Gospodarka Wodna nr 10/2010 399 StaniSław Szpila Dla kogo kształcimy kadry? P rzeczytałem z uwagą artykuł pana Jana Żelazo "W kwestii kształcenia kadr dla inżynierii i gospodarki wodnej" i za- dałem sobie pytanie: Czy jest to roz- wiązanie optymalne i jedyne? Warto się nad nim zastanowić, bo rezultaty nie szybko nadejdą, ale zadecydują o sytu- acji branży na całe dziesięciolecia. Zarówno wówczas, kiedy studiowa- łem, jak i przez następne ćwierćwiecze, wiele działów gospodarki wodnej, takich jak hydrotechnika w rozumieniu two- rzenia wielkich budowli wodnych, dalej budownictwo wodne dotyczące przede wszystkim regulacji i utrzymania rzek, ale także i melioracje wodne tworzyły niezwykle prężną gałąź gospodarki na- rodowej. Potrzeby nadrabiania zacofa- nia w stosunku do krajów rozwiniętych były olbrzymie, a naprzeciw tej potrze- bie szły wydziały budownictwa wodne- go i melioracji wodnych, w których było tak wielu wspaniałych fachowców. Póź- niej nastąpiła totalna negacja zadań wy- tyczanych przez poprzedników, co za- owocowało kilkoma skutkami. Nakłady na gospodarkę wodną zmalały prawie do zera, a jedyny dział, który się za- czął bujnie rozrastać, to administracja i różnego rodzaju instytucje ekologicz- ne. Zmieniły się też kadry. Na ekspo- nowane stanowiska zaczęli być powo- ływani ludzie całkowicie spoza branży. W uczelniach dotychczasowe wydziały budownictwa wodnego i melioracji wod- nych czym prędzej zmieniły nazwę i pro- fil, a co niezwykle ważne to to, że absol- wenci niektórych z nich utracili możność zdobywania uprawnień budowlanych. Skutki minimalnych nakładów na naszą dziedzinę zaowocowały z kolei komplet- nym brakiem zapotrzebowania na in- żynierów z prawdziwego zdarzenia, bo jeśli na rynku zamówień pojawia się ja- kieś zlecenie, to tak fragmentaryczne, że twórca dokumentacji nie musi [...]