Gospodarka Wodna nr 10/2010 Wojciech Jastrzębiec Kuczkowski jest od części środkowej - z kościołem parafialnym - łąką z trzema korytami starorzeczy - podstawowym trzonem wsi ulicówki. Przez dwa kilometry cią- gnie się zwarta zabudowa Dołhobrodów. Po wschodniej stronie ulicy - kościół zbudowany w 1929 r. z wykorzystaniem wyposażenia cerkwi unickiej, dawniej tu stojącej. We wsi są drewniane domy z XIX wieku i wiatrak koźlak. W szkole urządzono izbę regionalną, obrazującą bogatą miejscową kulturę ludową. I wreszcie trzecia oś - to szosa 816 "Nadbużanka" i nad nią kilka zagród. Od końca wsi do Hanny, stolicy gminy, jest 3200 m. Po prawej stronie Bugu wznosi się na 175,3 m n.p.m. Góra Bacha, zupełnie niespodziewanie w tym płaskim poleskim krajobrazie. Zmierzona rzędna lustra SW przy brzegu = 148,5 m n.p.m. Bug płynie na północ. Między słupami 1165 i 1166 uchyla się na zachód, po czym jak najprędzej powraca na poprzedni kieru- nek. I tak z drobnymi uchyłkami w lewo i prawo dąży spokojnie sześć kilometrów na północ. Szybkość prądu na tym odcinku = 0,5 m/s, to znaczy 1800 m/godz. Lewy brzeg rzeki wyznacza wschodnią granicę obszaru, zaś od zacho- du szosa 816 odległa trzy, cztery kilometry. Ten obszar to rozległe łąki z pastwiskami, murawami, mokradłami, kępami roślinności lasu łęgowego, z oczkami wodnymi i wstążkami wodnymi bużysk. Są tam także poletka rolne. A tu i ówdzie, w puszystych kołnierzach drzew, przycupnęły maleńkie osady: kolonie, przysiółki, bądź pojedyncze chutory. Są to Osianiczuki, Orzeł, Kalady i Prokociny. Przy słupie 1174 Bug jakby wyczuł, że zbliża się ku niemu Hanna i tak gwałtownie wywinął zakole o 180º, że utknął w ślepym starorzeczu (świet- ne miejsce na postój!) i po wydobyciu się z niego skręca na zachód, potem na północ i znów na zachód, aby tu przed wsią Kuzawką przyjąć w swoje ramiona drobniutką Hannę, pół kilometra od słupa 1176. Jeżeli wody jest dosyć, wpły- wamy w uj [...]