Tak jak różne są uwarunkowania przyrodniczo-środowiskowe, tak różne są tradycje i systemy kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych w krajach Europy. Na mocy obowiązującej od ponad 10 lat dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE, zwanej powszechnie Ramową Dyrektywą Wodną, państwa członkowskie Unii Europejskiej dążą do ujednolicenia zasad kształtowania i ochrony zasobów wodnych, a także wypracowują wspólne dokumenty planistyczne dla międzynarodowych obszarów dorzeczy. Celem cyklu jest przedstawienie podstaw prawnych, struktury organizacyjnej i systemu finansowania gospodarki wodnej w wybranych państwach Europy, także tych kandydujących do członkostwa w Unii.Artykuł poświęcono funkcjonowaniu gospodarki wodnej w Serbii. Jest to niewielkie, młode państwo aspirujące do członkostwa w Unii Europejskiej. Tak jak różne są uwarunkowania przyrodniczo-środowiskowe, tak różne są tradycje i systemy kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych w krajach Europy. Na mocy obowiązującej od ponad 10 lat dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE, zwanej powszechnie Ramową Dyrektywą Wodną, państwa członkowskie Unii Europejskiej dążą do ujednolicenia zasad kształtowania i ochrony zasobów wodnych, a także wypracowują wspólne dokumenty planistyczne dla międzynarodowych obszarów dorzeczy. Celem cyklu jest przedstawienie podstaw prawnych, struktury organizacyjnej i systemu finansowania gospodarki wodnej w wybranych państwach Europy, także tych kandydujących do członkostwa w Unii. - Serbia ■ Uwarunkowania środowiskowe Serbia, a poprawnie - Republika Serbii (serb. Република Србија), w obecnym kształcie istnieje od 5 czerwca 2006 r., po rozpadzie Serbii i Czarnogóry. W 2008 r. niepodległość ogłosiła autonomiczna prowincja Kosowo, którą uznała część państw, w tym Polska. Pod względem powierzchni Serbię zalicza się raczej do mniejszych pań więcej »

Przed Międzynarodowymi Targami WATECH Izrael, 3-5 maja 2011 r. Rząd Izraela zaprosił dziennikarzy z całego świata, aby przed planowanymi Międzynarodowymi Targami WATECH zapoznać ich z izraelskim sektorem wodnym. Dziennikarze pochodzili z różnych krajów i kontynentów, m.in. z Argentyny, Australii, Austrii, Belgii, Bułgarii, Brazylii, Chile, Chin, Danii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Indii, Irlandii, Kanady, Kenii, Kolumbii, Korei, Meksyku, Niemiec, Peru, Polski, Południowej Afryki, Rosji, Rumunii, Singapuru, Słowacji, Tajlandii, Tajwanu, Ugandy, Wielkiej Brytanii, Wietnamu, Włoch. Polskę reprezentowała nasza redakcja. Izrael jest krajem, który opanował 50% światowego rynku nawadniania, a 75% oczyszczonych ścieków poddaje się recyklingowi. W izraelskiej branży wodnej podstawą jest połączenie działań rządowych, sektora prywatnego i naukowców. Przyświeca im motto "wszystko co może być odkryte, będzie odkryte", a także również w Izraelu popularne przysłowie "potrzeba jest matką wynalazku". Szef targów WATECH 2011, Booky Oren, podkreślił, że woda nie znosi granic i ważne jest poszukiwanie rozwiązań, które kreują międzynarodową wymianę. Wyraził nadzieję, że organizowane w Tel-Awiwie targi będą miejscem, w którym innowacje spotkają się z implementacją. Targi WATECH zorganizowano po raz pierwszy w 2007 r. W ubiegłym roku uczestniczyło w nich 115 krajów. Dziennikarze mieli okazję poznać wiele zakładów z branży wodnej, m.in. biologiczną oczyszczalnię ścieków Shafdan, w której zastosowano unikatowe na skalę światową rozwiązanie - wodę z tej oczyszczalni, o bardzo dobrej jakości, stosuje się w rolnictwie; jest przesyłana rurociągami na odległość ok. 100 km. ■ Racjonalna gospodarka rybacka a ochrona i dobrostan ichtiofauny Wierzba, 12-13 maja 2011 r. Już po raz piąty Samorząd Województwa Warmińsko- -Mazurskiego zorganizował konferencję o haśle podanym w tytule. Spotkali się dzierżawcy, użytkownicy rybaccy, naukowcy z więcej »

Kanał łączący Paryż z Rotterdamem Na początku kwietnia tego roku rząd Francji ogłosił przetarg na budowę i eksploatację kanału śródlądowego Seine- -Nord Europe. Kanał połączy Paryż z europejskim systemem dróg wodnych i portem w Rotterdamie. Planowany koszt inwestycji wynosi 6,4 mld dolarów. Przewiduje się, że rozpoczęcie budowy kanału nastąpi przed końcem bieżącego roku. Do użytku ma zostać oddany w 2017 r. Dzięki niemu możliwa będzie żegluga z Paryża poprzez Skaldę do Renu i dalej do portów Morza Północnego, a także w głąb Europy. Długość kanału ma wynosić 106 km, a szerokość 54 m. Będą mogły z niego korzystać barki o nośności do 4400 ton. Do 2020 r. kanałem będzie można przewozić ok. 13-15 mln ton ładunków rocznie, co pozwoli na przerzucenie ładunku 500 000 samochodów ciężarowych z dróg na drogi śródlądowe. Infrastruktura kanału to cztery terminale przeładunkowe, siedem śluz, 59 mostów, 915-metrowy akwedukt nad Sommą i dwa krótsze nad autostradami. Kanał Sei więcej »

Przedstawiono model współpracy międzynarodowej w zakresie gospodarowania wodami dla dorzecza Odry i Łaby. Model ten obejmuje analizę mocnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń w gospodarowaniu wodami. Opisana została propozycja aplikacji zaprezentowanego modelu przy uwzględnieniu jego parametrów wykonawczych. ■ Współpraca międzynarodowa w zakresie gospodarowania wodami w Unii Europejskiej Współpraca międzynarodowa w gospodarowaniu wodami w Unii Europejskiej (Dyrektywa 2000/60/WE) [1], stawiająca za cel kompleksowe zarządzanie wodami oraz poprawę stanu wszystkich zasobów wodnych, powinna cechować się spójnością oraz harmonizacją w zakresie podejmowania i realizacji wspólnych zadań oraz inwestycji, przy wspieraniu zasady zrównoważonego rozwoju, z uwzględnieniem wszelkich wymogów ochrony środowiska. Problem ten dotyczy także "nowej" Dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (tzw. Dyrektywa Powodziowa) [2]. Realizacja zadań związanych z wdrażaniem Ramowej Dyrektywy Wodnej na międzynarodowych obszarach dorzeczy odbywa się w ramach wspólnych projektów o znaczeniu międzynarodowym związanych z szeroko rozumianą problematyką gospodarowania wodami. Planowanie w gospodarowaniu wodami ma na celu m.in. osiągnięcie lub utrzymanie co najmniej dobrego stanu wód oraz ekosystemów od wód zależnych. Dobra współpraca na wodach granicznych w procesie planowania gospodarowania wodami jest nieodłącznym i bardzo ważnym elementem polityki wodnej Unii Europejskiej w tym zakresie. Ma na celu zapewnienie racjonalnego gospodarowania wodą zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju. Współpraca transgraniczna odnosi się do lokalnych działań mających na celu poprawę jakości wód, a działania te uwzględniane są w krajowych planach gospodarowania wodami. W celu realizacji wspólnej polityki wodnej Unii Europejskiej niezbędna jest odpowiednio prowadzona współpraca międzynarodowa więcej »

Ocena jakości wody wymaga określenia wartości wszystkich wskaźników fizycznych, chemicznych i biologicznych. W artykule przedstawiono ocenę jakości wody przeznaczonej do picia w powiecie siedleckim sporządzoną na podstawie danych uzyskanych z Państwowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Siedlcach z lat 2005-2007. Wodę do badań pobierano z 10 wodociągów w powiecie siedleckim. W 2005 r. tylko w jednym wodociągu - w Stoku Lackim - woda odpowiadała obowiązującym w Polsce normom jakości wody pitnej. W 2006 r. nie zostały przekroczone żadne normy w 4 punktach pomiarowych, a w 2007 r. w 2 punktach. W analizowanych latach z parametrów fizycznych najczęściej przekraczana była mętność i barwa, natomiast z chemicznych: żelazo i mangan. Wskaźniki biologiczne przekraczające dopuszczalną normę to: liczba bakterii E. coli lub grupy coli typ kałowy (3 razy), bakterie grupy coli (2 razy) i ogólna liczba bakterii w 37oC (1 raz). Odczyn, zapach, smak, twardość i azotyny to parametry, które nie przekraczały obowiązujących norm w żadnym z analizowanych wodociągów. Najlepszą jakość wody zanotowano na wodociągu Stok Lacki. JOLANTA JANKOWSKA, GRZEGORZ KOC, JACEK RAK, ELŻBIETA RADZKA Akademia Podlaska w Siedlcach Pracownia Agrometeorologii i Podstaw Melioracji Woda odgrywa bardzo ważną rolę w procesach zachodzących na Ziemi. Niebezpieczny jest zarówno jej brak, jak i nadmiar. Zapasy tego surowca kurczą się i na wielu terenach zaczyna jej brakować. W wyniku niedoboru wody następuje przekształcenie krajobrazu i zmiana środowiska przyrodniczego, a co za tym idzie - zmniejszenie bioróżnorodności biologicznej. Polska należy do krajów o małych zasobach wodnych. W krajach europejskich przeciętne zasoby wód powierzchniowych (odpływy) szacowane są na 4,6 dam3/rok na jednego mieszkańca. W Polsce rocznie na każdego mieszkańca przypada średnio prawie 3-krotnie mniej wody niż w Europie. Zasoby wodne Polski cechuje również duża zmienność s więcej »

Z Pratulina do Janowa są dwie możliwości dojazdu - albo pojechać autobusem 17 km, zwiedzić Janów i Wygodę, albo płynąć Bugiem i stanąć na biwak w miejscu najdogodniejszym do dojścia do Wygody i Janowa i obejść ścieżką turystyczną tam i z powrotem. Będzie to kosztowało trochę wysiłku, ale też będziemy mieli ogromną przyjemność znalezienia się w środowisku wręcz rajskim, wśród ogromnych łąk, starych drzew i stad pasących się prześlicznych koni. Ja osobiście wybrałem się drugą drogą. Wyruszamy i za słupem 1306 wchodzimy w zakole na prostynkę - na północny zachód. Prędkość nurtu = 0,3 s/m, czyli 1,8 km/godz.1). Brzegi niewysokie, łąkowe. Na lewym uroczysko zwane Sokorzyną. Po kilometrze widać w dali wysepkę, kępą drzew oznajmującą koniec prostynki. Wchodzimy w kolejne zakole, tym razem na południowy zachód. A na szczycie zakola na mapie Podlaskiego Przełomu Bugu2) znajduje się znak wskazujący na wygodne dojście do brzegu, sposobne do biwakowania. I znów zakole. Minęliśmy słup 1308 i przy słupie 1309 skierujemy się na północ dwuipółkilometrowym odcinkiem. W połowie tego odcinka nad brzegiem znajduje się punkt trygonometryczny oznajmujący poziom 127,2 m n.p.m., co przy rzędnej lustra SW3) = 123 m n.p.m. wskazuje na brzeg wzniesiony na tym odcinku ok. 4 m nad lustro SW. Mijamy słup 1314, po brzegu wygodna ścieżka prowadzi do Derła, ok. 1,5 km od Bugu. 800 m za tym słupem Bugowi znudziło się widocznie spokojne życie i zachęcony przez łęgowy las nagle skręca w lewo, wycina w lesie zatoczkę i otacza ten las pętlą o średnicy ok. 800 m, aby zbliżyć się do zatoczki o 200 metrów! A gdybyśmy się skusili tym niesłychanie dzikim zakątkiem, wyjdźmy w zatoczce. Znajdujemy się w uroczysku zwanym Sokorzyną. Tu widać wyraźnie ślady szaleństwa Bugu. W tym zakolu, na kilku hektarach można wyróżnić siedem starorzeczy od 300 do 400 m długości i szerokości ok. 50-60 m powykręcanych w różnych kierunkach. Jest to znakomita ostoja wszelkiej zwierzyny ze świ więcej »

Zadaniem inwestycji jest wprowadzenie Kanału Miejskiego do systemu ochrony przeciwpowodziowej Wrocławia. Projekt obejmuje przebudowę obiektu w celu przystosowania go do przepuszczania wielkich (ekstremalnych) wód powodziowych o ustalonym prawdopodobieństwie pojawienia się. Odra na blisko 25-kilometrowym odcinku płynie przez Wrocław, tworząc tzw. Wrocławski Węzeł Wodny. Na układ rzeki w mieście składają się liczne koryta zarówno naturalne, jak i sztuczne. Jednym z podstawowych elementów Wrocławskiego Węzła Wodnego jest rzeka Stara Odra, której zadaniem jest przejęcie wód powodziowych dopływających do Wrocławia i bezpieczne przepuszczenie ich przez miasto. Na odcinku o długości ponad trzech i pół kilometra, równolegle do koryta Starej Odry, w latach 1892-1897 wybudowano sztuczny kanał żeglugowy nazywany Kanałem Miejskim. W związku z modernizacją Wrocławskiego Węzła Wodnego zmierzają- Rys. 1. Plan sytuacyjny 244 Gospodarka Wodna nr 6/2011 cą do poprawy ochrony przed powodzią Wrocławia Hydroprojekt Wrocław Sp. z o.o., na zlecenie Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, zaprojektował włączenie Kanału Miejskiego do systemu ochrony przeciwpowodziowej. Będzie to następować przy przepływach odpowiadających wodom kontrolnym. W trakcie powodzi ekstremalnych Kanał Miejski, biegnący równolegle do koryta Starej Odry, będzie stanowić kanał ulgi odciążający koryto tej rzeki. Przepustowość Kanału Miejskiego przy przepływach odpowiadających wodom kontrolnym będzie wynosić 170 m3/s. ■ Kanał Miejski Rozdział na Kanał Miejski i koryto Starej Odry następuje powyżej mostów Warszawskich drogowych na wysokości jazu Psie Pole. Ponowne połączenie kanału ze Starą Odrą następuje poniżej mostu Osobowickiego. Kanał Miejski został zaprojektowany, wybudowany i użytkowany jako kanał żeglugowy i w obecnym kształcie nie jest i nie może być wykorzystany do przepuszczenia wód powodzio więcej »

Osadnictwo człowieka rozwijało się głównie w pobliżu rzek. Bliskość wody wpływała korzystnie na budowę osad, zapewniając wodę jako czynnik niezbędny do życia oraz służyła do obrony przed najeźdźcą. W związku z tym w dolinach rzecznych możemy spotkać się z cennymi wykopaliskami archeologicznymi. Budując zbiorniki wodne inwestor musi więc liczyć się z koniecznością prowadzenia kosztownych, wyprzedzających badań ratowniczych, szczególnie na obszarach, gdzie wiadomo, że w przeszłości występowały ośrodki osadnicze. Tak też jest w wypadku zbiornika Smardzew. Położenie województwa łódzkiego na wododziale dorzecza Wisły i Odry stwarza niekorzystne warunki gospodarowania zasobami wodnymi. Takie położenie powoduje charakterystyczny odśrodkowy układ sieci rzecznej i odpływ wód poza obszar województwa. Województwo łódzkie - oprócz głównych rzek: Warty (224 km), Pilicy (134 km), Bzury (128 km) i Neru (118 km) - charakteryzuje się występowaniem dużej liczby mniejszych rzek i cieków o niewielkich przepływach (długość ok. 3700 km). Pod względem zasobności w wodę województwo to należy do grupy najuboższych w kraju. Zasób wody na 1 mieszkańca w woj. łódzkim nie przekracza 900 m3/rok (przy średniej krajowej: 1580 m3/rok i europejskiej 4560 m3/rok) więcej »

Środowisko gospodarki wodnej - na licznych posiedzeniach - protestuje przeciwko niektórym rozwiązaniom proponowanym w projektowanej ustawie. W numerze 4/2011 "GW" prezentowaliśmy fragmenty uchwał przygotowanych przez Radę Regionu Wodnego Środkowej Wisły, Radę Regionu Wodnego Górnej Wisły i Radę Regionu Wodnego Środkowej Odry. Dziś przedstawiamy fragmenty kolejnych. Rada Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego Dolnej Odry i Przymorza Zachodniego (uchwała z 6 kwietnia 2011 r.) postanawia poprzeć uchwały: - nr 173/XV/2011 Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego Górnej Wisły z dn. 17.03.2011 r. ws. sprzeciwu wobec ustawy o szczególnych rozwiązaniac więcej »

W ramach działań edukacyjno-informacyjnych prowadzonych przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gliwicach w dniu 24 marca 2011 r., na zaproszenie dyrekcji Publicznego Przedszkola w Toszku, placówkę odwiedziła przedstawicielka RZGW Gliwice - Ksenia Starzec-Wiśniewska, kierownik Wydziału Komunikacji Społecznej i Współpracy Międzynarodowej oraz Spraw Organizacyjnych RZGW Gliwice. Wychowankowie placówki wysłuchali pogadanki na temat właściwości wody, stanów skupienia i obiegu wody, znaczenia wody w przyrodzie i w życiu człowieka. Szczególnie zaakcentowano zagadnienia z zakresu ochrony zasobów wodnych i środowiska naturalnego. Omówiono zjawiska powodzi i suszy oraz ich następstwa. Młodzi słuchacze byli aktywnymi uczestnikami dyskusji i chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami na temat zagadnień związanych z wodą. Uwagę młodego audytorium skierowano także na naczelne hasło Światowgo Dnia Wody 2011, czyli problematykę zapewnienia WODY DLA MIAST. Wiedza dzieci została ugru więcej »

Celem artykułu jest przybliżenie problematyki procesu erozji poniżej zbiornika Jeziorsko na Warcie na tle charakterystyki hydrologicznej zmian zachodzących w korycie Warty oraz skutków działania wykonanych progów stabilizujących poniżej zapory czołowej zbiornika. Przegrodzenie koryta rzeki budowlą piętrzącą istotnie wpływa na zmiany zachodzące w korycie rzeki zarówno powyżej zapory (proces akumulacji rumowiska w zbiorniku wodnym), jak i poniżej, intensyfikując proces erozji dna rzeki. Efektem przyspieszonej erozji jest powstanie bezpośrednio poniżej budowli wyboju miejscowego (erozja miejscowa) oraz sukcesywne, postępujące w dół rzeki obniżanie się dna. Początkowo dość szybkie, z upływem czasu wolniejsze, obniżanie się dna rzeki wywołuje obniżanie się poziomu zwierciadła wody, zmniejszanie się spadku podłużnego rzeki, a także zmiany w uziarnieniu rumowiska [1]. Proces erozji poniżej zbiornika wodnego ma charakter trwały i w miarę upływu czasu obejmuje swym zasięgiem coraz dłuższy odcinek rzeki. Erozja poniżej budowli piętrzącej jest zjawiskiem niekorzystnym i w związku z tym podejmuje się różne kroki w celu zmniejszenia negatywnych skutków tego procesu. Jednym ze sposobów jest budowa progów stabilizujących dno, które mają na celu zmniejszenie spadku podłużnego poprzez podniesienie zwierciadła wody w rzece i tym samym wyhamowanie tempa erozji dennej. ■ Charakterystyka Warty i zbiornika Jeziorsko Zbiornik wodny Jeziorsko zlokalizowany został w środkowym biegu Warty, na granicy województwa wielkopolskiego i łódzkiego. W obrębie zalewu zbiornika znajduje się odcinek Warty od km 484+300 (zapora czołowa) do km 504+650 (most drogowy w miejscowo- Przepływy charakterystyczne w przekroju wodowskazowym Sieradz Przepływ charakterystyczny Oznaczenie Natężenie przepływu wody [m3/s] Przepływ najwyższy z maksymalnych rocznych WWQ 397,5 Przepływ średni z maksymalnych rocznych SWQ 174,5 Przepływ średni ze średnich ro więcej »

14 stycznia 2011 r. na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie pożegnaliśmy Aleksandra Łaskiego, wybitnego inżyniera, specjalistę w dziedzinie gospodarki wodnej i budownictwa wodnego. Błyskotliwa inteligencja, zmysł organizacyjny i rozległa wiedza interdyscyplinarna spowodowały, że lista Jego osiągnięć zawodowych jest bardzo długa i zróżnicowana. Obok licznych obiektów budownictwa wodnego, do realizacji których przyczynił się w znaczącym stopniu, należy wymienić równie liczne prace związane z optymalizacją użytkowania zasobów wodnych. Obejmowały one opracowania metodyczne, jak również projekty dotyczące gospodarki wodnej w określonych obszarach lub eksploatacji konkretnych obiektów i ich zespołów - istniejących i planowanych. Wspomnienie o Nim to jednocześnie wspomnienie o 50 latach ambitnych planów wykorzystania zasobów wodnych, ścierania się różnych poglądów w tym zakresie i wreszcie realizacji wielu niebanalnych obiektów. Naukę w szkole powszechnej rozpoczął w 1936 r. w Warszawie, skończył w obozie dla internowanych w Rumunii, dokąd trafił wraz z całą rodziną po przekroczeniu granicy Polski 17 września 1939 r. Po powrocie do Warszawy podjął naukę w Liceum Matematyczno-Fizycznym im. ks. Józefa Poniatowskiego, w którym w maju 1947 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Dyplom inżyniera budownictwa wodnego i magistra nauk technicznych uzyskał na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej w 1952 r. Pracę zawodową podjął już w czasie studiów: po drugim roku jako kierownik zmiany na budowie bloków mieszkaniowych w Warszawie, a po trzecim i czwartym roku - w okresach wakacyjnych - kolejno w Państwowym Kierownictwie Budowy Zbiornika Wodnego w Czchowie jako technik, a następnie w Kierownictwie Budowy Zbiornika w Goczałkowicach na stanowisku inżyniera konstruktora. W 1951 r. pracował jako starszy asystent projektanta w Warszawskim Biurze Siłowni Wodnych (późniejszy Energoprojekt), a w czerwcu 1952 r. przeszedł do Centr więcej »

Specjalista w zakresie wodociągów i kanalizacji, budownictwa podziemnego, twórca Trasy W-Z w Warszawie, profesor Politechniki Warszawskiej. Ur. 29 XI 1901 r. w Siedlcach, syn Stanisława (budowniczego kolei i mostów) i Władysławy z d. Murawskiej. Dziadek Stamatello pochodził z Apulii (Włochy); babka Faustyna Rzędzian z Łomżyńskiego. Henryk rozpoczął naukę w Warszawskim Gimnazjum Państwowym w 1911 r.; po ewakuowaniu rodziny do Rosji (w 1915 r.) kontynuował naukę w Moskwie, a po powrocie do Polski, znowu w Warszawie, kończąc gimnazjum w 1920 r. Wkrótce zgłosił się do wojska jako ochotnik, otrzymał przydział do 18 więcej »

Z historii gospodarki wodnej w Polsce Gospodarowanie zasobami wodnymi ma wielowiekową tradycję. W naszej części Europy początki intensywnej gospodarki wodnej rozpoczęły się u schyłku XIX wieku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości początki gospodarki wodnej związane były z działalnością Ministerstwa Robót Publicznych od 1919 r. Problem odbudowy systemu zarządzania wodami po I wojnie światowej był o tyle trudny, że wiązał się nie tylko z likwidacją wojennych zniszczeń, ale także ze scalaniem obszarów trzech zaborów o zróżnicowanej kulturze i rozwoju gospodarczym w spójny system. Pierwsze prawo wodne zostało uchwalone w 1922 r. W 1930 r. powołano Międzyministerialną Komisję Ochrony Rzek przed Zanieczyszczeniem. Pomimo podejmowanych wysiłków sprawy gospodarki wodnej nie układały się najlepiej. Edward Romański, pierwszy redaktor naczelny czasopisma ,,Gospodarka Wodna", tak o tym pisał w pierwszym numerze ze stycznia 1935 r.: ,,Gospodarka Wodna nie była u nas docenianą i przez szerokie sfery życia należycie rozumianą. Dlatego też obowiązkiem naszym będzie zaszczepić w społeczeństwie właściwy pogląd na sprawy wodne" (Bagiński, 2006 r.). Utworzenie w 1960 r. Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej było jak na owe czasy bardzo nowatorskim rozwiązaniem organizacyjnym. Jego działalność wywołała trwały, pozytywny wpływ na kształtowanie się nowoczesnej gospodarki wodnej w Polsce. Niestety po 12 latach działalności, pod presją poszczególnych resortów oraz branżowych lobbystów, urząd ten został zlikwidowany. Po tym okresie nastąpił regres w dążeniu do zlewniowego zarządzania gospodarką wodną. Na szczęście jednak przez te wszystkie lata zastoju wykształciła się grupa ekspertów, która głośno artykułowała tezy o potrzebie rozwijania nowoczesnej gospodarki wodnej z formułowanymi w tym czasie w Europie zasadami zintegrowanego zarządzania zasobami wodnymi w obszarach hydrograficznych. ■ Zlewniowe zarządzanie wodą Przemiany społeczno-gos więcej »

Wskazania piezometrów w podłożu fliszowym zapór są niejednokrotnie bardzo trudne do interpretacji. Decyduje o tym przepływ wody przez złożony system spękań uwarstwienia i prostopadłych do nich spękań ciosowych, a także wypełnienie materiałem naturalnym lub środkiem uszczelniającym. Artykuł omawia szczególne przypadki zmian wskazań piezometrów obserwowanych w trakcie postępujących prac remontowych w warunkach normalnej pracy zbiornika Wapienica na tle wcześniejszych i późniejszych okresów eksploatacji. Prace remontowe obejmowały uszczelnienie korpusu zapory betonowej i jej podłoża metodą iniekcji prowadzonej otworami pionowymi z korony zapory.Wskazania piezometrów w podłożu fliszowym zapór są niejednokrotnie bardzo trudne do interpretacji. Decyduje o tym przepływ wody przez złożony system spękań uwarstwienia i ciosowych oraz jego wypełnienie materiałem naturalnym lub środkiem uszczelniającym. Zachowanie się materiału wypełniającego szczeliny, najczęściej niskiej wytrzymałości, przy większych zmianach poziomu piętrzenia zbiornika może rzutować istotnie na zmiany szczelności podłoża skalnego, co często można obserwować analizując wskazania piezometrów w sytuacji, gdy takie warunki występują w dłuższym okresie. Wahania wskazań piezometrów często nie są skorelowane ze zmianami stanów wody w zbiorniku, a niejednokrotnie wahania ciśnień piezometrycznych są większe od wahań zwierciadła wody w zbiorniku. Kiedy interpretację wyników obserwacji odnosi się do wybranych pojedynczych przypadków filtracji wody przez podłoże, może to wprowadzać duże błędy. Artykuł omawia szczególne przypadki zmian wskazań piezometrów obserwowanych w trakcie postępujących prac remontowych przy normalnej pracy zbiornika Wapienica, na tle wcześniejszych i późniejszych okresów eksploatacji. Prace remontowe obejmowały uszczelnienie 70-letniego korpusu zapory betonowej (o wysokości całkowitej 32 m - rys. 1) i jej podłoża, metodą iniekcji prowad więcej »