Z wywiadu z prof. Markiem K. Janiakiem "Istniejemy dzięki promieniowaniu" ("Gazeta Wyborcza" z 12 sierpnia 2011) dowiedzieliśmy się, że słabe promieniowanie radioaktywne bywa korzystne dla organizmów żywych. To nie nowość, bo także jady i trucizny w rozcieńczeniu bywają pożytecznymi lekarstwami. Na tym analogia się ma kończyć, bo stężone jady zabijają, a wysokie promieniowanie - jakoby nie bardzo. Czy na pewno? W zobowiązującym do bezstronności dziale "Gazety Wyborczej" NAUKA prof. Janiak uspokaja, że ani Czarnobyl, ani Fukushima nie były groźne dla życia i zdrowia ludności. Znamienne, z kim się w tym punkcie nie zgadza: z nie wymienionymi z nazwiska "ekologami" (pełniącymi w Polsce funkcję chłopców do bicia), no i oczywiście z Greenpeacem. Ale ważniejsze, z czyimi argumentami nie dyskutuje, przemilczając je: ● z wypowiedziami Michaiła Gorbaczowa, jego generałów i fi zyków jądrowych, którzy brali udział w opanowywaniu katastrofy czarnobylskiej; ● z lekarzami białoruskimi i rosyjskimi, jak i z anglosaskimi z Międzynarodowego Stowarzyszenia Lekarzy Przeciw Zbrojeniom Jądrowym, którzy bezpłatnie leczyli tysiące ofi ar Czarnobyla, ● z dokumentami BBC i Discovery "The Battle of Chernobyl" i "The Tears of Chernobyl", pokazującymi dziesiątki kalek i setki ludzi chorych na choroby popromienne, ● z raportem europejskich ministrów środowiska o skażeniu Europy i zachorowalności mieszkańców (Europe’s Environment: the Third Assessment, European Environment Agency 2003), ● z książkami prof. Aleksieja W. Jabłokowa i współautorów o skutkach Czarnobyla czy ● z pracami badawczymi biologów, wykazującymi negatywny wpływ promieniowania radioaktywnego na wiele zwierząt, które niekoniecznie "mają się świetnie" w pobliżu Czarnobyla. Dokładniej źródła te omówiłem w obszerniejszym artykule, którego nie można u nas opublikować, ale był on na stronach internetowych "Krytyki Politycznej" i Zielo więcej »

Z urządzeń wykorzystujących energię odnawialną, zawartą w naszym otoczeniu, w ostatnich kilku latach bezsprzecznie najbardziej wzrosła ilość instalacji solarnych. Zainstalowanie na dachu chociażby kilku kolektorów słonecznych, służących przygotowaniu ciepłej wody użytkowej, jest modne i w dobrym tonie. Moda, jak rzadko, ze wszech miar pożyteczna. Na wzrost zainteresowania techniką solarną z jednej strony wpłynęła znaczna obniżka cen tak samych kolektorów jak i pozostałych elementów zestawu, a z drugiej stałe podwyżki cen nośników energii konwencjonalnej. Przyzwoitej jakości kolektor płaski o powierzchni około 2,0 m2 można kupić już za niewiele ponad 1000 zł, a kompletny zestaw dla domu jednorodzinnego dostępny jest od 6000 zł, przy czym roczny koszt eksploatacji tego typu instalacji szacuje się na około 120 zł. Stopień wzrostu sprzedaży najlepiej charakteryzują liczby. W roku 2008 sprzedano w kraju 130 000 m2 kolektorów, w roku 2009 - 144 000 m2, a łączna powierzchnia zainstalowanych w kraju solarów przekracza 0,5 mln m2. Dążymy do osiągnięcia w roku 2020 aż ośmio więcej »

Wszystkie długoterminowe prognozy wskazują, że era paliw kopalnych jako źródła energii dla ludzkości zbliża się do końca. Ich zasoby, występujące w niewielu regionach świata, wyczerpują się, a wraz z tym rosną ich ceny. Już dawno stały się one narzędziem prowadzenia polityki, a nawet przyczyną konfl iktów zbrojnych. W miarę zmniejszania się ich zasobów konfl ikty te mogą się potęgować. Jeszcze niedawno uważano, że jedyną alternatywą jest rozwój technologii jądrowych, ale nadal są one niebezpieczne, drogie (a więc dostępne tylko dla krajów bogatych), z nierozwiązanym problemem odpadów radioaktywnych. I w tym przypadku nie unika się importu paliwa, którego zasoby występują tylko w niewielu krajach.Alternatywą znacznie bardziej obiecującą dla paliw kopalnych są tak zwane odnawialne źródła energii, jak energia rzek, wiatru, słońca, energia z biomasy i geotermalna. Ich światowe zasoby wielokrotnie przewyższają potrzeby ludzkości, a przy tym te źródła energii stale się odnawiają, a więc się nie wyczerpują. Są to technologie bezpieczne w użyciu i dostępne dla wszystkich krajów świata, chociaż nie wszędzie opłacalne. W Polsce najlepiej rozwija się rynek biomasy oraz wykorzystanie energii wiatru, chociaż stale jeszcze rozwój ten jest zbyt powolny. Nasz nizinny kraj ma niewielkie zasoby energii wodnej, a energię geotermalną opłaca się wykorzystywać jedynie w miastach mających dobrze rozwiniętą sieć ciepłowniczą. Najwięcej znaków zapytania związanych jest natomiast z wykorzystaniem energii słońca. Najczęściej powtarzanym zastrzeżeniem jest stwierdzenie, że w Polsce mamy zbyt słabe promieniowanie słoneczne, aby opłacało się je efektywnie wykorzystywać. Ale przecież w skali roku w naszym kraju dochodzi do powierzchni ziemi około 50% energ więcej »

Do wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, do 1 maja 2004 roku, kwestie dotyczące ochrony przyrody w naszym państwie regulowało pięć kolejno nowelizowanych ustaw. Rozwijający się przemysł i budownictwo mieszkaniowe, a w konsekwencji błędna polityka urbanistyczna spowodowały niekorzystne zmiany w środowisku. Sytuacja ta stała się powodem uchwalenia 16 października 1991 roku kolejnej ustawy [7]. Objęła ona ścisłą ochroną zagrożone gatunki fl ory i fauny, a także ich ostoje i siedliska. Precyzowała ramy ochrony przyrody, w których znalazły się przede wszystkim: utrzymanie wewnętrznej homeostazy ekologicznej w poszczególnych ekosystemach, ochrona bioróżnorodności biologicznej oraz bogactwa geologicznego i właściwego gospodarowania tymi zasobami. Polityka ekologiczna Unii kształtowała się przez ponad 30 lat, czego dowodem jest stabilny system prawa ekologicznego Wspólnoty [2]. U jego podstaw leży przestrzeganie powszechnej zasady spójnej działalności państw UE w ramach jednolitego rynku. Chodzi o to, aby podmioty gospodarcze w państwach członkowskich stosowały i respektowały w swojej działalności takie same standardy. W Polsce podstawowym problemem przy dostosowywaniu prawa ochrony środowiska do prawodawstwa Unii jest fakt, iż polskie prawo cały czas bazowało na tworzeniu struktur majacych na celu zachowanie i ochronę zasobów naturalnych. Niemniej istotnym elementem jest środowisko naturalne. Otóż jest ono we Wspólnocie dziedziną o tzw. kompetencji dzielonej, co oznacza, iż jeśli Unia nie wydała aktów prawnych w określonych kwestiach, wówczas działalność państw członkowskich w danej sferze nie będzie obciążona lub ograniczona od strony legislacyjnej. Jeśli jednak Unia Europejska wydała w określonej dziedzinie ochrony środowiska naturalnego akty prawne, to wówczas będą one nadrzędne nad regulacjami prawnymi państwa członkowskiego. Na każdym państwie należącym UE ciąży obowiązek wdrażania w działalności podmiotów więcej »

Rozwiązania w gospodace odpadami komunalnymi powinny być podporządkowane dyrektywie ramowej UE, która zaleca zapobieganie powstawaniu odpadów, przygotowanie do ponownego zużycia, recykling i inne metody odzysku, unieszkodliwianie1. Organy administracji publicznej muszą przygotować plan gospodarki odpadami lub ich zespół, w których powinny być uregulowane m.in. sposoby unieszkodliwiania i składowania odpadów . Gospodarka odpadami Krakowa została określona uchwałą Rady Miasta Krakowa z 1 lipca 2009 roku oraz jej nowelizacją - uchwałą z 4 listopada 2009 w sprawie aktualizacji "Planu gospodarki odpadami dla Miasta Krakowa na lata 2008-2011 z perspektywą na lata 2012-2015". Wybrany wariant II planu zakłada uruchomienie w 2013 roku Zakładu Termicznego Przekształcenia Odpadów (ZTPO), którego przygotowanie, budowę i eksploatację Gmina powierzyła uchwałą z 9 kwietnia 1997 Krakowskiemu Holdingowi Komunalnemu SA (KHK). Wybrany wariant (nazywany systemem) obejmuje: 􀁺 dalsze funkcjonowanie selektywnego zbierania odpadów (w systemie "gniazd segregacji"), 􀁺 dalsze funkcjonowanie zbierania odpadów w systemie dwupojemnikowym/ workowym, 􀁺 eksploatację funkcjonujących na terenie miasta instalacji recyklingu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów, to jest składowiska odpadów komunalnych "Barycz", zakładu segregacji odpadów zbieranych selektywnie "Barycz", sortowni odpadów mieszanych ZGK Sp. z o.o., kompostowni odpadów zielonych Ekokonsorcjum "Efekt", kompostowni odpadów zielonych "Barycz", zakładu demontażu odpadów wielkogabarytowych, zbiorczych punktów gromadzenia odpadów. Wydzielone - w wyniku selektywnego zbierania odpadów - surowce wtórne (tworzywa sztuczne, szkło, papier i makulatura) oraz odpady "suche", wydzielone uzależniow systemie dwupojemnikowym kierowane będą do funkcjonujących na terenie miasta sortowni. Natomiast odpady "mokre", wydzielone w systemie dwupojemnikowym, oraz odpady niese więcej »

Hałas występuje z różnym nasileniem wszędzie tam, gdzie się znajdujemy. Mówiąc o zagrożeniach środowiska, mamy najczęściej na myśli powietrze, wodę i glebę, niepomiernie rzadziej promieniowanie, hałas, nie wspominając już o drganiach. Tymczasem jest to ewidentny błąd, czego dowodzi między innymi książka profesora Akademii Górniczo-Hutniczej Zbigniewa Engela, z której dowiadujemy się, że na działanie hałasu i wibracji wystawionych jest około 33 % ludności w naszym kraju. Ma to miejsce w domu, w zakładach pracy, w szkołach, szpitalach i miejscach odpoczynku, w środkach komunikacji i transportu. Czyli hałas i wibracje są uciążliwościami o szerokim zasięgu. Oddziaływanie hałasu na organizm jest wielorakie: od ilości krwi przepompowywanej przez serce, wzrostu ciśnienia i przyśpieszenia tętna, po elektroencefalografi czne więcej »

Dwa ostatnie artykuły w AURZE (9/11 i 10/11) poświęcone były optymalnemu poziomowi ochrony środowiska. Jego osiągnięcie wymaga zrównania krańcowych kosztów i korzyści z tytułu ochrony środowiska. Jest to trudne, ale teoretycznie możliwe zarówno za pomocą instrumentów cenowo-podatkowych (np. podatku Pigou), jak i ilościowych (np. pozwoleń na emisję). Jeśli urząd regulacyjny dysponuje pełną informacją, to obydwa typy instrumentów są równoważne. Natomiast reguła Weitzmana pozwala wskazać, który z nich jest lepszy, jeśli urząd regulacyjny nie ma dokładnych informacji. Ograniczanie emisji dwutlenku węgla jako forma ochrony klimatu stało się obecnie jednym z najbardziej intrygujących problemów polityki ekologicznej. Kształtowanie się kosztów i korzyści tej polityki jest obarczone dużym marginesem niewiedzy. Są jednak poszlaki sugerujące, że korzyści czerpane przez podmioty gospodarcze z tytułu zużycia energii - a więc i emisji dwutlenku węgla - więcej »

EUROPEJSKI TYDZIEŃ ZRÓWNOWAŻONEGO TRANSPORTU obchodzono w dniach 16-22 września. W tym czasie organizatorzy kampanii, m. in. Ministerstwo Środowiska i organizacje ekologiczne, apelowali do kierowców o racjonalne korzystanie z samochodów osobowych. Ministerstwo przygotowało też specjalną stronę internetową www.nieprowadze. pl, na której są m. in. pokazane zalety korzystania z alternatywnych sposobów podróżowania. Przez cały tydzień również za pośrednictwem radia były emitowane spoty informacyjne o korzyściach wynikających z ograniczenia korzystania z auta na krótkich dystansach. 22 września w wielu miastach w całym kraju obchodzono Europejski Dzień bez Samochodu. Jednak według badań WWF Polska zaledwie 5% wykształconych mieszkańców dużych polskich miast postrzega wzrost liczby samochodów i towarzyszących temu spalin jako jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla środowiska. W ostatnim dziesięcio więcej »

W latach 80. ub. wieku pisaliśmy, że stan zanieczyszczenia powietrza w rejonach uprzemysłowionych i zurbanizowanych pogarsza się i stwarza potencjalne niebezpieczeństwo dla mieszkańców. Zagrożenie to może być wynikiem nałożenia się niekorzystnych zjawisk, do których obok oczywiście nadmiernej emisji zanieczyszczeń należą warunki meteorologiczne i rzeźba terenu. Doliny rzek, brak przewietrzania, mgły, niska warstwa inwersyjna, czyli brak wymieszania termicznego spalin, wszystko to pociąga za sobą narastające zagęszczenie substancji zanieczyszczających powietrze. Wiadomo również, że zanieczyszczenia te mają własności synergiczne, tzn. ich łączne oddziaływanie na człowieka jest groźniejsze niż działanie pojedyncze. Dlatego w wielu krajach, gdzie problemy te występują i są przedmiotem badań, stosowane są różnego rodzaju lokalne kryteria określania stanów alarmowych. Przykładem mogą być wartości graniczne zanieczyszczeń wprowadzone w Austrii. Proponowane kryteria ogłaszania stanu alarmowego w Krakowie Biorąc pod uwagę doświadczenia krajów, w których występowały sytuacje smogowe, i badania specjalistów, których wyniki zostały opublikowane w monografi i: "Environmental Health Criteria. Sulfur Oxides and Suspended Particulate Matter" (Kryteria zdrowotne środowiska - Tlenki siarki oraz aerozole kwasu siarkowego i więcej »

Antyedukacja na Podlasiu. Otrzymaliśmy 16 stron krytycznej oceny trzech książek: Gawędy Simony Kossak: Trzy Żywioły, wydanych przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska w Białymstoku, a fi nansowanych przez białostocki WFOŚiGW. Z braku miejsca drukujemy zaledwie tylko początkowy fragment tego listu, sygnalizujący probem: Antyedukacja na Podlasiu 􀁺 Gawędy Simony Kossak 􀁺 Trzy Żywioły: 􀁺 Niechlujstwo 􀁺 Niewiedza 􀁺 Brak kompetencji Niecały rok temu trafi ła w moje ręce książka z gawędami pani profesor Simony Kossak - jednej z najbardziej szanowanych i cenionych przeze mnie osób - pt. Dlaczego w trawie piszczy. Za jej wydanie okazała się odpowiedzialna Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Białymstoku. Cieszyłam się niezmiernie wraz z Dyrekcją, kiedy otrzymali (zresztą zasłużenie) Podlaską Markę Roku 2010 za to wydawnictwo. Nie kryłam wzruszenia i radości, kiedy usłyszałam, że ukazała się kontynuacja gawęd mojej ukochanej Pani Profesor, do tego aż w trzech tomach! Radość nie trwała jednak długo. Na wstępie moje zdziwienie wzbudziło przeniesienie na papier gawęd Pani Profesor bez żadnej obróbki redakcyjnej. Opowieści nie zostały wygładzone i "przerobione" na język pisany, co jest niezbędne, przy przelewaniu wywiadu czy też rozmowy na papier. Wiadomo, że język mówiony nie jest wolny od licznych powtórzeń, skrótów, potknięć itp. Wydrukowane w tym wydaniu teksty zawierają liczne niezręcznosci stylistyczne, błędy interpunkcyjne i - co najgorsze - merytoryczne! Mnogość błędów interpunkcyjnych bądź stylistycznych sprawia, że czasem nie sposób więcej »

Od kilku już lat zamieszczamy w AURZE artykuły o kształtowaniu się nakładów inwestycyjnych w ochronie środowiska i gospodarce wodnej, ich skali, strukturze, przestrzennym rozmieszczeniu oraz źródłach fi nansowania. Umożliwiają to dane Głównego Urzędu Statystycznego, który publikuje je w drugiej połowie roku. Tym razem zaprezentowano je w końcu sierpnia br. za 2010 r.1) Warto, jak sądzę, poznać rozmiary tych nakładów, zwłaszcza w kontekście zamierzeń wynikających z polityki ekonomicznej państwa. Tym razem punktem odniesienia jest "Polityka ekologiczna państwa w latach 2009-2012 z perspektywą do roku 2016"2). Łączna wartość nakładów w 2010 r., w cenach bieżących, wyniosła 14 491,6 mln zł, w tym w ochronie środowiska 10 926,2 mln zł (75,4%) i w gospodarce wodnej 3 565,4 mln zł (24,6%). Był to kolejny rok wzrostu tych nakładów (o 7,4%), przy czym w ochronie środowiska tylko o 2,4%, natomiast w gospodarce wodnej o 26,3%. Zwraca uwagę jednak zwolnienie tempa wzrostu. Przyrost nakładów w 2009 był wyższy i wynosił odpowiednio: 25%, 25,1% i 24,6%. Biorąc pod uwagę infl ację, można przyjąć, że w 2010 realny poziom nakładów na ochronę środowiska się nie zwiększył. Pozytywnie natomiast należy ocenić kolejny rok, w którym tak istotny jest przyrost nakładów w gospodarce wodnej, bo ten kierunek inwestowania charakteryzowała w poprzednich latach stagnacja, której skutki w pewnym stopniu ujawniły się w czasie powodzi w 2010 r. Utrzymana została, a nawet nieco się poprawiła, relacja łącznych nakła więcej »

Pozwolenie wodnoprawne dla pstrągarni.Pytanie: Czy wydane użytkownikowi pstrągarni pozwolenie wodnoprawne na pobór wody i odprowadzenie wód zużytych przechodzi automatycznie na następcę prawnego owego użytkownika? Zygmunt Daczka - Opole Lubelskie Odpowiedź: Rozstrzygnięcie problemu prawnego wymaga skonfrontowania przepisów dwóch ustaw: 1) ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (DzU z 2005 r. nr 239, poz. 2019 ze zm.), 2) ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (DzU z 2008 r. nr 25, poz. 150 ze zm.). Zacznę od Prawa wodnego, które w art. 134 ust. 1 stanowi, że następca prawny zakładu, który uzyskał pozwolenie wodnoprawne, przejmuje prawa i obowiązki wynikające z tego pozwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2. To zastrzeżenie polega na tym, że w myśl ust. 2 w art. 134 Prawa wodnego, jeżeli pozwolenie wodnoprawne dotyczy eksploatacji instalacji, przejęcie praw i obowiązków wynikają więcej »

W ostatnim czasie jesteśmy informowani o zbliżającym się kryzysie energetycznym. Środki masowego przekazu ostrzegają o inwestycyjnej zapaści polskich elektrowni, wyczerpaniu się paliw kopalnianych oraz o wzrastających zagrożeniach ekologicznych środowiska. Taki stan rzeczy powoduje w społeczeństwie niepokój, który wynika z niejasnych, często przeciwstawnych opinii dotyczących naszej przyszłości.Swe racje przedstawiają nie tylko dotychczasowi monopoliści opartej na węglu energetyki, ale też zwolennicy nowych, często nie do końca sprawdzonych technologii, którzy są popierani głównie przez ekologów. Wreszcie swoje propozycje i ograniczenia formułują koncerny zmonopolizowane przez międzynarodowy kapitał. Budzi optymizm, że mimo tych przeciwności coraz częściej do publicznej wiadomości przebijają się słuszne przesłanki, traktujące o potrzebie zrównoważonego rozwoju produkcji energii. Do końca jednak nie wiadomo, na czym ten rozwój będzie się w Polsce w przyszłości opierał. Aktualnie swe zamierzenia formułuje rząd, który ciągle spełnia funkcję głównego inwestora i koordynatora. Gra idzie o olbrzymie pieniądze, dziesiątki miliardów euro, tyle kosztuje krajowa energetyka, która stanowi o naszym bezpieczeństwie. Potrzebna jest zatem wyjaśniająca dyskusja, która powinna odpowiedzieć, na co stawiać w polskiej energetyce w bliskiej i dalszej perspektywie. Dyskusję najlepiej zrealizować w oparciu o przygotowane przez specjalistów rzetelne dane i istniejące - niestety - coraz większe ograniczenia. Otrzymane informacje nie zadowolą wszystkich, nie zwolnią też rządu i decydentów od odpowiedzialności podjęcia stosownej polityki, powinny jednak z prognoz wyeliminować mrzonki i półprawdy. Pozycją wyjściową w dyskusji musi być określenie poziomu produkcji energii w Polsce i sposobu pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną i cieplną. Ich ocena jest trudna, bo energia cieplna, która stanowi o większości, nie jest w Polsce licz więcej »

Wśród wielu charakterystycznych cech stolicy Austrii, z którymi jest od dawna identyfi kowana, obecnie pojawiły się całkowicie nowe, które doprowadziły do zajęcia przez miasto czołowej pozycji wśród metropolii świata. Wiedeń zajmuje tę pozycję pod względem liczby, jakości i efektywności programów obejmujących metody rozwiązywania głównych problemów rozwoju, a w tym wzrostu liczby mieszkańców, mieszkalnictwa, komunikacji i transportu, sfery produkcji - przemysłu i różnych rodzajów przedsiębiorczości, rolnictwa i ochrony środowiska. Metody rozwiązywania tych problemów rozwoju miasta opracowywane przez środowisko naukowe Wiednia, których skuteczność została sprawdzona i potwierdzona w ostatnim trzydziestoleciu - zasługują na bliższe zapoznanie się z nimi i analizę możliwości ich wykorzystania w intensywnej urbanizacji innych rejonów Europy i świata. Urbanizacja nasila się ilościowo i jakościowo: obecnie ponad połowa ludności świata mieszka w miastach. Postępująca coraz szybciej urbanizacja powoduje oczywiście potęgowanie się problemów funkcjonowania miast. Wzrost liczby ich mieszkańców powoduje narastanie problemów mieszkalnictwa, powiązań transportu i komunikacji, różnych dziedzin produkcji i środowiska, w tym również sposobów gospodarowania terenami otwartymi, zielenią w makro- i mikroskali. Szybko rosnąca liczba mieszkańców miast spowodowała, iż Organizacja Narodów Zjednoczonych zapoczątkowała w 1970 r. akcję pod hasłem UN HABITAT. Celem jej było monitorowanie rozwoju urbanizacji w skali świata i organizacja międzynarodowych działań na rzecz rozwiązywania narastających problemów. Zainicjowano opracowywanie programów zawierających plany działań na rzecz określenia strategii rozwoju głównych elementów kształtowania miasta. Programy te są oceniane i klasyfi kowane według określonych kryteriów: innowacyjne programy są dokumentowane , gromadzone i klasyfi kowane przez międzynarodowy zespół ekspertów. Spośród więcej »

Lasy Obie omawiane tu publikacje, wydane przez Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, powstały z myślą o ważnym wydarzeniu 2011 - Międzynarodowym Roku Lasów. Lasy Państwowe stanowią jednostkę organizacyjną, bez osobowości prawnej, która reprezentuje skarb państwa w zarządzaniu lasami, stanowiącymi jego własność. Celem Lasów Państwowych jest powszechna ochrona, trwałość i ciągłość utrzymania oraz zrównoważone wykorzystanie i powiększanie zasobów leśnych. Ustalenia te, wypełniane w okresach dziesięcioletnich, wynikają z Zasad Leśnych i Agendy 21, uchwalonych w 1992 roku na Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro, deklaracji ministrów leśnictwa w sprawie ochrony lasów europejskich (Strasburg 1990, Helsinki 1993, Lizbona 1998, Wiedeń 2003, Warszawa 2007 r.) oraz protokołu z Kioto (z 1997 r.) dotyczącego roli lasów w kumulacji węgla. Dodatkowo po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej w 2004 r. Lasy Państwowe realizują postanowien więcej »

Listopadowy numer AURY otwieramy dwoma artykułami poświęconymi energetyce. Zbliża się bowiem zima i problemy energetyczne będą na pewno często omawiane, tak w naszych domach, gdy przyjdzie płacić rachunki za ogrzewanie i energię elektryczną, jak również przez polityków i specjalistów debatujących nad sposobami pokrycia narastających potrzeb energii elektrycznej i cieplnej. W pierwszym, znany i ceniony energetyk, prof. Andrzej Gardzilewicz omawia perspektywy rozwoju polskiej energetyki w istniejących realiach i opowiada się zdecydowanie za budową elektrowni jądrowych. W drugim artykule prof. Maciej Nowicki, dwukrotny minister środowiska i były zastępca dyrektora Programu Środowiskowego ONZ (UNEP), prof. Klausa Töpfera, wybiega poza istniejące uwarunkowania i wskazuje przyszłościowe kierunki większego wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych. Przytoczyłem tu nazwisko byłego ministra środowiska Niemiec prof. Töpfera, bo to on przewodniczył komisji, która r więcej »

WUrzędzie Miasta Krakowa 20 września br. odbyła się dyskusja na temat stanu powietrza atmosferycznego w Krakowie. Spotkanie zorganizowane zostało przez Redakcję AURY w ramach "Programu Europejskiego Tygodnia Zrównoważonego Transportu i Europejskiego Dnia bez Samochodu" realizowanego przez Wydział Kształtowania Środowiska Urzędu Miasta Krakowa. W dyskusji, którą prowadził Edward Garścia, redaktor naczelny AURY, wzięli udział m.in. Paweł Ciećko - małopolski wojewódzki inspektor ochrony środowiska, Karolina Laszczak - zastępca dyrektora Departamentu Środowiska, Rolnictwa i Geodezji Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego, Beata Smolska - inspektor Wydziału Kształtowania Środowiska Urzędu Miasta Krakowa, Jerzy Wertz - regionalny dyrektor ochrony środowiska w Krakowie oraz inni zaproszeni przedstawiciele nauki, przemysłu, przedsiębiorstw komunalnych i organizacji społecznych. Na wstępie Edward Garścia przypomniał historię zadymienia Krakowa. Początkowo najbardziej uciążliwy był zakład produkcji nawozów mineranych Bonarka, potem doszły zakłady sody "Solvay", kombinat metalurgiczny w Nowej Hucie, Huta Aluminium w Skawinie, Elektrownia w Skawinie, Elektrociepłownia w Krakowie. Te dwie elektrownie z siłownią w Nowej Hucie przyjęły rolę ogrzewania miasta i umożliwiły wyeliminowanie kot więcej »

Rolnictwo wpływa na poziom wód w oceanach. Na rosnący poziom wód w oceanach w ostatnim wieku główny wpływ ma ocieplenie klimatu i związane z tym topnienie lodowców Arktyki i Antarktyki. Jednak najnowsze badania wskazują, że dotychczas nie brano pod uwagę jeszcze jednego czynnika - irygacji. Choć wydawać by się mogło, że zużycie dostępnej wody tak, aby zwiększyć areały rolne, nie powinno wpływać na poziom oceanów - jest jednak inaczej, bo znaczna ilość wody pochodzi nie z rzek czy jezior, ale ze źródeł podziemnych. Inaczej nie byłyby one włączone do obiegu wody na ziemi. Badacze z Amerykańskiej Służby Geologicznej wyliczyli, że w ostatnim wieku ponad 1600 kilometrów sześciennych wody zostało wydobytych na powierzchnię i podniosło poziom oceanów o ponad centymetr. To z kolei stanowi 12,6 proc. całego wzrostu poziomu wód w XX wieku. Proces ten nie zostanie zahamowany, bo zużycie wód gruntowych rośnie w zas więcej »