linii napowietrznych znajduje się algorytm zatytułowany "Projektowanie układu uziemiającego ze względu na dopuszczalne napięcie dotykowe". Jest to obecnie najważniejszy sposób oceny środków ochrony przy dotyku pośrednim (przy uszkodzeniu) dla słupów linii napowietrznych o napięciu powyżej 1 kV. W algorytmie na samym wstępie znajduje się predykat z pytaniem: "Słup z materiału izolacyjnego?". W objaśnieniach do tego algorytmu zawarte jest następujące sformułowanie: W przypadku słupów drewnianych lub wykonanych z innych materiałów nieprzewodzących, bądź też słupów bez jakichkolwiek części przewodzących uziemionych, doziemienia nie są praktycznie możliwe i nie stawia się wymagań dotyczących uziemienia. Nie definiuje się w normie, czy słupy betonowe należy zaliczyć do wykonanych z materiału izolacyjnego. W projektach krajowego załącznika do tej normy pojawiało się stwierdzenie: W przypadku słupów drewnianych lub wykonanych z innych materiałów nieprzewodzących (np. z betonu zbrojonego o odpowiedniej grubości zewnętrznej warstwy betonu) (…), sugerujące, że przy pewnej, ale nieokreślonej normą, grubości warstwy betonu na zbrojeniu, słup można uznać jako wykonany z materiału izolacyjnego. W ostatecznej wersji tego dokumentu pojawił się jednak zapis zbliżony do podanego wyżej cytatu z normy głównej, na co wpływ miały przedstawione w artykule badania. Zapis ten nie jest precyzyjny i wciąż istnieją wątpliwości, czy słup betonowy należy uznać za wykonany z materiału izolacyjnego czy przewodzącego, chociaż może lepiej byłoby użyć pojęcia materiału nieizolacyjnego. W literaturze z 1972 r. [2] znajdują się oceny przewodności betonu, ale nie dotyczą współczesnych materiałów, z których są wykonane słupy strunobetonowe. Beton pod kątem ochrony od porażeń należy traktować jako materiał przewodzący. Beton znajdujący się pod powierzchnią ziemi, przyjmuje rezystywności podobne do gruntu, w którym się znajduje. W Insty [...]