Podano ogólne uwagi o reżimie przepływów w ciekach, opisano zjawiska zachodzące w międzywalu rzeki w przeszłości oraz zwrócono uwagę na konieczność dokonywania rachunkowej oceny skutków przemian morfologicznych rzeki, tj. ich wpływu na położenie zwierciadeł wód miarodajnych w funkcji czasu w okresie eksploatacji. Opisano zastosowaną metodę badania niestabilności stanów wody oraz wielkości przepływów, wprowadzając nowe pojęcie wskaźników niestabilności stanów wody i przepływów. Nowe podejście do tych zagadnień oparto na koncepcie hydrologii dynamicznej, tj. przedstawieniu występowania zjawisk hydrologicznych w ujęciu historycznym. Opisano sposoby na minimalizację wpływu procesów biologicznych, erozji i sedymentacji na środowisko w rejonie stopni wodnych oraz podano zasady ustalania przepustowości budowli przelewowo- -upustowych i podstawowe obliczeniowe schematy użytkowania budowli piętrzących wodę, uwzględniające nie tylko transport rumowiska, lecz również zjawiska lodowe. Projektowanie budowli hydrotechnicznych jest procesem znacznie bardziej złożonym i trudniejszym niż w pozostałych branżach budownictwa. Wynika to z faktu, że zakres związanych z pracami projektanta studiów koniecznych do wykonania oraz obfitość ogólnych i szczegółowych wymagań jest wyjątkowo rozległa [patrz literatura]. Praca projektanta-hydrotechnika jest trudna, gdyż wymaga wykonywania licznych analiz przedprojektowych związanych z przewidywaniem, a także dlatego, że niektóre parametry konieczne do projektowania (poziomy wód charakterystycznych, rozmiar erozji i sedymentacji) ulegają zmianie w miarę upływu czasu. Inżynier hydrotechnik musi przewidywać podczas wszystkich etapów pracy - podczas wykonywania prac studialnych, wykonywania projektu, podczas budowy oraz w czasie eksploatacji. Aby osiągnąć sukces, inżynier musi nie tylko przewidywać, lecz również podejmować decyzje, za którymi musi iść konkretne działanie oparte na wykonanym [...]