SIGMA-NOT - PORTAL INFORMACJI TECHNICZNEJ - Największa baza artykułów technicznych online

GOSPODARKA WODNA

Miesięcznik ISSN 0017-2448, e-ISSN 2449-9439 - rok powstania: 1935
Czasopismo Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych (SITWM)

Polskie szlaki żeglowne Szlak Bugu Przez pierwsze gminy Podlasia

Wojciech Jastrzębiec Kuczkowski

Gospodarka Wodna nr 10/2010 Wojciech Jastrzębiec Kuczkowski jest od części środkowej - z kościołem parafialnym - łąką z trzema korytami starorzeczy - podstawowym trzonem wsi ulicówki. Przez dwa kilometry cią- gnie się zwarta zabudowa Dołhobrodów. Po wschodniej stronie ulicy - kościół zbudowany w 1929 r. z wykorzystaniem wyposażenia cerkwi unickiej, dawniej tu stojącej. We wsi są drewniane domy z XIX wieku i wiatrak koźlak. W szkole urządzono izbę regionalną, obrazującą bogatą miejscową kulturę ludową. I wreszcie trzecia oś - to szosa 816 "Nadbużanka" i nad nią kilka zagród. Od końca wsi do Hanny, stolicy gminy, jest 3200 m. Po prawej stronie Bugu wznosi się na 175,3 m n.p.m. Góra Bacha, zupełnie niespodziewanie w tym płaskim poleskim krajobrazie. Zmierzona rzędna lustra SW przy brzegu = 148,5 m n.p.m. Bug płynie na północ. Między słupami 1165 i 1166 uchyla się na zachód, po czym jak najprędzej powraca na poprzedni kieru- nek. I tak z drobnymi uchyłkami w lewo i prawo dąży spokojnie sześć kilometrów na północ. Szybkość prądu na tym odcinku = 0,5 m/s, to znaczy 1800 m/godz. Lewy brzeg rzeki wyznacza wschodnią granicę obszaru, zaś od zacho- du szosa 816 odległa trzy, cztery kilometry. Ten obszar to rozległe łąki z pastwiskami, murawami, mokradłami, kępami roślinności lasu łęgowego, z oczkami wodnymi i wstążkami wodnymi bużysk. Są tam także poletka rolne. A tu i ówdzie, w puszystych kołnierzach drzew, przycupnęły maleńkie osady: kolonie, przysiółki, bądź pojedyncze chutory. Są to Osianiczuki, Orzeł, Kalady i Prokociny. Przy słupie 1174 Bug jakby wyczuł, że zbliża się ku niemu Hanna i tak gwałtownie wywinął zakole o 180º, że utknął w ślepym starorzeczu (świet- ne miejsce na postój!) i po wydobyciu się z niego skręca na zachód, potem na północ i znów na zachód, aby tu przed wsią Kuzawką przyjąć w swoje ramiona drobniutką Hannę, pół kilometra od słupa 1176. Jeżeli wody jest dosyć, wpły- wamy w uj [...]

ZAKUP JEDNORAZOWY I DOSTĘP DO WIRTUALNEJ CZYTELNI
PRENUMERATA PAPIEROWA

Czytaj za darmo! »

Prenumerata

Dear Customer! Order an annual subscription (PLUS version) and get access to other electronic publications of the magazine (year 2004-2013), also from March - year 2014.
Take advantage of the thousands of publications on the highest professional level.

prenumerata papierowa roczna PLUS (z dostępem do archiwum e-publikacji) - tylko 504.00 zł
prenumerata papierowa roczna PLUS z 10% rabatem (umowa ciągła) - tylko 453.60 zł *)
prenumerata papierowa roczna - 414.00 zł
prenumerata papierowa półroczna - 207.00 zł
prenumerata papierowa kwartalna - 103.50 zł

okres prenumeraty:

*) Warunkiem uzyskania rabatu jest zawarcie umowy Prenumeraty Ciągłej (wzór formularza umowy do pobrania).
Po jego wydrukowaniu, wypełnieniu i podpisaniu prosimy o przesłanie umowy (w dwóch egzemplarzach) do Zakładu Kolportażu Wydawnictwa SIGMA-NOT.

Zaprenumeruj także inne czasopisma Wydawnictwa "Sigma-NOT" - przejdź na stronę fomularza zbiorczego »

INNE PUBLIKACJE W TYM ZESZYCIE

Jan Żelazo

B ardzo ucieszył mnie artykuł "Dla kogo kształcimy kadry?" przygotowany przez Pana mgr. inż. Stanisława Szpi- lę, w nawiązaniu do publikacji w "Go- spodarce Wodnej" nr 2 z 2010 r. pt. "W kwestii kształcenia kadr dla inżynierii i gospodarki wodnej". Pan S. Szpila podnosi w swoim tek- ście wiele problemów nurtujących bran- żę gospodarki wodnej. Ogólne przesła- nie tekstu wskazuje na potrzebę nowe- go spojrzenia na gospodarkę wodną lub inaczej mówiąc - poważnej jej reformy. Podzielam ten pogląd i był on wyrażo- ny w kilku opracowaniach, w których współuczestniczyłem (m.in. ekspertyzy KGW PAN oraz materiał pt. Narodowa Strategia Gospodarowania Wodami). Moja publikacja pt. "W kwestii kształ- cenia kadr dla inżynierii i gospodarki wodnej" dotyczy tylko jednego z wielu elementów, które wymagają poprawy. Sądzę, że inne problemy zasygnali- zowane przez Pana S. Szpilę zostaną także podjęte przez odpowiednich spe- cjalistów i doprowadzą do oczekiwanej poprawy. Poprawa modelu kszta więcej »

Automatyczny biodetektor toksyczności ogólnej wody - narzędzie do monitoringu wody w czasie rzeczywistym

ANDRZEJ WOŹNICA AGNIESZKA NOWAK ANDRZEJ SIUDY CZESŁAW KLIŚ

Gospodarka Wodna nr 10/2010 Obecnie kładzie się duży nacisk na sto- sowanie metod biodetekcji do oceny stanu środowiska. Istnieją różne rozwiązania po- zwalające na wykorzystanie organizmów żywych. Detekcja ta polega w głównej mie- rze na analizie metabolizmu organizmów żywych lub ich śmiertelności. Jednym z takich urządzeń jest opisy- wany w artykule automatyczny biodetek- tor toksyczności ogólnej wody (ABTOW). Urządzenie to bazuje na monitorowaniu aktywności metabolicznej konsorcjów bak- terii nitryfikacyjnych. Pojawienie się sub- stancji toksycznych w wodzie jest obrazo- wane przez spadek aktywności oddecho- wej użytych w biosensorze bakterii nitryfi- kujących. ANDRZEJ WOźNICA, AGNIESZKA NOWAK Uniwersytet Śląski w Katowicach Wydział Biologii i Ochrony Środowiska Katedra Biochemii ANDRZEJ SIUDY Górnośląskie Przedsiębiorstwo Wodociągów SA CZESŁAW KLIŚ Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych Automatyczny biodetektor toksyczności ogólnej wody - narzędzie do monitoringu wody w czasie rzeczywistym A utomatyczny biodetektor toksycz- ności ogólnej wody (ABTOW) to wspól- ne przedsięwzięcie zespołu naukow- ców z Uniwersytetu Śląskiego (UŚ) oraz Instytutu Ekologii Terenów Uprze- mysłowionych w Katowicach (IETU). Jest przeznaczony do ciągłego moni- toringu jakości wody poprzez wykrywa- nie w wodzie przeznaczonej do celów spożywczych śladowych ilości toksycz- nych substancji chemicznych. Jest to nowatorskie wykorzystanie szeregowego zestawu bioreaktorów wyposażonych w czujniki elektroche- miczne, w konfiguracji umożliwiającej automatyczną detekcję, kalibrację i we- wnętrzną kontrolę układu. W 2006 r. został zarejestrowany w Urzędzie Pa- tentowym RP jako "Urządzenie do au- tomatycznej biodetekcji toksyczności ogólnej wód", a w 2007 r. został uho- norowany nagrodą I stopnia na VII Międzynarodowym Konkursie na Roz- wiązania w Dz więcej »

Budowa Małej Elektrowni Wodnej w Michałowie na Nogacie - projekt dofinansowany z Norweskiego Mechanizmu Finansowego

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku jest beneficjentem projektu polegającego na budowie małej elektrowni wodnej. Inwestycja nie byłaby możliwa, gdyby nie wsparcie udzielone przez Norweskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych poprzez dofinansowanie ze środków Norweskiego Mechanizmu Finansowego, które umożliwiło realizację pro-jektu nr PL0145 pn.: "Wzrost wykorzystania odnawialnych źródeł energii poprzez budowę Małej Elektrowni Wodnej w Michałowie", w ramach priory- tet więcej »

Dla kogo kształcimy kadry?

Stanisław Szpila

Gospodarka Wodna nr 10/2010 399 StaniSław Szpila Dla kogo kształcimy kadry? P rzeczytałem z uwagą artykuł pana Jana Żelazo "W kwestii kształcenia kadr dla inżynierii i gospodarki wodnej" i za- dałem sobie pytanie: Czy jest to roz- wiązanie optymalne i jedyne? Warto się nad nim zastanowić, bo rezultaty nie szybko nadejdą, ale zadecydują o sytu- acji branży na całe dziesięciolecia. Zarówno wówczas, kiedy studiowa- łem, jak i przez następne ćwierćwiecze, wiele działów gospodarki wodnej, takich jak hydrotechnika w rozumieniu two- rzenia wielkich budowli wodnych, dalej budownictwo wodne dotyczące przede wszystkim regulacji i utrzymania rzek, ale także i melioracje wodne tworzyły niezwykle prężną gałąź gospodarki na- rodowej. Potrzeby nadrabiania zacofa- nia w stosunku do krajów rozwiniętych były olbrzymie, a naprzeciw tej potrze- bie szły wydziały budownictwa wodne- go i melioracji wodnych, w których było tak wielu wspaniałych fachowców. Póź- niej nastąpiła totalna negacja zadań wy- tyczanych przez poprzedników, co za- owocowało kilkoma skutkami. Nakłady na gospodarkę wodną zmalały prawie do zera, a jedyny dział, który się za- czął bujnie rozrastać, to administracja i różnego rodzaju instytucje ekologicz- ne. Zmieniły się też kadry. Na ekspo- nowane stanowiska zaczęli być powo- ływani ludzie całkowicie spoza branży. W uczelniach dotychczasowe wydziały budownictwa wodnego i melioracji wod- nych czym prędzej zmieniły nazwę i pro- fil, a co niezwykle ważne to to, że absol- wenci niektórych z nich utracili możność zdobywania uprawnień budowlanych. Skutki minimalnych nakładów na naszą dziedzinę zaowocowały z kolei komplet- nym brakiem zapotrzebowania na in- żynierów z prawdziwego zdarzenia, bo jeśli na rynku zamówień pojawia się ja- kieś zlecenie, to tak fragmentaryczne, że twórca dokumentacji nie musi więcej »

FAK TY

Ewa Skupińska

Gospodarka Wodna nr 10/2010 FAK TY Gospodarka Wodna nr 10/2010 390 ■ Krajowy Kongres Hydrologiczny Warszawa, 6-8 września 2010 r. W Bibliotece Uniwersyteckiej nastąpiło uro- czyste otwarcie Kongresu Hydrologów Polskich. Gości przywitał prof. Beniamin Więzik, prezes Stowarzyszenia Hydrologów Polskich, główny organizator kongresu. - Hydrologia i jej uprawianie integruje środowisko - powiedział w swym inau- guracyjnym wystąpieniu prof. Maciej Maciejewski, przewodniczący Komitetu Gospodarki Wodnej PAN. Honorowy patronat nad kongresem sprawo- wali: prof. Andrzej Kraszewski - minister środo- wiska, prof. Katarzyna Chałasińska-Macukow - rektor Uniwersytetu Warszawskiego, prof. Alojzy Szymański - rektor Szkoły Głównej Gos- podarstwa Wiejskiego, zaś organizatorami byli: Komitet Gospodarki Wodnej PAN, Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Szkoła Główna Gospo dar- stwa Wiejskiego, Uniwersytet Warszawski, Sto- wa rzy szenie Hydrologów Polskich. Leszek Karwowski, prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, podkreślił, że pro- blemów w dziedzinie gospodarki wodnej jest wiele. Gospodarka wodna jest rozproszona w różnych resortach, środowisko jest zdezintegrowane, rywalizacja wewnątrz niego nie zawsze prowadzi do dobrych efektów. - Apeluję do państwa o inte- grację - zakończył swą wypowiedź prezes. Laureatom Konkursu im. prof. Dębskiego wrę- czono dyplomy za najlepsze prace magisterskie w dziedzinie hydrologii. I nagrodę otrzymał Bartłomiej Iwańczuk z Uniwersytetu War szaw- skie go za pracę "Percepcja powodzi w gminie Łomianki", II - Barbara Kręgiel z Politechniki Kra- kowskiej za pracę "Porównanie zjawiska monito- ringu suszy w kraju i na świecie", III - Wojciech Wdowikowski z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu za pracę "Analiza hydraulicznych warunków przepływu w korytach rzecznych z roślinnością brzegową". Wykład inauguracyjny "H więcej »

HANOI 2010 - wietnamskie spotkanie z wielkimi zaporami

Edmund Sieinski Jan Winter Andrzej Wita

Gospodarka Wodna nr 10/2010 mość potrzeb w tym zakresie. Z uporem godnym naśladowania zabiegał o środ- ki na realizację tych jakże pilnych i po- trzebnych zadań. Między innymi dzięki Jego staraniom udało się zbudować flo- tyllę lodołamaczy. To było pewnie Jego największym osobistym osiągnięciem zawodowym. Zdzisław Stencel traktował swoją funkcję w Głównym Komitecie Prze- ciwpowodziowym jako rodzaj misji, nie- mal posłannictwo. Wynikało to zapew- ne z Jego wrażliwości na ludzką krzyw- dę i cierpienia. Angażował się sam i z oddanymi Mu współpracownikami we wszystkie akcje przeciwpowodzio- we, zwykle przejmując dowodzenie. Był człowiekiem niesłychanie pracowitym, obdarzonym znakomitą pamięcią, ener- gicznym i operatywnym i dzięki tym ta- lentom był w działaniach przeciwpowo- dziowych niezwykle skuteczny. Równocześnie ogromne znaczenie przywiązywał do budowy oczyszczalni ścieków, poprawy jakości wód, a także współpracy międzynarodowej na wo- dach granicznych. Był pełnomocnikiem rządu ds. współpracy na wodach gra- nicznych. Zadania te są nadal aktualne, a wiele z nich realizowane jest obecnie w ramach Krajowego Programu Oczysz- czania Ścieków Komunalnych współfi- nansowanego ze środków UE, a także Narodowego Funduszu Ochrony Środo- wiska i Gospodarki Wodnej. W tym miej- scu dodać należy, iż wniósł istotny wkład pracy w dzieło współtworzenia w końcu lat 80. NFOŚiGW. W latach 90. i następnych kontynuo- wał działalność zawodową w sferze rol- nictwa i bankowości. Systematycznie pogłębiał swoją wiedzę, kończąc mię- dzy innymi w Szkole Głównej Handlo- wej w Warszawie Podyplomowe Stu- dium Bankowości. W ostatnich latach, nie przerywając działalności zawodo- wej, zmagał się z ciężką i nieuleczalną chorobą. Wspominając osobowość, wizerunek i osiągnięcia zawodowe Ś.P. Zdzisła- wa zachowamy w naszej pamięci Jego ogromn więcej »

INFORMACJE - NOWOŚCI - INFORMACJE

Zespół naukowców z uniwersytetu w Leeds odkrył jedyną na świecie pod- wodną rzekę płynącą dnem Morza Czar- nego. Długość tego podwodnego kanału wynosi ok. 37 mil morskich, a szerokość ponad pół mili. Rzeka toczy swym korytem znaczne ilo- ści wody z prędkością 4 mil (7,5 km) na go- dzinę: 22 tys. metrów sześciennych wody na sekundę, tj. 350 razy więcej niż Tami- za i 10-krotnie więcej niż Ren. Naukowcy szacują, że gdyby płynęła na powierzch- ni ziemi, byłaby szóstą rzeką świata pod względem ilości przepływającej wody. Za pomocą zautomatyzowanego sprzę- tu podwodnego angielscy badacze ustalili, że koryto wyżłobione przez podwodną rze- kę osiąga miejscami głębokość 35 metrów. Zaobserwowano również progi i wodospa- dy, a także wyraźnie zaznaczone brzegi. Podwodna rzeka powstaje, gdy bardziej zasolona woda z Morza Marmara przepły- wa przez cieśninę Bosfor i wlewa się do mniej zasolonego środowiska wodnego Morza Czarnego. "Woda płynąca swoimi >kanałami< jest gęstsza niż woda morska wokół niej, ponieważ jest bardziej słona i niesie ze sobą mnóst więcej »

Kanał "Ostróda – Elbląg", czyli mazurzenie po warmińsku

CEZARY WAWRZYŃSKI

408 Gospodarka Wodna nr 10/2010 CEZARY WAWRZYńSKI Kanał "Ostróda - Elbląg", czyli mazurzenie po warmińsku Część III ■ "Z góry na Mazury" Kanałem Warmińskim W Monitorze Polskim z 1992 r. "daje o sobie znać" minister transportu i go- spodarki morskiej, Ewaryst Waligórski, który zarządzeniem z dnia 19 grudnia 1991 r. postanawia, że określenie kie- runku "w górę" na kanałach i jeziorach oznacza: "na głównych szlakach że- glownych Systematu Jezior warmiń- skich (Miłomłyn - rzeka Elbląg, Miło- młyn - Iława, Miłomłyn - Ostróda - Je- zioro Szeląg Mały) - ruch do miejsco- wości Miłomłyn". Wydając zarządzenie minister powołuje się na ustawę o że- gludze i spławie... z 1950 r. Powróćmy na chwilę do Regulami- nu Policji Kanałowej z 1861 r. Tam po raz pierwszy uregulowano to zagad- nienie, tylko podejście było odwrotne. W §4 określono, co uważa się za "jaz- dę w dół". Zgodnie z logiką (i grawitacją wody) był to ruch od Iławy, przez Miło- młyn do Elbląga oraz od Miłomłyna do Ostródy (nie było jeszcze wtedy odcin- ka od jez. Szeląg do Ostródy). W więk- szości nic się nie zmieniło, poza od- cinkiem "iławskim". Tam, gdzie kiedyś płynęło się "w górę", teraz jedzie się "w dół" - i odwrotnie... Ciekawe, że fizycz- nie jest to całkiem wykonalne, ponie- waż poziom lustra wody Jezioraka (Iła- wa) i Miłomłyna jest identyczny. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1993 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie... po- nownie wymienia się "Kanał Warmiń- ski w systemie jezior warmińskich" (od wsi Miłomłyn do jeziora Druzno i od wsi Miłomłyn do jeziora Szeląg). W intrygujący sposób Rada Mini- strów zmieniła ww. rozporządzenie no- wym rozporządzeniem z dnia 22 grud- nia 1998 r. Nadal jest wymieniany Ka- nał Warmiński w systemie jezior warmińskich, jednak pojawia się nowy element tego systemu - Kanał Bartni- Rys. 17. Rozp więcej »

Kanał Mazurski - kiedy jachtem z Mazur na Bałtyk?

ROBERT SARNOWSKI

Artykuł opisuje kanał, którego budo- wy nie zdążyli ukończyć Niemcy w 1942 r. Wyposażony w dziesięć ogromnych śluz, stanowi ciekawy hydrotechniczny obiekt o rosnącym znaczeniu dla turystyki. Czeka na decyzje o rekonstrukcji w Polsce i Rosji, by służyć jako Wrota Europy na Północ. W tym roku mija 60 rocznica śmierci Stanisława Srokowskiego (1872-1950) - wybitnego geografa, prezesa Polskiego Towarzystwa Geo- graficznego po II wojnie światowej. W latach 1946-1950 stał on na czele Komisji Ustalania Nazw Miejscowości, która zajmowała się ustanawianiem nazw polskich m.in. na terenie Mazur. W jego dorobku pisarskim przeszło połowa prac dotyczyła dawnych Prus Wschodnich, czyli obecnego polskie- go województwa warmińsko-mazur- skiego oraz obwodu kaliningradzkiego Federacji Rosyjskiej. W swoim studium geograficznym, gospodarczym i spo- łecznym "Prusy Wschodnie" wydanym w 1945 r. tak pisał: "Dopóki nie było Ka- nału Mazurskiego, tzw. Drogi Wodne Mazurskie nie posiadały należytego im znaczenia, lecz tworzyły oderwaną od całości, najmniej ważną lokalną arterię komunikacyjną północno-wschodniej części kraju, tym bardziej że rzeka Wę- gorapa, wypływająca z jeziora Mamry i łącząca w sposób naturalny basen je- no temat w czasie rozmów polsko-ra- dzieckich na szczeblu ministerialnym. Czy dziś, na początku XXI wieku, mi- nęło już wystarczająco dużo czasu, by wspólnie z Rosjanami powrócić do uru- chomienia ruchu turystycznego na tej drodze wodnej? Czy nadal ma marnieć perła, wyjątkowy produkt turystyczny na skalę europejską, obiekt hydrotech- niczny fascynujący wielkością i śmia- łością rozwiązań konstrukcyjnych? ■ Historia drogi wodnej Już w drugiej połowie XVII wieku, kiedy powstał pod piórem generalne- go kwatermistrza pruskiego von Sche- idlera projekt połączenia zbiorników Gospodarka Wodna nr 10/2 więcej »

Koncepcja zarządzania gospodarką wodną Koncepcja zarządzania gospodarką wodną

JAN ZIELIŃSKI

Gospodarka Wodna nr 10/2010 393 Zaproponowano nową zlewniową orga- nizację gospodarki wodnej opierającą się na samorządnych instytucjach zlewniowych oraz powołanie Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej o znacznie szerszych niż dotychczas uprawnieniach. 1. W obliczu katastrofalnych zagrożeń naturalnych występujących w ostatnich la- tach w Polsce, w szczególności katastro- falnych powodzi w dorzeczu Wisły i Odry w 2010 r. - chcąc zapewnić skuteczną ochronę mienia i życia obywateli przed tymi zagrożeniami - państwo powinno mieć wy- specjalizowaną, dobrze wyposażoną tech- nicznie administrację wodną, dysponującą odpowiednimi do zadań ﬁnansami. Aktualne ﬁnansowanie, organizacja, po- ziom techniczny i technologiczny nie pozwa- lają na skuteczną realizację zadań gospodarki wodnej. Konieczne więc stają się niezbędne zmiany organizacyjne w administracji wod- nej, począwszy od zmian w kompetencjach (zwiększenie rangi i usamodzielnienie) Krajo- wego Zarządu Gospodarki Wodnej (KZGW) oraz przekształcenia jednostek podległych, tj. rad regionalnych gospodarki wodnej (RRGW) i regionalnych zarządów gospodarki wod- nej (RZGW), z podzieleniem wyznaczonych zadań. Celem tych zmian byłoby ustanowie- nie samorządnych i samoﬁnansujących się z opłat za wodę (i dotacji z budżetu państwa), w tym również z opłat w zakresie energe- tycznego wykorzystania cieków wodnych w dorzeczu (elektrownie wodne) jednostek regionalnych. Należy zapewnić też odpo- wiednią ochronę zasobów wodnych (umożli- wiającą dostarczenie społeczeństwu czystej i zdrowej wody, co jest niezbywalnym prawem człowieka), bilansowanie i zrównoważone go- spodarowanie zasobami wodnymi, oraz sku- teczne bezpieczeństwo budowli wodnych. Gospodarka wodna w Polsce przeży- wa trudny czas. Przyczyny tego stanu tkwią przede wszystkim w niedocenianiu zn więcej »

MEW SA liczy na rozbudowę sieci energetycznej

Marcin Markiewicz

Notowane na NewConnect Małe Elektrownie Wodne SA liczą, że skorzy- stają na planowanej przez firmy dystry- bucyjne rozbudowie sieci energetycz- nych. W ciągu najbliższych 5 lat planu- ją wydać na ten cel ponad 4 mld zł. Według danych Polskiego Towarzy- stwa Przesyłu i Rozdziału Energii Elek- trycznej tylko na budowę nowych linii energetycznych i stacji więcej »

Przykłady z orzecznictwa

LUCYNA OSUCH-CHACIńSKA

Gospodarka Wodna nr 10/2010 Orzecznictwo w gospodarowaniu woda- mi nastręcza - z uwagi na specyfikę usta- wy Prawo wodne - wielu problemów natury prawnej, wynikających z jakości niezbęd- nych do podejmowanych rozstrzygnięć, dokumentów. Rodzi to poważne problemy związane z zależnym korzystaniem z wód na podstawie uzyskanych uprawnień. W czwartym z tego cyklu artykule przed- stawiamy kolejne problemy; tym razem o niektórych kwestiach wynikających z bu- dowy nowych osiedli mieszkaniowych. B udowa nowych osiedli mieszka- niowych, a nawet pojedynczych budyn- ków, na obrzeżach miast wywołała nie- występujący dotychczas problem budo- wy, a następnie eksploatacji urządzeń wodnych w tych osiedlach. Zagadnienia te na różnych etapach inwestycji muszą rozwiązywać organy gospodarki wodnej, gdyż tylko w nielicznych sytuacjach są one przedmiotem zainteresowania orga- nów architektoniczno-budowlanych. In- westorzy przystępują do realizacji inwe- stycji na podstawie planu zagospodaro- wania przestrzennego lub decyzji o wa- runkach zabudowy, które najczęściej nie wnikają w szczegóły dotyczące rozwią- zania problemów gospodarki wodnej występującej na danym terenie. Nie mam jeszcze zbyt dużej liczby przykładów "z życia wziętych". Jednak już te, które do mnie dotarły, uznałam za warte publikacji. W niniejszym artykule ograniczę się do omówienia tych problemów, które występują na samym wstępie, na etapie prac przygotowawczych. Ich zakres jest uzależniony od lokalizacji osiedla, ale najczęściej dotyczy zagadnień, które kolejno postaram się omówić poniżej. Problem pierwszy Dość powszechnie stosowane jest wyrównywanie i nadsypywanie tere- nu przyszłego osiedla, co powoduje li- kwidację istniejących naturalnych dróg spływu wód opadowych, a tym samym zmianę stanu wody na gruncie. Jeżeli w wyniku takiego wyrównania lub nad- sypania terenu powsta więcej »

Umowa o współpracy między RZGW w Warszawie a Agencją Wodną Adour–Garonne

Katarzyna Wardak

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie oraz Agen- cja Wodna Adour-Garonne w Tulu- zie będą kontynuować współpracę zapoczątkowaną w 1993 r. 21 lip- ca 2010 r. w siedzibie Regional- nego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie obie instytucje, re- prezentowane przez Marca Abadie - dyrektora Agencji Wodnej Adour Garonne i Leszka Bagińskiego - dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wo więcej »

Wizyta przewodniczącego Parlamentu Europejskiego prof. Jerzego Buzka w Warszawskim Domu Technika NOT

Janusz M. Kowalski

Przewodniczący Parlamentu Euro- pejskiego prof. Jerzy Buzek, na zapro- szenie prezesa Zarządu Głównego Fe- deracji Stowarzyszeń Naukowo-Tech- nicznych NOT Ewy Mańkiewicz-Cudny, uczestniczył 9 lipca br. w posiedzeniu Rady Polskiej Izby Gospodarczej Za- awansowanych Technologii, które od- było się w Warszawskim więcej »

Wybitni - Wiesław Janiszewski 1910-1979

Zdzisław Mikulski

Specjalista w zakresie kruszyw mineral- nych, wiceprezes Centralnego Urzędu Go- spodarki Wodnej, prezes Zarządu Główne- go Ligi Ochrony Przyrody, członek Komitetu "Człowiek i Środowisko", działacz Zarządu Głównego SITWM. Ur. 3 X 1910 r. w Warszawie, syn Mar- celego - rzemieślnika. W 1922 r. wstąpił do gimnazjum T. Niklewskiego, a później T. Rejtana. Studia na Wydziale Inżynierii Wodnej PW rozpoczął w 1930 r., a w 1936 r. otrzymał dyplom inżyniera hydrotechnika. Służbę wojskową odbył w Szkole Podcho- rążych Rezerwy Saperó więcej »

Zdzisław Stencel 1936- 2010

Gospodarka Wodna nr 10/2010 421 Zdzisław Stencel 1936 - 2010 14 maja br. na cmentarzu Wojsko- wym na Powązkach w Warszawie po- chowany został Zdzisław Stencel. W Jego ostatniej drodze, obok najbliż- szej rodziny, towarzyszyło Mu liczne grono przyjaciół, kolegów i współpra- cowników. Szczególnie dużą grupę stanowili, byli i obecni pracownicy re- sortów: rolnictwa, ochrony środowiska, jednostek budownictwa rolniczego, gospodarki wodnej, instytutów, a tak- że sektora bankowości i funduszy ce- lowych działających w obszarach rol- nictwa, gospodarki wodnej i ochrony środowiska. Biorący udział w tej uro- czystości pogrzebowej przybyli - mimo ulewnego deszczu - by oddać Zdzisła- wowi należny hołd oraz pożegnać Go po raz ostatni. Jego drogę życiową, osiągnięcia za- wodowe, a także osobowość przypo- mnieli nad trumną zmarłego byli najbliż- si współpracownicy z grona ścisłego kierownictwa Ministerstw: Rolnictwa i Środowiska. Zapewne dla wielu czytelników mie- sięcznika "Gospodarka Wodna", zwłasz- cza tych o długim stażu pracy zawodo- wej, postać zmarłego mogła być znana więcej »