Zaprezentowano wyniki badań na modelu hydraulicznym ujęcia wody z Odry dla projektowanej elektrowni wodnej. Przedstawiono analizę hydrauliczną projektowanego rozwiązania. Zaproponowano modyfikację projektowanego rozwiązania, poprawiającą warunki jego funkcjonowania. Wykorzystanie spiętrzeń wody na rzekach jest uzależnione od wielkości przepływu wody i piętrzenia decydującego o mocy siłowni wodnej, produkcji energii oraz ekonomicznym uzasadnieniu inwestycji [1]. W 2008 i na początku 2009 r. w Laboratorium Wodnym Instytutu Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu wykonano badania ujęcia wody dla projektowanej małej elektrowni wodnej w Brzegu (dalej w skrócie MEW Brzeg). W założeniu projektowana MEW Brzeg jest typową przyjazową siłownią wodną, zlokalizowaną w nizinnym obszarze doliny Odry. Tego typu obiekty wykorzystują spad wygenerowany spiętrzeniem na jazie. Te cechy obiektu sprawiają, iż będzie ona pracowała ze zmienną mocą, zależną od aktualnie występującego przepływu w Odrze. Podyktowane jest to ograniczonymi możliwościami regulacji przepływu uwarunkowanymi ograniczoną amplitudą wahań wody na górnym stanowisku. W warunkach wystąpienia przepływów wyższych od zdolności przepustowej turbin siłowni (przełyku) nadmiar wody jest zrzucany przez jaz, lub inne urządzenia zrzutowe, jako tzw. woda jałowa. Jednym z podstawowych elementów siłowni wodnej jest ujęcie doprowadzające wodę do turbin. Podstawowymi funkcjami ujęcia wody są [1]: □ doprowadzenie odpowiedniej ilości wody do turbin, □ doprowadzenie wody do turbin z jak najmniejszymi stratami spadu, □ zapewnienie możliwości odcięcia lub regulacji dopływu do turbin, □ eliminacji z wody rumowiska wleczonego i unoszonego niszczącego turbiny lub ograniczającego wskutek sedymentacji przepustowość czynnych przekrojów, □ umożliwienie korzystnego rozwiązania budowli wchodzących w skład stopnia wodnego. Gospodarka [...]